ماده ۱ – شهریه‌هائی که بدون تصویب مجلس شورای ملی باشد منسوخ و هر گونه تصمیماتی که در این مورد در ایام فترت گرفته شده است لغو است.
ماده ۲- [اصلاحی ۱۳۰۱/۶/۱۸]
کلیه شهریه ها مطابق دفتر مرتبه که از طرف دولت در تاریخ دوم قوس ۱۳۰۰ بمجلس شورای ملی فرستاده شده و مشتمل بر ششصد و سی و نه (۶۳۹) قلم ( دفتر اول ششصد و سی و یک (۶۳۱) قلم ضمیمه هشت (۸) قلم) و بالغ بر چهل و دو هزار و دویست و پنجاه و پنج تومان و سه هزار و پانصد دینار (۴۲۲۵۵/۳۵) است اعم از اینکه مستمری بوده و بصورت شهریه در آمده یا آنکه از اصل مالیات برقرار شده است باستثنای اقلامی که مشمول ماده ۲ قانون مورخه ۱۶ جوزا و متوفیات و اقلامی که در کمیسیون بودجه مطابق صورت ضمیمه این قانون قطع شده تا مبلغ پنجاه تومان بدون کسر پرداخت شود.
ماده ۳- [اصلاحی ۱۳۰۱/۶/۱۸]
شهریه ای که از پنجاه تومان تجاوز نماید پنجاه تومان اول مشمول ماده ۲ و از مازاد آن تومانی چهار قران کسر میشود.
ماده ۴- [اصلاحی ۱۳۰۱/۶/۱۸]
میزان تأدیه شهریه پس از کسر تومانی چهار قران از پانصد تومان نباید تجاوز نماید.
ماده ۵ – مستمریاتی که شهریه شده است صاحبان آنها مختارند که مطابق مواد فوق قبول نموده شهریه دریافت دارند یا اینکه مستمری خودشان را سالیانه موافق ترتیب مستمریات اخذ نمایند در صورت برگشت شهریه به مستمریات فقط مستمری پرداخت و چیزی باسم شهریه داده نخواهد شد.
ماده ۶ – شهریه‌هائی که در کمیسیون حذف شده مجدداً در کمیسیون تجدید نظر خواهد شد اگر پس از تجدید نظر در اقلام محذوفه کمیسیون بعضی از آنها را خواست برای تصویب پیشنهاد نماید باید راپرت مخصوصی نسبت بآنها تقدیم مجلس کند.
ماده ۷ – شهریه‌هائی که قبلاً مجلس تصویب نموده بقوه خود باقی و مشمول مواد فوق نخواهد بود.
ماده ۸ – ابتدای اجرای مواد فوق از روزی است که قانون بودجه موقتی در مجلس تصویب و پرداخت شهریه‌ها موقوف به تصویب مجدد گردیده.
ماده ۹ – مدت اجرای مواد فوق تا آخر برج حوت هذه‌السنه است.
ماده الحاقیه- [الحاقی ۱۳۰۱/۶/۱۸]
ماده ۱۰- هیچکس نمیتواند به صیغه شهریه و صیغه مستمری تواماً حقوق دریافت نماید و اگر اشخاصی دارای حقوق بهردو صیغه باشند مخیر خواهند بود که یکی را اختیار نمایند.
این قانون که مشتمل بر نه ماده است در جلسه ۱۷ برج اسد سنه ۱۳۰۱ به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملّی -مؤتمن الملک