[به موجب آیین‌نامه مرخصی‌ها، مصوب ۱۳۴۶ نسخ ضمنی شده است.]
شماره ۱۹۱۹ – ۱۳۱۵/۳/۶
هیئت وزراء در جلسه ۲ خرداد ماه ۳۱۵ نظامنامه ترتیب تحصیل مرخصی‌ها را که در کمیسیون منعقده در وزارت داخله با موافقت نمایندگان وزارتخانه‌ها و ادارات مستقل تهیه و تنظیم شده است به شرح ذیل تصویب کردند که در کلیه وزارتخانه ها و ادارات مستقل بموقع اجراء گذاشته شود:
ماده اول ـ هر مستخدم با رتبه سالی سی روز حق مرخصی متوالی یا متناوب با استفاده از تمام حقوق دارد روزهای تعطیل که در طی مدت یک ماه مرخصی واقع میشود از جمع کل یک ماه (30 روز) کسر نخواهد شد.
ماده 2 ـ مستخدمین دون رتبه و جزء سالی 15 روز حق مرخصی متوالی یا متناوب با استفاده از تمام حقوق دارند مگر مستخدمین دون رتبه و جزء غیرمحلی مأمور نقاط بد آب و هوا که در مقابل هر سال خدمت در آن نقاط حق استفاده از یک ماه مرخصی با حقوق خواهند داشت روزهای تعطیل که در طی مدت مرخصی واقع میشوند از جمع کل مرخصی کسر نخواهد شد.
ماده 3 ـ مرخصی‌ها را میتوان ذخیره و یکجا از آن استفاده نمود ولی در یکسال هیچ مستخدم با رتبه بیش از (120) روز و هیچ مستخدم دون رتبه و جزء بیش از (60 روز) حق استفاده از مرخصی نخواهد داشت.
ماده 4 ـ هر مستخدمی که تحصیل مرخصی نموده باید تمام مرخصی تحصیل شده را بموقع استفاده بگذارد مگر آنکه وزارتخانه یا اداره مربوطه او را دعوت بکار نمایند.
ماده 5 ـ کلیه غیبت های با اجازه از خدمت بابت مرخصی سالیانه محسوب میشود.
تبصره ـ مفاد مواد 4 و 5 در مورد مستخدمین جزء و دون رتبه نیز لازم‌الرعایه خواهد بود.
ماده 6 ـ به مستخدمین با رتبه که از تمام مرخصی مذکور در ماده 3 این نظامنامه استفاده کرده باشند اگر باز مرخصی بخواهند ممکن است بدون استفاده از حقوق داده شود و این مرخصی در تمام مدت خدمت از 4 ماه تجاوز نخواهد کرد و این مدت جزء تصدی محسوب می شود.
تبصره ـ به مستخدمین جزء در مورد ماده فوق بیشتر از دو ماه مرخصی داده نمی‌شود مشروط بر آنکه لااقل 3 سال متوالی خدمت کرده باشد.
ماده 7 ـ هرگاه مستخدمی مریض شده و طبیب معتمد وزارتخانه مرض او را تصدیق نمود تا مدت شش ماه حقوق او برای معالجه پرداخته خواهد شد و چنانچه پس از مدت مزبور بهبودی حاصل ننمود تا شش ماه نیز از مرخصی استحقاقی و یا در صورت عدم استحقاق از حقوق انتظار خدمت استفاده خواهد نمود و بعدا هرگاه بهبودی نیافت و نتوانست متقاعد شود مشمول ماده (46) قانون استخدام خواهد شد.
تبصره ـ مقررات ماده فوق باستثناء استفاده از حقوق انتظار خدمت شامل مستخدمین جزء و دون رتبه نیز خواهد بود.
ماده 8 ـ وزارت خانه‌ها میتوانند اجازه اعطای مرخصی را برای مدتی که مقتضی میدانند به رئیس استخدام و رؤسای خارج از مرکز بدهند.
ماده 9 ـ هرگاه رئیس اداره اعطای مرخصی را به هر یک از اعضاء خود از جهة مدت یا تاریخ ابتداء استفاده منافی حسن جریان امور اداره بداند موقتا میتواند از تصویب خود داری کرده و اعطای آنرا در جریان همان سال بموقع مناسبتری موکول نماید.
ماده 10 ـ وزارتخانه‌ها میتوانند بمستخدمین رسمی خود که انتظار خدمت آنها را طبق ماده 28 قانون استخدام در نظر خواهند گرفت در صورت وجود اعتبار و استحقاق قبل از صدور حکم انتظار خدمت تا 4 ماه مرخصی با پرداخت تمام حقوق بدهند همچنین به مستخدمین دون رتبه و جزء که بدون تقصیر معافیت آنها در نظر گرفته میشود در صورت وجود اعتبار و استحقاق میتوان تا دو ماه مرخصی اعطاء نمود.
