[به موجب ماده ۵۰ قانون ثبت علائم و اختراعات، مصوب ۱۳۱۰ نسخ شده است.]
مصوب لیله ۹ برج حمل [فروردین] ۱۳۰۴
ماده اول – هر قسم علامت از رقم و حرف و عبارت و یا نقش که برای امتیاز و تشخیص یک محصول صنعتی و یا یک شیء و یا مؤسسة تجارتی بکار رود علامت صنعتی و تجارتی شناخته خواهد شد.
معهذا علائم ذیل را بجای علامت صنعتی و یا تجارتی نمیتوان بکار برد:
1 – بیرقهای ایران و خارج – علامت مملکتی (شیر و خورشید) – انواع نشانها و مدالهای دولتی ایران و یا خارجه – نقشهای ترکیبی شبیه به بیرقهای مختلفه ایران و خارجه – انگهای مخصوص دولتی.
تبصره – راجع به نقشهای ترکیبی شبیه به بیرقهای مختلفه ایران که قبل از تصویب این قانون استعمال شده است در صورتی که تا یک سال پس از تصویب این قانون به ثبت برسد اجازه داده خواهد شد.
2 – علائمی که محتمل اختلال انتظامات عمومی و بر خلاف حسن اخلاق و یا موهم گمراهی مردم و یا تولید رقابت غیر عادلانه بنماید.
3 – علائمی که مرکب باشد از ارقام و یا کلماتی که معمولاً کمیت و یا کیفیت و یا نوع مال‌التجاره را مشخص میدارد و یا عبارت است از اسامی مختلفة جغرافیائی.
4 – انواع علائم مذهبی و علامات هیئتها و مؤسسات رسمی مانند شیر و خورشید سرخ و هلال و یا صلیب احمر و یا نظائر آن.
ماده دوم – هیچکس حق انحصار هیچ نوع علامت صنعتی و تجارتی را نخواهد داشت مگر آنکه قبلاً موافق مقررات این قانون علامت خود را رسماً بثبت وزارت تجارت رسانیده و اجازه استعمال آن را صادر نموده باشد.
ماده سوم – هر تاجر و یا صنعتگر که بخواهد علامتی را بخود تخصیص دهد باید شخصاً و یا بوسیله وکیل ثابت‌الوکالة خود نقشه علامت مزبوره را باندازه حقیقی در سه نسخه با امضاء و مهر خویش بانضمام نقش یا عکس آن علامت و اظهارنامه متضمن جنس و نوع و طرح آن علامت و اسامی و اوصاف اجناسی که آن علامت روی آنها بکار خواهد رفت به وزارت تجارت تقدیم نماید. اندازه علامتی که به وزارت تجارت تقدیم میشود در هر حال نباید از یک عشر ذرع مربع زیادتر باشد.
تبصره 1 – علاماتی که سابقاً معمول بوده‌اند هر گاه از یک عشر ذرع هم متجاوز باشند با رعایت ماده (7) پذیرفته میشود.
تبصره 2 – نسبت به اجناس جدیدی که در اظهارنامه ذکری از آنها نشده است صاحب علامت در صورتی می‌تواند علامت خود را استعمال نماید‌که بموجب اظهارنامه جداگانه متضمن اسامی و اوصاف اجناس مزبوره مراتب را باطلاع وزارت تجارت رسانیده و اجازه تحصیل کند.
ماده چهارم – اظهارنامه هر علامتی که در حدود مقررات این قانون بوزارت تجارت پیشنهاد میشود در دفتر مخصوص ثبت و ذیل آن را اظهارکننده و مأموری که متصدی ثبت است امضاء خواهند نمود.
در صورتی که علامت بتوسط وکیل معرفی شود وکالت‌نامه به اصل اظهارنامه منضم گردیده و ضبط میشود.
ماده پنجم – ثبت هر علامت در دفتر فوق‌الذکر باید با رعایت مراتب ذیل بعمل آید:
اولاً – تاریخ روز و ماه و سال و ساعت ثبت.
ثانیاً – اسم و شغل و مسکن صاحب علامت و وکیل او در صورتی که معرفی بتوسط وکالت‌نامه بعمل آید.
ثالثاً – اساسی و اوصاف نوع و یا انواع مال‌التجاره و یا محصول صنعتی که علامت مزبور برای امتیاز و یا تشخیص آن بکار خواهد رفت.
رابعاً – تفصیل چگونگی علامت بطور اجمال و اینکه علامت بطور مقعر و یا برجسته و یا مسطح در روی جنس نقش و یا طرح خواهد شد.
خامساً – مبلغ حق ثبت مأخوذه مطابق مادة نهم این قانون.
صورت ثبت در دو نسخه نوشته شده یک نسخه به اظهارکننده و نسخه دیگر بدفتر وزارت تجارت برای ضبط داده خواهد شد.
در روی نسخه اصلی در دفتر و همچنین در روی هر یک از دو نسخه باید یک نقشه از علامت الصاق بشود.
ماده ششم – وزارت تجارت در صورتی که ملاحظه نماید علامت پیشنهادی بواسطه شباهت کاملی که با علامت دیگر دارد مردم را به اشتباه خواهد انداخت از ثبت و تصدیق آن امتناع خواهد نمود.
