از قرار معلوم در غالب محاکم نسبت به ایراد مرور زمان سوء تفاهمی تولید شده است و آن عبارت است از اینکه محاکم تصور نموده‌اند مدعی علیه نمیتواند قبل از ورود به ماهیت دعوی متوسل بایراد مرور زمان شده و از دادن جواب مدعی امتناع کند و حال آنکه اگر کاملاً دقت گردد و ایراد مرور زمان با ایرادات مذکوره در ماده ۵۹ قانون اصول محاکمات جدید سنجیده شود فوراً معلوم خواهد شد که ایراد مرور زمان هم در ردیف ایرادات مندرجه در ماده مزبوره میباشد زیرا که ایرادات مزبوره از جمله ایراداتی است که اگر واقعیت داشته باشد محکمه نباید در رسیدگی بماهیت دعوی بخصوص که اقامه شده است واردد گردد و بدیهی است که اگر مدعی علیه اصول مرور زمان را ثابت کند دیگر محکمه نمیتواند بماهیت دعوی رسیدگی نماید – بنابراین هرکاه مدعی علیه به ایراد مرور زمان قبل از ورود به ماهیت دعوی متوسل شد محکمه باید همین موضوع را به تحت رسیدگی و مداقه درآورد و ورود به ماهیت دعوی جز تولید بطوء جریان محاکمه نتیجه دیگری نخواهد داشت. چه بسا ممکن است پیش آید که محکمه بعد از تضییع مدتی برای رسیدگی بماهیت دعوی کشف نماید که مرور زمان حاصل شده و باید عرضحال مدعی محکوم به رد گردد.
وزارت عدلیه ـ داور