ماده واحده – ماده ۳ قانون خدمتگذاری پزشکان مصوب هفتم مردادماه ۱۳۱۸ بشرح ذیل اصلاح میشود:
ماده ۳ – از اول مهر ماه ۱۳۳۵ میزان حقوق رتبه یک پزشک یکمی (جمع حقوق ثابت و کمک قانونی) ۶۸۰۰ ریال و میزان حقوق رتبه یک پزشک دومی ۴۰۰۰ ریال و میزان حقوق پایه یک پزشکیاری ۳۰۰۰ ریال است حقوق هر یک از پایه‌های بعد معادل است با حقوق پایه قبل باضافه خمس پایه یک همان دسته.
تبصره ۱ – پزشکانی که صرفاً بامور بهداشتی و جلوگیری از بیماریها اشتغال دارند تا زمانی که در اینقسمت انجام وظیفه مینمایند ده درصد حقوق پایه خود را بعنوان فوق‌العاده بهداشتی دریافت خواهند داشت.
تبصره ۲ – مابه‌التفاوت اشل‌های فوق در سال اول بالتمام از محل اعتبار عمرانی کشور تأمین و در سال دوم ۷۵ درصد آن از محل اعتبار عمرانی و ۲۵درصد دیگر در بودجه کل کشور تأمین و در سال سوم ۵۰ درصد آن از محل اعتبار عمرانی و ۵۰ درصد دیگر در بودجه کل کشور منظور و در سال چهارم ۲۵ درصد از محل اعتبار عمرانی و ۷۵ درصد بقیه در بودجه کل کشور منظور و از سال پنجم ببعد تمام آن در بودجه کل کشور منظور خواهد شد.
تبصره ۳ – وزارتخانها و مؤسسات دولتی و شهرداری موقعی میتوانند از مزایای این قانون برای مشمولین این قانون استفاده نمایند که اعتبار‌مابه‌التفاوت را جزء اعتبار برنامه‌های عمرانی مربوط بخود پیش‌بینی نموده و یا آنکه در بودجه‌های عادی خود اعتبار لازم را پیش بینی و پادار نمایند.
تبصره ۴ – وزارت بهداری مکلف است که تأمین احتیاجات پزشکی بخشها را بر شهرستانها مقدم بدارد.
تبصره ۵ – مشمولین این قانون حق دریافت وجهی علاوه از حقوق و مزایای قانونی بهیچ عنوان از صندوق دولت و بنگاهها و شرکتها و مؤسساتی که قسمتی از سرمایه آن متعلق بدولت است ندارند.
تبصره ۶ – از تاریخ تصویب این قانون کسانی که با استفاده از قانون استخدام پزشکان وارد خدمت میشوند باید چهار سال اولیه خدمت را در خارج از مرکز انجام وظیفه نمایند، خدمت در شمیران و شهرستانهای کرج و ورامین و شهر ری خدمت خارج از مرکز محسوب نمیشود.
دستیاران دانشگاه پس از انجام خدمت دستیاری در صورت انتقال به وزارتخانها و مؤسسات دولتی و شهرداری باید بلافاصله چهار سال خدمت خارج‌از مرکز را انجام دهند.
تبصره ۷ – پزشکانی که با رتبه اداری یا بطور پیمانی یا حکمی بخدمات پزشکی اشتغال داشته‌اند میتوانند از تاریخ تصویب این قانون تا شش ماه طبق مقررات ماده ۶ قانون خدمتگزاری پزشکان رتبه پزشکی دارا شوند مشروط باینکه پس از تبدیل رتبه بلافاصله چهار سال خدمت خارج از مرکز‌را انجام دهند.
تبصره ۸ – پزشکان و دندان پزشکان و داروسازان بازنشسته دیپلمه که سن آنها زیاده بر شصت سال نباشد و به تشخیص وزارت بهداری قادر بانجام وظیفه و صالح شناخته شوند به شرطی که چهار سال در شهرستانها خدمت نمایند بخدمت دعوت و از مزایای این قانون استفاده خواهند نمود.
تبصره ۹ – از تاریخ تصویب این قانون کلیه قوانین و مقرراتی که مغایر با این قانون باشد لغو میشود.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و نه تبصره است در جلسه شانزدهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و سی و پنج به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۵.۱۰.۲۶ به تصویب مجلس سنا رسیده است.