مصوب ۱۶ جوزا ۱۳۰۱ شمسی
ماده اول – اشخاصی که در هیئت شوروی یا در دربار و کابینه سلطنتی یا ادارات دولتی و یا اجتماعی (مانند بلدی) موقتاً یا دائماً دارای مقرری خدمت (به هر عنوانی که باشند) هستند هر گاه دارای مستمری دیوانی یا شهریه به هر صیغه که بوده و مدارج قانونی را طی کرده است باشند به نسبت تقسیم ماهیانه برای مدتی که مقرری خدمت اخذ می‌نمایند از اخذ مستمری و شهریه و غیره محروم خواهند بود ولی اگر مبلغ مقرری ماهیانه کمتر از شهریه یک ماه و یا کمتر از یک دوازدهم کلیه مستمری سالیانه که مدارج قانونی را طی کرده است باشند در این صورت از مازاد آن استفاده خواهند نمود.
ماده دوم – مستمری کلیه اشخاصی که بنام خرج تحصیل یا به عناوین دیگری در حق اولاد آنها و یا اشخاص دیگری برقرار شده است در صورتی که مستمری مزبور مدارج قانونی را طی کرده باشد بخود آنها عودت نموده و مشمول ماده اول خواهد بود.
ماده سوم – ارجاع و جمع دو شغل متمایز با دو حقوق اداری ممنوع است.
ماده چهارم – در موقع ضرورت کفالت شغل دیگری را موقتاً به هر یک از مستخدمین میتوان ارجاع نمود.
ماده پنجم – در صورت مذکور در ماده فوق فقرات ذیل مرئی خواهد بود:
الف – هر یک از مأمورین دولتی که شغل رتبه مادون خود را متکفل باشد حق دارد تمام حقوق اداری خود و معادل نصف حقوق رتبه مادون خود را دریافت دارد.
ب – هر یک از مأمورین دولتی که بعنوان کفالت شغل بالاتری را اشغال نماید حق دارد نصف از حقوق اداری خود و نصف از حقوق آن کسی را که قائم مقام او است دریافت دارد.
ج – در صورتی که کسی کفالت هم رتبه خود را بنماید حق دارد تمام حقوق اداری خود را بعلاوه ثلث حقوق آن کسی را که قائم مقام او است دریافت دارد.
ماده ششم – مستخدمین دوائر دولتی هر گاه در مدارس دولتی در غیر وقت اداری تدریس نمایند مقرری تدریس را هم میتوانند دریافت دارند.
ماده هفتم – وزارت مالیه مأمور اجرای مواد ششگانه فوق است.