نظر به لزوم تسویه قضیه انتحار مسیو وسطرو قونسول آلمان در تبریز، و رفع عدم رضایتی که از این حیث در آلمان تولید گردیده، پس از مذاکرات زیاد با سفارت آلمان بالاخره مسئله به این ترتیب قطع شد که از تاریخ اوّل اکتوبر ۱۹۲۰ الی آخر سال ۱۹۳۱ سالی بیست هزار مارک به فامیل مسیو وسطرو مستمری داده شده و از اوّل ژانویه ۱۹۳۲ فقط بمادام وسطرو مادام الحیوة سالی دوازده هزار مارک مستمری عاید گردد.
برای حفظ منافع دولت، در جلسه ۳۰ سنبله پیچی ئیل ۱۲۹۹ چنین صلاحدید و تصویب شد که معادل چهارصد هزار مارک از اسهام قرضه دولت آلمان برای دولت ایران خریداری شود که مرابحه صدی پنج آن سالیانه بقرار فوق بین ورثه مسیو وسطرو تقسیم گردد و بعد از انقضای مدت اسهام مزبوره آزاد خواهد بود که هر طور دولت مقتضی دانست معمول دارد.
