ماده اول – به وزارت دارائی اجازه داده میشود از برنج شالیهای موجوده املاک واگذاری شمال از تاریخ تصویب این قانون تا یک ماه و نیم هر مقداری که ضروری تشخیص داده شود بدون رعایت مقررات مزایده بنرخی که مقتضی بداند بنمایندگانی که از طرف استانداران مازندران و گیلان تعیین و معرفی میشوند در مقابل وجه نقد بفروش برساند تا بوسیله کمیسیون که زیر نظر استانداری مرکب از فرماندار و رؤسای ادارات دولتی و کارخانجات هر محل تعیین میگردد شالی تبدیل به برنج شده با منظور کردن هزینه‌هایی که تعلق میگیرد بین کارمندان ادارات و کارگران و‌اشخاص بی‌بضاعت مقیم هر محل خرده‌فروشی شود.
تبصره ۱ – مقدار فروش بهر تقاضا کننده نباید بیشتر از یکصد کیلو و برای یکدفعه باشد.
تبصره ۲ – پس از فروش برنج مورد نیازمندی ساکنین محل گزارش آن با صورت فروش بمجلس برای اطلاع داده شود.
ماده دوم – از تاریخ تصویب این قانون، دولت مکلف است اجازه ورود کلیه کالاهای وارداتی را در حدود سهمیه هر سال منحصراً باتباع ایرانی و شرکت هائی که سرمایه آنها متعلق به اتباع ایرانی است بدهد.
[با رعایت مقررات قانون اصلاح ماده دوم، مصوب ۱۳۲۷/۴/۳۱]
این قانون که مشتمل بر دو ماده است در جلسه هیجدهم خردادماه یک هزار و سیصد و بیست و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید .
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت