[آیین‌نامه زناشویی بانوان ایران با اتباع بیگانه غیرایرانی، مصوب ۱۳۴۵/۷/۶]
شماره: 9249 – 1319/09/16
هیئت وزیران در جلسه 13 آذر ماه 1319 بر طبق پیشنهاد شماره 92597 به تاریخ 18 آبان ماه 1319 وزارت کشور آئین‌نامه راجع به زناشویی بانوان ایرانی با تبعه بیگانه را به شرح زیر تصویب نمودند:
ماده اول ـ به وزارت کشور اجازه داده میشود در حدود مقررات قانون ازدواج و مواد 1059 و 1060 قانون مدنی پروانه زناشویی بانوان ایرانی را با تبعه بیگانه با رعایت مقررات این آئین‌نامه صادر نماید.
ماده دوم ـ پروانه زناشویی در صورتی داده میشود که مرد تبعه بیگانه دارای شرایط زیر باشد و صلاحیت زناشویی را وزارت کشور تصدیق نماید:
الف ـ داشتن مکنت کافی بطوری که بتواند هزینه و نفقه زن را مطابق ماده 1107 قانون مدنی تأمین نماید.
ب ـ نداشتن پیشینه بد و پیشینه محکومیت کیفری
ج ـ مبتلا نبودن به بیماریهای مسری.
دـ نبودن منع قانونی برای زناشویی با زن ایرانی در کشور متبوع خود.
ماده سوم ـ برای اثبات شرایط بالا داوطلب زناشویی باید گواهی نامه‌های زیر را تهیه کرده و پیوست درخواست خود در ایران به فرمانداری محل اقامت و در خارجه به کنسول و یا مامور سیاسی دولت شاهنشاهی تسلیم نماید.
الف ـ گواهینامه بهداشتی طبق مقررات قانون ازدواج و آئین‌نامه آن.
ب ـ گواهینامه از مرجع رسمی محلی خود یا مامور سیاسی یا کنسولی دولت متبوع خود در ایران که طبق قانون و مقررات آن کشور مانعی برای زناشویی با زن ایرانی نیست و در صورت وقوع زناشویی آن را ثبت کرده برسمیت خواهند شناخت.
ج ـ گواهی نامه از مرجع رسمی محلی خود یا مامور سیاسی یا کنسولی دولت متبوع خود در ایران که زن دیگری ندارد.
د ـ گواهینامه نداشتن پیشینه بد و محکومیت کیفری از شهربانی ایران برای مدتی که در ایران توقف داشته و از مرجع صلاحیت‌دار کشور خارجه که مامورین کنسولی یا سیاسی ایران یا مامورین کشور متبوع درخواست کننده در ایران گواهی کرده باشند برای مدتی که در خارجه توقف داشته است.
هـ ـ گواهینامه از مامور کنسولی یا سیاسی دولت متبوع خود در ایران و یا از مامور کنسولی یا سیاسی ایران در کشور متبوع خود که استطاعت و مکنت کافی برای دادن هزینه و نفقه زن مطابق ماده 1107 قانون مدنی دارد.
تبصره ـ مرد تبعه بیگانه باید علاوه بر گواهی‌نامه‌های نامبرده تعهدنامه رسمی ثبتی طبق قانون محلی خود به پیوست درخواست زناشویی بفرستد که متعهد است کلیه هزینه و نفقه زن و اولاد و هرگونه حق دیگری که زن نسبت به او پیدا کند در صورت بدرفتاری یا ترک و یا طلاق تادیه نماید.
تبصره ـ [الحاقی ۱۳۳۸/۱۱/۱۶]
در مواردی که تبعه بیگانه حائز کلیه شرایط مقرر در ماده سوم آئین‌نامه زناشویی بانوی ایرانی با تبعه بیگانه نباشد ولی منافع بانوی ایرانی ایجاب نماید وزارت کشور میتواند پروانه ازدواج صادر نماید.
ماده چهارم ـ وزارت کشور میتواند در موارد زیر بدون ابراز گواهی نامه مذکور در بند ب ماده 3 اجازه زناشویی با بانوی ایرانی را بدهد:
1ـ اگر گرفتن گواهی نامه مذکور در بند ب ماده 2 برای مرد بیگانه مقدور نباشد.
