[به موجب ماده ۲۴۲ الحاقی قانون تجارت، مصوب ۱۳۰۴، لغو شده است.]
مصوب چهارم برج جوزا مطابق ۲۶ جمادی‌الاولی ۱۳۲۹ قمری (۱۲۹۰/۳/۵) مجلس شورای ملی
مادۀ ۱ – اگر برات‌کننده در برات تصریح باخذ وجه آن نموده بعد انکار مدیونیت کند از او پذیرفته نخواهد شد.
مادۀ ۲ – برات گیرنده اولی میتواند وجه آنرا از کسی دیگر گرفته برات را باسم او نماید و دومی بسومی و هکذا هر چند نفر باشند در این صورت تمامی برات‌کنندگان مدیون یکدیگرند باین معنی که در صورت پروتست برات هر لاحق به سابق خود رجوع کرده وجه خود را دریافت میدارد تا‌برسد بحواله‌کننده اولی ولی اگر یکی از ایادی متوسطه غیر معتبر درآمد دارنده برات میتواند به سابق او رجوع کرده وجه خود را دریافت کند.
مادۀ ۳ – هر گاه کسی که برات بعهده او است بعد از قبول نوشتن از اداء تمام یا قسمتی از وجه آن امتناع کند دارندة برات آن را مطابق مواد آتیه بپروتست رسانیده و مطالبه وجه آنرا موافق ماده دوم مینماید.
مادۀ ۶ – [نسخ شده است.]
مادۀ ۷ – شخصی که باو حواله شده میتواند قسمتی از مبلغ حواله شده را قبولی بنویسد در این صورت بقیه وجه برات را دارنده برات میتواند پروتست نماید در هیچ مورد قبولی نباید معلق به شرط باشد.