ماده اول – از تاریخ اول فروردین ماه ۱۳۱۹ بیمارستان های طهران ضمیمه دانشکده پزشکی میشود و در این قانون هر جا دانشکده پزشکی نوشته میشود منظور دانشکده پزشکی و داروسازی و دندان سازی و بیمارستانهای ضمیمه آن میباشد.
ماده دوم – کلیه کارمندان فنی دانشکده پزشکی به سه دسته به شرح زیر تقسیم میشوند:
الف – استادان و دانشیاران.
ب – پزشکان بیمارستانهای ضمیمه دانشکده پزشکی.
ج – دستیاران
که انتخاب و استخدام آنها بموجب مقررات این قانون خواهد بود.
فصل اول- استادان و دانشیاران
ماده سوم – در دانشکده پزشکی پایه‌های استادی و دانشیاری بدین قرار است:
از پایه ۱ تا ۶ دانشیاری و از پایه ۷ تا ۱۰ استادی.
ماده چهارم – حقوق پایه یک دانشیاری در دانشکده پزشکی ماهیانه ۱۲۵۰ ریال است.
ماده پنجم – افزایش حقوق دانشیاران و استادان دانشکده پزشکی در پایه‌های ۱ تا ۸ یک هشتم حقوق پایه ماقبل و برای رسیدن به پایه‌های ۹ و ۱۰ یک پنجم حقوق ماقبل میباشد.
ماده ششم – حداقل مدت توقف در پایه‌های ۱ و ۲ و ۳ یک سال و در پایه‌های ۴ و ۵ و ۶ دو سال و در پایه‌های ۷ و ۸ و ۹ سه سال خواهد بود.
ماده هفتم – دانشکده پزشکی ۴۰ کرسی استادی بشرح زیر خواهد داشت:
28 کرسی پزشکی
8 کرسی داروسازی
4 کرسی دندانسازی.
ماده هشتم – دانشیارانی که برای تصدی کرسی بدون استاد انتخاب میشوند دارای سمت استادی بوده و تفاوت حقوق پایه خود را تا حقوق پایه ۷ استادی از محلی که تصدی نموده‌اند بنام حق مقام دریافت خواهند داشت.
تبصره – طرز انتخاب دانشیار برای تصدی کرسی استادی طبق آئین‌نامه‌ای خواهد بود که به تصویب شورای دانشگاه رسیده باشد.
ماده نهم – ترفیع از پایه ۶ به پایه ۷ یعنی از دانشیاری به استادی علاوه بر رعایت ماده ۶ منوط به خالی بودن کرسی استادی خواهد بود مگر در ۱۹رشته زیر که جنبه علمی و آزمایشگاهی دارند که بدون خالی بودن کرسی استادی و با رعایت سایر مقررات این قانون ممکن است از پایه ۶ به ۷ و بالاتر ترفیع یابند.
کالبدشناسی، فیزیولوژی – شیمی – فیزیک – تشریح مرضی – میکروب‌شناسی – انگل‌شناسی – بهداشت – پزشکی قانونی – بافت‌شناسی – رویان‌شناسی – بیماریهای عمومی و آزمایشی و کرسیهای داروسازی.
ماده دهم – عده دانشیاران هر کرسی را شورای دانشکده پزشکی تعیین و به تصویب شورای دانشگاه خواهد رسانید ولی کلیه دانشیاران دانشکده پزشکی نباید از پنجاه تن تجاوز نماید.
ماده یازدهم – رئیس و معاون دانشکده و مدیران فنی داروسازی و دندان سازی و بازرس کل بیمارستان ها و بازرس داروئی از میان استادان انتخاب و باید در تمام اوقات رسمی اداری خدمت نمایند و یک چهارم حقوق را بعنوان فوق‌العاده دریافت خواهند نمود.
تبصره ۱ – شورای دانشکده پزشکی یک نفر از استادان را برای ریاست دانشکده تعیین نموده و پس از تصویب رئیس دانشگاه طبق تبصره ۱ در ماده ۳ قانون تاسیس دانشگاه از طرف وزیر فرهنگ منصوب میشود. معاون دانشکده و مدیران فنی داروسازی و دندانسازی و بازرس کل بیمارستانها و بازرس داروئی از طرف رئیس دانشکده تعیین و پس از تصویب رئیس دانشگاه به وزیر فرهنگ پیشنهاد میشوند.
