ماده ۱ – وزارت دارائی مجاز است بمنظور تشویق و آسایش اهالی مرزنشین و عمران و آبادی مرزهای کشور نقاط مرزی غیر معمور را از خط مرز تا ۷۲ کیلومتر (۱۲ فرسخ) بداخل کشور از پرداخت مالیات املاک مزروعی جدیدالاحداث و مالیات مستغلات جدیدالبناء و همچنین املاک و مزارع و قنوات مخروبه و متروکه را تا ده سال از تاریخ بهره‌برداری معاف نماید.
تبصره – سواحل و جزایر غیر معمور تا ۷۲ کیلومتر به داخل کشور مشمول معافیت از پرداخت مالیات مذکور در اینقانون خواهد بود.
ماده ۲ – نقاط مرزی مشمول ماده یکم به پیشنهاد وزارت دارائی و تصویب هیئت وزیران تعیین خواهد شد.
ماده ۳ – مرزنشینان مشمول این قانون مکلفند تاریخ بهره برداری از املاک و مستغلات جدیدالاحداث خود را به دارائی محل و چنانچه دارائی وجود نداشته باشد به اداره گمرک مرز کتباً اطلاع دهند.
ماده ۴ – در مواردی که برای عمران و آبادی نقاط مرزی دولت وجوهی مصرف نماید رعایت مقررات قانون محاسبات عمومی نسبت بمصرف این وجوه الزامیست.
طریقه مصرف وجوه مزبور بموجب آئین‌نامه میباشد که وزارت دارائی در ظرف دو ماه از تاریخ تصویب این قانون به کمیسیونهای دارائی مجلسین پیشنهاد و پس از تصویب کمیسیونهای مزبور قابل اجرا خواهد بود.
ماده ۵ – دولت برای آبادانی نقاط غیر معمور مرزی و ساحلی که بر طبق ماده ۲ تشخیص میشود با در نظر گرفتن استعداد و مقتضیات نواحی مختلف و تشویق اهالی که بخارج مهاجرت نموده‌اند برای مراجعت به کشور در مدت شش ماه برنامه تنظیم و بمجلس تقدیم مینماید.
این قانون که مشتمل بر پنج ماده و یک تبصره است در جلسه پنجشنبه اول آذرماه یکهزار و سیصد و سی و پنج به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۵.۸.۳۰ به تصویب مجلس سنا رسیده است