ماده اول – به دولت اجازه داده میشود مسکوک ده ریالی نیکلی را که در داخله رواج قانونی خواهد داشت به قطر ۳۱ میلیمتر و به وزن ۱۲ گرم ضرب و به جریان بگذارد.
ماده دوم – ترکیب مسکوک فوق عبارت خواهد بود از ۲۵ درصد نیکل و ۷۵ درصد مس.
ماده سوم – مسکوک مزبور مدور و دور آن زنجیردار و در یک طرف آن شیر و خورشید با برگ بلوط و زیتون قیمت قانونی (ده ریال) بحروف و در‌طرف دیگر سال ضرب با برگ بلوط و زیتون و قیمت قانونی (۱۰ ریال) به عدد خواهد بود.
ماده چهارم – حد ترخیص قانونی مسکوک فوق الذکر از حیث عیار سی در هزار و از حیث وزن بیست در هزار خواهد بود.
ماده پنجم – به بانک ملی ایران اجازه داده میشود تا مبلغ دویست میلیون ریال از مسکوک فوق را ضرب نموده و بجریان بگذارد.
ماده ششم – ضرب مسکوک موضوع این قانون منحصر به دولت است و باید منحصراً در ضرابخانه دولتی ضرب شود.
ماده هفتم – معادل صد درصد ارزش اسمی مسکوکی که بموجب قانون به جریان گذاشته میشود پس از وضع هزینه ضرب در بانک ملی ایران در حساب مخصوص به امانت سپرده خواهد شد.
ماده هشتم – وزارت دارائی مأمور اجرای این قانون است.
لایحه قانونی فوق که مشتمل بر هشت ماده است در جلسه روز شنبه بیست و ششم اسفندماه یکهزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای سنا رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – نورالدین امامی
طرح بالا در جلسه ۲۶ اسفند ماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
نایب رئیس مجلس سنا – دکتر سعید مالک