تبصره ۲ – رئیس و معاون دانشکده و مدیران فنی داروسازی و دندان سازی و بازرس کل بیمارستانها و بازرس داروئی و استادان دانشکده پزشکی و‌رؤسای بخشهای بیمارستانها مجاز نیستند در وزارتخانه‌ها و ادارات و بنگاهها خدمت موظف قبول نمایند.
تبصره ۳ – دانشیاران و پزشکان مشمول این قانون میتوانند در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی و بنگاهها با موافقت دانشکده پزشکی و اجازه کتبی وزارت فرهنگ قبول خدمت نمایند مشروط بر اینکه کلیه حقوق آنها از حقوق پایه ۷ استادی تجاوز ننماید.
تبصره ۴ – ساعت کار استادان و دانشیاران و پزشکان در دانشکده پزشکی نصف روز خواهد بود و علاوه بر ساعات مقرر موظف خواهند بود. سایر تکالیف مربوط بدانشکده را طبق دستور رئیس دانشکده در موقع لزوم انجام دهند.
تبصره ۵ – دانشیاران و استادان کرسیهای منظوره در ماده ۹ در صورتی که در تمام اوقات رسمی اداری مشغول خدمت شوند ممکنست تا میزان نصف حقوق مأخوذی خود را بعنوان فوق‌العاده دریافت نمایند و در این صورت حق داشتن پزشک خانه یا داروخانه و یا آزمایشگاه شخصی نخواهند داشت و در صورت تخلف طبق مقررات آئین‌نامه که در این باب به تصویب شورای دانشگاه خواهد رسید با آنها رفتار خواهد شد.
فصل دوم- پزشکان بیمارستان ها
ماده دوازدهم – پزشکان بیمارستانهای ضمیمه دانشکده پزشکی بموجب آئین‌نامه که به تصویب شورای دانشگاه خواهد رسید انتخاب و استخدام میشوند و دارای ۱۰ پایه خواهند بود که به سه طبقه تقسیم میشوند:
الف – رئیس درمانگاه از پایه ۱ تا ۴.
ب – رئیس درمانگاه با حق آموزش و رئیس آزمایشگاه پایه ۵ و ۶.
ج – رئیس بخش از پایه ۷ تا پایه ۱۰.
ماده سیزدهم – میزان حقوق و مدت توقف و ترفیع پزشکان بیمارستانها در هر یک از پایه‌های طبقات سه‌گانه مانند پایه‌های دانشیاری و استادی خواهد بود ولی ترفیع از طبقه یک به دو یا از طبقه ۲ به ۳ (ترفیع از پایه ۴ به ۵ و از پایه ۶ به ۷) علاوه بر خالی بودن محل طبق آئین‌نامه‌ای خواهد بود که از تصویب شورای دانشگاه خواهد گذشت.
ماده چهاردهم – هر گاه یکی از پزشکان طبقه ۱ عهده‌دار یکی از محلهای طبقه ۲ و یا یکی از پزشکان طبقه ۲ عهده‌دار یکی از محلهای طبقه ۳ شود تفاوت حقوق پایه خود و پایه یک آن طبقه را بعنوان حق مقام دریافت خواهد داشت.
تبصره – پزشکان طبقات ۲ و ۳ بیمارستانهای ضمیمه نیز میتوانند در صورت خالی بودن کرسی استادی انتخاب گردند و در این صورت طبق ماده ۸ با آنها رفتار خواهد شد مگر اینکه پایه او از پایه ۷ بالاتر باشد که در این صورت حقوق پایه خود را دریافت خواهند نمود.
ماده پانزدهم – علاوه بر استادان و دانشیاران و پزشکان بیمارستانها ممکنست پزشکانی را بعنوان دستیار در دانشکده پزشکی استخدام نمود.
