تصمیم هیأت عموم دیوان عالی کشور در مورد اختلاف نظر دو شعبه دیوان مزبور که به موجب قانون مربوط به ایجاد وحدت رویه برای دادگاهها الزم الاتباع است.
شعبه هشتم دیوان عالی کشور عقیده داشته که چوب آلت قتاله شناخته نمی شود تا جرح منتهی به مرگ به وسیله چوب به سر کسی با ذیل ماده ۱۷۱ قانون کیفر عمومی، منطبق باشد در صورتی که شعبه سوم معتقد بوده که چوب با در نظر گرفتن موضع اصابت قتاله محسوب است و عمل با ذیل ماده مزبور انطباق دارد.
موضوع در هیأت عمومی مطرح شده و هیأت مزبور در تصمیم شماره ۴۶۶۸ ـ مورخ ۷/۹/۱۳۳۶ چنین اظهار نظر کرده است:
مقصود از کلمه آلت مذکور در ماده (۱۷۱) قانون مجازات عمومی و‌سیله‌ای است که مرتکب به کار برده و به مرگ منتهی شده باشد و اعم است از این که وسیله مزبور معمولاً کشنده باشد و یا آن که از جهت حساس بودن موضع اصابت به مرگ مجنی‌علیه منتهی گردد و محدو‌د ساختن قسمت آخر ماده مزبور به موردی که آلت عرفاً قتاله شناخته شود موافق با منظور ماده مزبور نیست بنابراین دو حکم شماره ۲۱/۳۱۰۴ مورخ ۱۲/۳/۱۳۳۶ و ۳۱۰۱ مورخ ۱۴/۳/۱۳۳۶ شعبه سوم دیوان‌عالی کشور صحیح بوده و بر و‌فق قانون شناخته می‌شود.