ماده اول – وزارت مالیه مجاز است که کلیه مخارج مملکتی بانضمام شهریه و مستمریات و مصارف و حقوق منتظرین خدمت بابت چهار ماه اول سنه ۱۳۰۵ را بر طبق بودجه‌های تفصیلی و مواد مقرره قانون بودجه مصوب سنه ۱۳۰۴ در حدود پرداخت اسفند ماه بعنوان علی‌الحساب بپردازد.
تبصره – مخارج وزارت عدلیه بابت چهار ماه مزبور برای هر ماه معادل یک دوازدهم ششصد و بیست هزار تومان که در بودجه ۱۳۰۴ منظور شده بتشخیص وزارت عدلیه پرداخته خواهد شد.
ماده دوم – برای مخارج فوتی و فوری و تعهدات اضافی که بموجب قوانین موجوده ایجاد شده و نیز سایر مخارجی که تعویق آنها غیر ممکن است ماهیانه شصت هزار تومان اعتبار اضافی بدولت اعطا میشود دولت از این محل جز مخارجی را که به تصویب مجلس رسیده یا خرج‌هائی که تعویق آنها ممکن نخواهد بود مطلقاً هیچگونه خرج دیگری را نباید پرداخت نماید و تمام خرج‌هائی که از محل این اعتبار بخصوص میشود با شرط تکافوء عایدات ۱۳۰۵ در بودجه همان سال باید منظور گردد.
ماده سوم – در سنه ۱۳۰۵ اعتبار موقتی خرید ملزومات و مصالح بجای صد هزار تومان دویست هزار تومان و مساعده‌های ارزاق بعوض یک میلیون و پانصد هزار تومان سه میلیون تومان خواهد بود.
ماده چهارم – وزارت مالیه میتواند در حدود میزان سالیانه (۹۷۵۰۰۰) تومان اعتبار انتفاعی هر مبلغی را که مقتضی بداند صرف کند مشروط بر اینکه در نتیجه این اقدام علاوه بر میزان سالیانه مزبور مطلقاً ایجاد تعهدی نشود.
این قانون که مشتمل بر چهار ماده است در جلسه بیست و یکم بهمن ماه یکهزار و سیصد و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – سید محمد تدین