ماده شانزدهم – دستیاران طبق آئین‌نامه که به تصویب شورای دانشکده پزشکی و شورای دانشگاه رسیده باشد از بین پزشکان فارغ‌التحصیل که خدمت نظام وظیفه را انجام داده باشند انتخاب و طبق قانون استخدام پزشکان استخدام و ترفیع آنها طبق همان قانون بعمل خواهد آمد.
ماده هفدهم – مدت خدمت دستیاران در دانشکده پزشکی ۴ سال است که پس از دو سال اول ممکنست بسمت تصدی کارهای عملی و یا بالینی انتخاب شوند.
ماده هجدهم – دستیاران پس از ۲ یا ۴ سال خدمت در صورتی که بوجود آنها در دانشکده پزشکی احتیاج نباشد برای خدمات بهداری بوزارت کشور معرفی میشوند.
تبصره – ادامه خدمت دستیاران در دانشکده پزشکی پس از طی دوره خدمت ۴ ساله بر طبق مقررات این قانون و قانون دانشگاه خواهد بود.
فصل چهارم – مواد مخصوصه
ماده نوزدهم – وزارت فرهنگ می‌تواند استادان و دانشیاران و پزشکان و دستیارانی را که رئیس دانشکده پزشکی در سازمان دانشکده پزشکی برای هر‌قسمتی پیشنهاد نموده و قبل از مهر ماه ۱۳۱۹ طبق ابلاغ وزارتی برای آن سمت تعیین شده‌اند بدان سمت منصوب و حکم لازم برای آنان صادر نماید.
ماده بیستم – پایه پزشکان و داروسازان و دندان سازان مشمول ماده ۱۹ که دارای پایه‌های استادی و دانش یاری نباشند از روی حقوقی که در فروردین ماه ۳۱۹ [۱۳۱۹] دریافت داشته‌اند باضافه یکی از وجوهی که بعنوان حق تدریس در دانشکده پزشکی و یا حق تعلیم و یا دستمزد در بیمارستان ها داده شده تعیین میگردد.
ماده بیست و یکم – در صورتی که مجموع حقوق و حق تدریس یا حق تعلیم و یا دستمزد از حقوق پایه تجاوز نمود پایه بالاتر و اگر از حقوق پایه ۱ کمتر باشد پایه ۱ و اگر از حقوق پایه ۱۰ تجاوز نمود پایه ۱۰ تشخیص و فقط حقوق این پایه قابل پرداخت است.
تبصره ۱ – پایه‌هائی که بر طبق ماده ۲۰ و ۲۱ تشخیص و تعیین میشود نباید از حداکثر پایه که برای هر دسته یا طبقه تعیین شده است تجاوز نماید.
تبصره ۲ – دانشیاران دانشکده پزشکی که دارای پایه ۷ ببالا میباشند پایه دانشیاری آنها به همان پایه استادی تبدیل و پایه‌های استادی کمتر از پایه ۷ به دانشیاری تبدیل میگردد.
تبصره ۳ – مشمولین ماده ۱۴ قانون تأسیس دانشگاه و مشمولین تبصره ۲ ماده ۲۱ این قانون مدت توقف در پایه دانشیاری آن ها برای ترفیع به پایه استادی بالاتر منظور خواهد گردید.
ماده بیست و دوم – از تاریخ اول مهر ماه ۱۳۱۹ حق تدریس در دانشکده پزشکی به هیچیک از کارمندان کشوری داده نخواهد شد.
ماده بیست و سوم – مشمولین این قانون اعم از کسانی که در سازمان نخستین دانشکده پزشکی انتخاب و یا بعداً انتخاب می‌گردند مشمول ماده ۴ قانون استخدام پزشکان نخواهد بود.
ماده بیست و چهارم – هر یک از مواد قانون تاسیس دانشگاه که با مواد این قانون مغایرت دارد نسبت به دانشکده پزشکی از درجه اعتبار ساقط و سایر مواد قانون دانشگاه بقوت خود باقی خواهد بود.
ماده بیست و پنجم – این قانون از تاریخ اول مهر ماه ۱۳۱۹ بموقع اجراء گذاشته خواهد شد.
این قانون که مشتمل بر بیست و پنج ماده است در جلسه ۱۲ آبانماه ۳۱۹ [۱۳۱۹] به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری