[به موجب ماده ۲۱ آیین‌نامه مترجمین رسمی، مصوب ۱۳۱۹ لغو شده است.]
مصوب ۱۳۱۶/۵/۱۹
نظر به قانون مترجمین رسمی و ماده ۶۱ قانون ثبت اسناد و املاک و وزارت عدلیه مواد ذیل را مقرر میدارد:
۱ـ مترجمین رسمی باید دارای شرائط ذیل باشند:
الف ـ لااقل بیست و پنج سال داشته باشند.
ب ـ دارای تقوی و امانت بوده و معروف به فساد اخلاق نباشند.
ج ـ زبان فارسی و زبان خارجی را که برای ترجمه داوطلب هستند تحصیل کرده از عهده ترجمه بخوبی برآیند.
د ـ در حضور کمیسیونی مرکب از رئیس و مدعی‌العموم محکمه استیناف رئیس و اداره فنی در مرکز و کمیسیونی مرکب از رئیس و مدعی العموم استیناف و مدعی‌العموم بدایت در شهرهای مقر محکمه ابتدائی سوگند یاد نمایند که اسناد و اظهارات اشخاص را طابق النعل بالنعل ترجمه کرده و تغییری در مطالب آنها ندهند.
تبصره ـ مترجمینی که سوگند یاد کرده‌اند در صورتی که در سنوات بعد هم انتخاب شوند از یاد کردن سوگند معاف خواهند بود.
۲ـ در طهران اداره فنی وزارت عدلیه و در شهرهای مقر محکمه استیناف پارکه استیناف در شهرهای مقر محکمه ابتدائی پارکه بدایت همه ساله از اشخاصی که داوطلب ترجمه باشند بموجب آگهی دعوت خواهد کرد.
۳ـ داوطلبان باید بموجب تقاضانامه کتبی که نمونه آن ضمیمه این نظامنامه است درخواست نمایند که برای ترجمه کدام یک از زبانهای خارجی حاضر هستند.
۴ـ پس از رسیدن تقاضانامه ها با اختیار از معلومات کسانی که دارای مدارک تحصیلی هستند و یا اشخاصی که در خارج تحصیل کرده‌اند اداره فنی مترجمین رسمی را از میان داوطلبان انتخاب خواهد کرد.
۵ ـ برای تشخیص درجه اطلاعات متقاضایان در مرکز هیئت ممیزه مرکب از سه نفر از طرف وزارت عدلیه تعیین میشود که با حضور رئیس اداره فنی به وسیله سئوالات کتبی و شفاهی درجه معلومات داوطلبان را تعیین نمایند.
۶ ـ پس از آنکه هیئت ممیزه صلاحیت داوطلب را برای ترجمه هر رشته معین کرد با تصویب وزارت عدلیه پروانه ترجمه برای همان رشته مطابق نمونه که ضمیمه است به اسم تقاضا کننده صادر و به او تسلیم میشود و رونوشت پروانه در دفتر اداره فنی بایگانی میگردد.
ماده 6 مکرر- [الحاقی ۱۳۱۷/۶/۵]
به کسانی که از دانشکده حقوق کشورهای بیگانه دارای دانشنامه فراغت تحصیلی هستند پروانه مترجمی رسمی زبان مربوط به ان کشورها را ممکن است داد، به شرط اینکه رئیس اداره فنی احراز کند که داوطلب، زبان فارسی را خوب میداند.
۷ـ مترجم باید وظایف مرجوعه را در اسرع اوقات انجام نموده و کمال اهتمام را داشته باشد که در ترجمه مطالب از روی مسامحه اشتباهی نکند و الا علاوه بر عدم استحقاق حق‌الزحمه از سه ماه تا یک سال از حق انتخاب شدن به سمت ترجمانی محروم خواهند شد.
۸ ـ مترجم باید ذیل ترجمه یا رونوشت را امضاء کرده مطابقت آن را با متن یا اصل تصدیق نماید.
۹ـ در طهران دفتر اداره فنی و در ولایات مدیر دفتر محکمه ابتدائی باید در ذیل تصدیق مزبور امضاء مترجم را معرفی و تصدیق کند.
۱۰ـ خرج تصدیق فوق ده ریال است که در مقابل آن تمبر باطل خواهد شد.
۱۱ـ ترجمه یا رونوشتی که بترتیب مذکور در فوق تهیه شود در تمام محاکم و ادارات وزارت عدلیه پذیرفته شده و در حدود قانون معتبـر خواهد بود.
۱۲ـ حداکثر حق‌الزحمه ترجمه از زبانهای خارجی به فارسی کلمه پنج دینار (یک شاهی) است.
۱۳ـ حداکثر ترجمه از فارسی به زبان خارجی دو برابر مبلغ فوق میباشد.
۱۴ـ حق‌الزحمه کمتر از دویست و پنجاه کلمه به میزان دویست و پنجاه کلمه خواهد بود.
۱۵ـ الفاظ مرکب مانند – تجارتخانه – و وزارتخانه- دهکده – و غیره یک کلمه محسوب و حروف ربط و اضافه از قبیل (وـ یاـ ازـ را) بحساب نمیاید.
۱۶ـ حق‌الزحمه ترجمه شفاهی ساعتی پانزده ریال بعلاوه مخارج ایاب و ذهاب میباشد و در صورت اضافه برای هر نیم ساعت یا کسر نیم ساعت پنج ریال است.
۱۷ـ رئیس دفتر اداره فنی و مدیردفتر محاکم استیناف و بدایت در موقع الصاق تمبر بتقاضای صاحب ترجمه مبلغ حق‌الزحمه را از روی میزان فوق معین خواهد کرد.
۱۸ـ مبلغ حق‌الزحمه ترجمه‌های متشگل را اداره فنی معین میکند.
۱۹ـ هرگاه مترجم رسمی بیش از میزان معینه حق‌الزحمه بگیرد از طرف اداره فنی از انتخاب به سمت مترجمی ممنوع میشود و باید اضافه را مسترد بدارد.
۲۰ـ در مرکز به دستور اداره فنی و در ایالات و ولایات به دستور مدعیان عمومی استیناف و بدایت مترجمین رسمی بایستی در هر سال لااقل ده مرتبه ترجمه اشخاص بی بضاعت را بلاعوض انجام نمایند.
۲۱ـ مامور اجرای این نظامنامه در مرکز اداره فنی و در مراکز حوزه استینافی مدعی العموم استیناف و در مراکز حوزه بدایت مدعی العموم بدایت است.
وزیر عدلیه – دکتر متین دفتری