ماده هفتم – برای حفظ حقوق افراد نسبت بعلامات صنعتی و تجارتی که قبل از وضع این قانون استعمال می‌نموده‌اند از تاریخ انتشار رسمی این قانون الی انقضای یک سال مهلت داده میشود که کلیه دارندگان علامت صنعتی و تجارتی در صورتی که بانحصار استعمال علامات خود در مملکت مایل باشند علامت مزبوره را بوزارت تجارت معرفی نمایند.
اجازه استعمال هیچ گونه علامتی صادر نخواهد شد مگر پس از انقضاء مدت یک سال مهلت فوق‌الذکر و با رعایت شرایط ذیل:
1 – علامت موافق مقررات این قانون باشد.
2 – عین و یا شبیه علامت صنعتی و تجارتی دیگری که در مدت مهلت برای ثبت و صدور اجازه بوزارت تجارت تسلیم شده و ثابت شود که قبل از آن علامت معمول و متداول بوده است نباشد.
تبصره – اسنادی که حق تقدم برای علامات صنعتی و تجارتی ثابت مینمایند عبارت است از فرامین و احکام دولتی ایران. در صورت فقدان نوشتجات رسمی اسناد و تصدیقنامه‌هائی که تقدم استعمال علامتی را ثابت نماید و در هر حال اسناد رسمی اولویت خواهند داشت.
ماده هشتم – در صورتی که دارنده علامتی بخواهد علامت خود را بدیگری انتقال دهد باید بموجب اظهارنامه مراتب را باطلاع وزارت تجارت رسانیده نام و نشان شخص جدید را ذکر و اجازه مخصوصی تحصیل نماید. انتقال مزبور در ظهر ورقة صورت مجلس مذکور در مادة پنج قید خواهد شد.
ماده نهم – برای ثبت و تصدیق هر علامت مبلغ ده تومان و برای هر اظهارنامه مبلغ دو قران بصندوق دولت عاید و در مقابل تمبر مخصوص دولت روی اجازه‌نامه و اظهارنامه‌ها الصاق خواهد شد.
ماده دهم – اعتبار اجازه فقط ده سال است و پس از انقضای این مدت بترتیب فوق باید تجدید شود و الا ممکن است پس از یک بار اخطار در مجله علامات صنعتی و تجارتی و انقضای مدت یک سال اجازه استعمال عین و یا شبیه آن بدیگری داده شود باضافه ممیزی.
ماده یازدهم – علامتی که متعلق بغیر است و بثبت رسیده است عیناً یا با تغییر و اصلاح و یا کسر و اضافه نمیتوان استعمال کرد.
تبصره – استعمال علامت صنعتی و تجارتی با تغییر و اصلاح و یا کسر و اضافه بطوری که اسباب اشتباه برای خریدار نشود با اجازة وزارت تجارت مجاز خواهد بود.
ماده دوازدهم – ورود اشیاء و امتعه مختلفه از خارجه بداخله مملکت با علاماتی که بموجب این قانون قلب شناخته شوند ممنوع است و نسبت به آنها مقررات قانونی راجع باشیاء ممنوعه مرعی و مجری خواهند شد.
ماده سیزدهم – ثبت و تصدیق هر علامت که بر خلاف مقررات این قانون بعمل آمده باشد خالی از اعتبار اعلان خواهد شد.
نسبت بعلاماتی که از تاریخ تحصیل اجازه الی سه سال برای مقصود و یا مقاصدی که گرفته شده‌اند از استعمال نشود همان رفتار خواهد شد.
ماده چهاردهم – اتباع خارجه که در ایران دارای تأسیسات صنعتی و تجارتی هستند یا اجناسی با مارک خود بایران ارسال می‌دارند در صورت ایفای ترتیبات مقرره این قانون از فوائد آن بهره‌مند خواهند شد.
ماده پانزدهم – دولت می‌تواند بواسطة قراردادهای بین‌المللی استعمال مانع‌للغیر علامات صنعتی و تجارتی اتباع داخله و یا خارجه را که در خارج از حدود ایران به صنعت و تجارت مشغول هستند در صورت ایفای شرایط مقررة این قانون و به شرط معامله متقابله نسبت بعلامات ایرانی در ایران تأمین نماید.
علامات صنعتی و تجارتی خارجه ممکن است بر وفق شرایط معینی که از طرف وزارت تجارت مقرر خواهد شد بوسیلة قنسولگری‌های دولت علیه نیز در خارجه برای ثبت و تصدیق وزارت تجارت فرستاده بشود.
ماده شانزدهم – وزارت تجارت علامات صنعتی و تجارتی اجازه داده شده و معلومات لازمه و اعلانات و احکام قضائی راجعه بآنها و بعلاوه قوانین و نظامات و عهود و غیره مربوطه بعلامات صنعتی و تجارتی را در قسمت مخصوصی از مجله تجارت و فلاحت بطبع رسانیده انتشار خواهد داد.
تبصره – طبع و انتشار علامات صنعتی و تجارتی تصویب شده نباید بیش از مدت شش ماه بتأخیر بیافتد.
ماده هفدهم – طریقه اجرای این قانون بموجب نظامنامه مخصوصی که به تصویب هیئت دولت میرسد معین خواهد شد.
ماده هیجدهم – وزارت تجارت و عدلیه و داخله و خارجه و مالیه هر یک در قسمت راجعه به خود مأمور اجرای این قانون می‌باشند.
این قانون که مشتمل بر هیجده ماده است در جلسه لیلة نهم برج حمل یکهزار و سیصد و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – مؤتمن‌الملک