نظر به اینکه بموجب مفاد ماده اول قانون مصوب مجلس شورای ملی مورخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ دولت مکلف به تأسیس بانکی به اسم بانک ملی ایران میباشد و نظر به اینکه بموجب مفاد ماده ۳ قانون مذکور دولت اجازه دارد که برای تهیه سرمایه مقدماتی بانک ملی ایران و برای اینکه بانک مزبور بتواند شروع به عملیات نماید مبلغی که بیش از یک میلیون تومان نباشد از وجوه امانت خود (باستثنای وجوه امانات مالیات انحصاری قند و شکر و چای) به اختیار بانک مزبور بگذارد.
لذا برای اینکه بهترین و کاملترین اقدامات برای حفظ و تامین وجهی که از محل وجوه امانات موسوم به «وجوه امانات تقاعد کشوری» به اختیار بانک ملی ایران گذاشته شود و یا خواهد شد بعمل آید هیئت وزرا در جلسه ۷ خرداد ۱۳۰۷ خود تعهد نموده و اعلام میدارد که دولت مطابق مادة (۳) قانون بانک ملی ایران کاملا مسئول وجه امانت فوق و استرداد هر مبلغ یا مبالغی که در هر موقع بموجب ماده ۳ قانون مورخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ به اختیار بانک ملی ایران گذارده میشود خواهد بود بعلاوه دولت تعهد مینماید که صدی سه و نیم در سال منافع وجوهی که به اختیار بانک مزبور گذارده میشود از تاریخ یا از تواریخی که هر مبلغ معینی که بانک مزکور تادیه میشود به تقاعد کشوری بپردازند و وزارت مالیه نیز اعتبار مربوطه را در بودجة خود مشمول خواهد نمود