2ـ اگر داوطلب زناشویی مهاجر و یا پناهنده باشد که بدون گذرنامه منظم و یا بدون روادید مامورین سیاسی ایران و یا مامورین رسمی کشور متبوع خود به ایران آمده باشد.
تبصره ـ در دو مورد بالا در صورتی اجازه داده میشود که اداره کل شهربانی از رفتار درخواست‌کننده رضایت داشته و صلاحیت اخلاقی او را گواهی نماید.
ماده پنجم ـ درخواست‌کننده زناشویی با بانوی ایرانی باید گواهی نامه‌های نامبرده را تهیه نموده به پیوست درخواست خود و رونوشت شناسنامه زن و دو قطعه عکس از خود و دو قطعه عکس زن که در زمان نزدیک به درخواست زناشویی برداشته شده به گواهی شهربانی محل و یا مامورین کنسولی و یا سیاسی ایران رسیده باشد در ایران به فرماندار محل و در خارجه بمامور سیاسی و کنسولی ایران تسلیم نماید.
ماده ششم ـ فرمانداران و مامورین سیاسی یا کنسولی ایران گواهینامه‌ها و پیوست‌های درخواست را رسیدگی نموده در صورتی که آنها را کافی دانستند و یا صلاحیت زناشویی از لحاظ شخصیت و اخلاق و روحیات طرفین و اوضاع و احوال محلی موافقت داشته باشند ضمن فرستادن برگهای نامبرده و عکسها به وزارت کشور موافقت خود را با این زناشویی و صدور پروانه اعلام دارند.
تبصره ـ مامورین سیاسی یا کنسولی باید مطابقت زناشویی را با مقررات قانون ازدواج مصوب 23 مرداد 1310 و قانون مدنی و آئیننامهها و دستورهای مربوطه تصدیق نمایند.
ماده هفتم ـ وزارت کشور در صورتی که موافقت داشته باشد پروانه زناشویی را صادر مینماید پروانه زناشویی چاپی بوده و اطلاعات زیر در آن نوشته میشود. عکس زن و مرد به پروانه چسبیده و به مهر وزارت کشور میرسد:
الف ـ نام و نام خانوادگی زن و مرد. تاریخ تولد. کار. محل اقامت فعلی. محل تولد. نام پدر هر یک. تابعیت مرد (در صورتی که هر یک از مرد یا زن چند نام داشته باشند تمام آنها باید در پروانه نوشته شود).
ب ـ شماره شناسنامه زن و تاریخ محل صدور آن و شماره و تاریخ پروانه اقامت و گذرنامه مرد «در صورتی که در خارجه باشند شماره و تاریخ و محل صدور شناسنامه هر دو نوشته میشود».
تبصره ـ وزارت کشور میتواند با موافقت وزارت امور خارجه به بعضی از نمایندگان سیاسی یا کنسولی ایران در خارجه اختیار دهد که طبق این آئین‌نامه پروانه زناشویی را مستقیما در محل صادر و تسلیم درخواست‌کننده نماینده و پس از تسلیم پروانه زناشویی تمام پیشینه و برگهای گواهی نامه را توسط وزارت امور خارجه به وزارت کشور بفرستند.
ماده هشتم ـ دفترخانه‌های ثبت زناشویی در ایران و نمایندگان شاهنشاهی در خارجه که مامور ثبت زناشویی هستند نمیتوانند زناشویی تبعه بیگانه را که پروانه زناشویی با بانوی ایرانی را از وزارت کشور یا مامورین سیاسی و یا کنسولی ایران که دارای اختیار مذکور در فوق باشند در دست ندارد ثبت نمایند و کنسولگری‌ها و مامورین سیاسی ایران در خارجه باید مراجع محلی عقد زناشویی را در کشور محل ماموریت خود باین نکته متوجه سازند.
ماده نهم ـ این آئین‌نامه به جای تصویبنامه‌ها و مقرراتی که تاکنون درباره زناشویی تبعه بیگانه با بانوی ایرانی صادر شده میباشد و وزارتخانه‌های دادگستری – خارجه و کشور هر یک در قسمت مربوطه بخود مامور اجرای این آئین‌نامه هستند.
نخست وزیر