ماده اول – بمنظور تأمین اعتبار خاصی برای کمک به مستمندان و بکار گماردن آنها از تاریخ ششم آذر ماه ۱۳۳۱ مبلغ بیست دینار از هر لیتر بنزین مصرف داخلی کشور توسط شرکت ملی نفت ایران وصول و بر طبق آئین نامه‌ای که توسط وزارت کشور تنظیم و به تصویب هیئت وزیران می رسد برای منظور فوق مصرف گردد.
تبصره ۱ – ثلث درآمد مذکور در این ماده به بنگاه حمایت مادران و کودکان پرداخت خواهد گردید.
تبصره ۲ – دولت مکلف است از تاریخ تصویب این قانون تا شش ماه کلیه اشخاصی را که با تکدی امرار معاش می‌نمایند جمع آوری نموده و آنها را طبق آئین نامه‌ای که به تصویب هیئت وزیران می رسد در هر نقطه که صلاح بداند به کار وادار نماید.
ماده دوم – وزارت دارائی و وزارت کشور مأمور اجرای این قانون میباشند.
این قانون که مشتمل بر دو ماده و دو تبصره است در جلسه پنجشنبه دهم اسفند ماه یکهزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – امان الله اردلان
قانون بالا در جلسه اول اسفند ماه ۱۳۳۴ مورد تأیید مجلس سنا واقع شده است.