نظر به اینکه مطابق قوانین جاریه اکثر از مواعد به حساب روز معین شده است و نظر به اینکه به اصطلاح قانونی روز عبارت از ۲۴ ساعت و یا یک شبانه روز است که مطابق عرف و عادت از فجر شروع و در فجر دیگر تمام میشود و چون مواعدی که قانون معین می نماید عبارت از شبانه روز تمام است و در این صورت حساب شبانه روز باید از فجر به فجر بشود و نه از ساعت به ساعت؛ بنابراین در حساب مواعد باید آن عده روز که معین شده است روز تمام باشد و نه روز ناقص. مثلا اگر برای اعتراض بر حکم غیابی، پنج روز مهلت داده شده باشد که از تاریخ ابلاغ محسوب است و حکم هم روز اول ماه ابلاغ شده باشد، مهلت مزبور از فجر فردای روز ابلاغ که مبداء اولین روز تمام بعد از ابلاغ است شروع شود که فجر روز دوم ماه میشود و منتهای آن فجر روز هفتم ماه خواهد بود. زیرا که از فجر دوم ماه تا فجر هفتم ماه، پنج شبانه‌روز تمام است.
داور – وزارت عدلیه اعظم