فصل دهم نظامنامه قانون دفتر اسناد رسمی (طرز اخذ تضمین مندرج در ماده 19 قانون مزبور)

تاریخ انتشار: ۱۳۱۷/۰۲/۲۴

7113/1686 – 1317/02/19


ماده 41 ـ کلیه سردفتران و دفتریاران مکلفند قبل از اشتغال ضامن معتبری به اداره ثبت محل معرفی نمایند مهلتی که برای سردفتران و دفتریاران شاغل مرکز مقرر است 15 روز از تاریخ انتشار این نظامنامه و نسبت بسردفتران و دفتریاران شهرستانها و دهستانها برای هر 36 کیلومتر یکر وز بمدت مزبور افزوده میشود.

ماده 42 ـ اعتبار ضامن بر حسب درجات اول و دوم و سوم درطهران باید به سی‌ هزار و بیست ‌هزار و ده‌ هزار ریال و در مراکز استینافی به بیست ‌هزار و ده ‌هزار و هفت هزار ریال و در مراکز ابتدائی بده‌ هزار و هفت هزار و پنجهزار ریال و در نقاطی که دادگاه صلح داشته یا نداشته باشد بهفت هزار و پنج هزار و سه‌ هزار ریال بالغ باشد.
صدور پروانه معاملات نسبت بدرجات 2 و 3 صدی 50 بمبلغ ضمانت ‌نامه میافزاید.

ماده 43 ـ کفالت هر یک از درجات در حکم همان درجه محسوب و به مدلول ماده فوق رفتار خواهد شد.

ماده 44 ـ دفتریاران درجه اول و دوم نیز برحسب درجات طبق مواد 25 و 26 قانون دفتر اسناد رسمی باید در مرکز معادل پنج هزار و سه ‌هزار ریال و در شهرستان ها چهارهزار و دو هزار ریال ضامن بدهند.

ماده 45 ـ میزان وجه‌ الضمان باید در ضمانت ‌نامه‌هائیکه در دفاتر رسمی تنظیم خواهد گردید تصریح شده باشد و قید اینکه ضمانت برای جبران خسارات وارده بر دولت و اشخاص است ضرورت دارد در هر حال ضمانت‌ نامه باید هر 2 سال یکمرتبه تجدید شود.

ماده 46 ـ اگر اعتبار ضامن نزد رئیس ثبت محل محرز نباشد ممکن است بموجب سند مالکیت یا تصدیق یکی از بانکهای [بانگهای] معتبر محرز شود.

ماده 47 ـ کسانی که ضامن معتبر نداشته باشند ممکن است معادل وجه ‌الضمان مال غیر منقول ثبت شده یا چک وجه نقد تودیعی در یکی از بانک های معتبر معرفی کنند.

ماده 48 ـ در صورت فوت- جنون- حجر یا ورشکستگی ضامن (چنانچه تاجر باشد) سردفتر مکلف است در ظرف یکهفته ضامن معتبر دیگری معرفی نماید و الا پروانه مسترد خواهد شد مفاد این ماده در مورد دفتر یاران نیز مجرا خواهد بود.

وزیر عدلیه -دکتر متین دفتری