ماده 11 ـ در مدتی که مستخدمی بمرخصی میرود وظائف او را بر حسب تشخیص رئیس اداره مربوطه مستخدمین دیگر عهده‌دار میشوند.
تبصره 1 ـ هرگاه ماموری در ایران و یا خارج از ایران در محل ماموریت خود عضو دیگری نداشته باشد که کارها را در مدت مرخصی آن مامور عهده‌دار شود باید عضو دیگری بجای او فرستاده شود.
تبصره 2 ـ در بودجه هر وزارتخانه باید خرج سفر و فوق‌العاده این قبیل موارد پیش بینی شود.
ماده 12 ـ به مدت انتظار خدمت مرخصی تعلق نمی گیرد.
ماده 13 ـ اگر مستخدم با رتبه در انقضای مرخصی بدون عذر موجه سر خدمت حاضر نشده و تقاضای تمدید مرخصی هم ننموده باشد و غیبت او از ده روز تجاوز کند به محاکمه اداری جلب خواهد شد و در صورتی که مدت غیبت بدون اجازه زائد بر ده روز باشد مشمول ماده6 قانون استخدام کشوری گردیده و از همان قرار با مستخدم مزبور رفتار خواهد شد.
تبصره ـ قسمت اول ماده فوق شامل مستخدمین دون رتبه نیز خواهد بود تکلیف غیبت عذر موجه و اجازه مستخدمین جزء را نظامنامه مخصوص استخدامی و محاکماتی آنها معلوم خواهد کرد.
ماده 14 ـ مستخدمینی که برای تمدید مرخصی خود بتوسط اداره مربوطه تقاضای اجازه میکنند باید تقاضای تمدید مرخصی وقتی برسد که مرخصی اولیه آنها منقضی نشده باشد مگر اینکه وزارتخانه تشخیص دهد که وصول تقاضای تمدید قبل از خاتمه مرخصی مقدور نبوده است.
ماده 15)- [نسخ 10ˏ09ˏ1344]
حقوق مدت مرخصی استفاده نشده مستخدمین با رتبه و جزء که فوت مینمایند اعم از اینکه به سن تقاعد رسیده یا نرسیده باشند به وراث آنها بترتیب مندرج در ماده سوم قانون وظایف پرداخته میشود ولی در هیچ مورد این حقوق بیش از چهار ماه تادیه نخواهد شد. مفاد این ماده در مورد فوت مستخدمین دون رتبه نیز رعایت میشود.
ماده 16 ـ مرخصی که مستخدمین بر حسب مواد یک و دو طلبکار میشوند عبارت است از مرخصی که از فروردین سنه (1302) ببعد بموقع استفاده گذارده‌اند مستخدمین بابت مدت خدمت قبل از 1302 نمی توانند مرخصی مطالبه کنند مگر اینکه بین آن مدت و مدت خدمت بعد از فروردین 1302 فاصله نشده و از آن بابت مرخصی بانها اعطا نشده باشد.
ماده 17 ـ حقوق مرخصی بدون استفاده از حقوق در صورتی که عضوی بجای او گماشته نشود و یا کفالت بدیگری داده نشده باشد طبق بند 4 ماده 57 قانون استخدام کشوری باید به صندوق تقاعد و وظایف وراث مستخدمین تحویل شود مگر در مورد مستخدمین کنتراتی و دون رتبه که حقوق مرخصی بدون حقوق آنها جزء عوارض محسوب خواهد شد.
ماده 18 ـ مستخدمین کنتراتی که در ظرف مدت مقرره در کنترات از مرخصی استفاده ننموده‌اند در صورتی میتوانند از مرخصی های منظوره در کنترات‌های سابق خود استفاده نمایند که این حق در کنترات بعدی برای آنها منظور شده باشد ولی در هر صورت استفاده از مرخصی موقوف به اجازه و تصویب وزارتخانه یا اداره مستقل متبوعه میباشد.
تبصره ـ حقوق ایام ابتلاء مستخدمین کنتراتی به مرض در صورت پیش‌بینی آن در ضمن قرارداد استخدامی مطابق قرارداد داده خواهد شد.
ماده 19- این نظامنامه از تایخ تصویب در کلیه وزارتخانه‌ها و ادارات مستقل قابل اجراء بوده و نظامنامه‌های اختصاصی کلیه وزارت خانه‌ها و ادارات مستقل مربوط به مرخصی از تاریخ اجراء این نظامنامه ملغی است.
رئیس الوزراء – محمود جم