شماره: 217418/ت43086ک – ۱۳۸۸/۱۱/۵
وزیران عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک در جلسه مورخ ۱۳۸۸/۹/۲۲ بنا به پیشنهاد وزارتخانه های رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایت تصویبنامه شماره 164082/ت373 هـ مورخ 10/10/1386، آیین‌نامه اجرایی قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، بافندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (کددار) مصوب 1388 را به شرح زیر تصویب نمودند.
ماده 1 - در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
الف – قانون: قانون بیمه های اجتماعی قالیبافان، با فندگان فرش و شاغلان صنایع دستی شناسه دار (کددار) -مصوب 1388-
ب – فرش: قالی، قالیچه و گبه
پ – صنایع دستی شناسه دار (کددار): صنایع دستی خانگی و غیر آن در گروه های مصوب شناسه دار (کد دار).
ت – مشمولان: شاغلان در مشاغل موضوع بندهای (ب) و (پ) این ماده و نیز مشمولان موضوع تبصره های (1) و (4) ماده (1) قانون که دارای مجوز فعالیت و یا کارت شناسایی معتبر بر اساس فرآیند مندرج در ماده (2) این آیین‌نامه می‌باشند.
ماده 2- وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مکلفند نسبت به شناسایی و معرفی مشمولان به سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور اقدام نمایند.
تبصره 1- سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور موظف است مهارت فنی معرفی شدگان و متقاضیان را بررسی و ظرف یک ماه پس از وصول معرفی نامه نسبت به صدور کارت مهارت فنی آنان اقدام نماید. بهره مندی افراد موضوع این ماده از مزایای قانون، منوط به ارایه کارت مهارت فنی توسط سازمان یادشده می باشد.
تبصره 2- اتحادیه ها و تشکل های مرتبط دارای مجوز از دستگاه های موضوع این ماده می توانند نسبت به معرفی واجدان شرایط به سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور اقدام نمایند.
تبصره 3- بافندگان موضوع قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از کارافتادگی بافندگان قالی ، قالیچه، گلیم و زیلو مصوب 1376- که در اجرای قانون یادشده بیمه پرداز بوده اند، می توانند ضمن استمرار بیمه پردازی، به منظور استفاده از مزایای این آیین‌نامه ظرف سه ماه نسبت به اخذ کارت مهارت فنی از سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور و ارایه آن به سازمان تأمین اجتماعی اقدام نمایند.
ماده 3- مبنای محاسبه حق بیمه برای مشمولان براساس حداقل دستمزد ماهیانه مصوب شورای عالی کار
تعیین می گردد و در صورتی که مشمولان متقاضی پرداخت حق بیمه بر مبنای دستمزد بیشتر از مبلغ موضوع این ماده باشند، انعقاد قرارداد و پرداخت حق بیمه مابه التفاوت حداقل دستمزد و دستمزد تعیین شده توسط بیمه شده بلامانع خواهدبود.
ماده 4 - نرخ حق بیمه مشمولان به ترتیب مقرر در ماده (28) قانون تأمین اجتماعی- مصوب 1354- می باشد. بیست درصد حق بیمه سهم کار فرمایی توسط دولت و هفت درصد نیز توسط بیمه شده پرداخت خواهدشد.
ماده 5- بیمه شده مکلف است در دوره اعتبار کارت شناسایی و کارت مهارت فنی، مبلغ حق بیمه سهم خود را از تاریخ انعقاد قرارداد براساس قانون اصلاح بند «ب» و تبصره (3) ماده (4) قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1365- طبق ماده (39) قانون تأمین اجتماعی به صورت ماهانه به سازمان پرداخت نماید.
تبصره 1- [اصلاحی ۱۴۰۰/۲/۱۹]
استمرار بهره مندی افراد از حمایت های موضوع قانون صرفا در صورت تمدید مجوز فعالیت یا کارت شناسایی معتبر با اخذ تأییدیه کتبی از دستگاه های ذی‌ربط مبنی بر اشتغال تمام وقت یا پاره وقت امکان‌پذیر است.
تبصره 2- در صورت توقف پرداخت حق بیمه برای سه ماه متوالی، بیمه شده می تواند تا موعد پرداخت بعدی حق بیمه دوره قبلی را پرداخت نماید.
تبصره 3- در خصوص مشمولان بند (ب) ماده (1) که در کارگاه های مشمول قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1354- شاغل می باشند ، طبق ماده (36) قانون مذکور اقدام خواهد شد.
تبصره 4- در صورتی که پرداخت حق بیمه از طرف بیمه شده در موعد مقرر در تبصره (2) این ماده متوقف شود با حفظ سوابق قبلی، بیمه وی قطع خواهد شد و برقراری مجدد آن منوط به ارائه تقاضای کتبی و تنظیم قرارداد جدید با رعایت مفاد این آیین‌نامه خواهد بود.
ماده 6 – حداقل سن افراد واجد شرایط برای انعقاد قرارداد بیمه موضوع این آیین‌نامه، پانزده سال و حداکثر پنجاه سال تمام است.
تبصره- سوابق بیمه پردازی مشمولان این آیین‌نامه به حداکثر سن موضوع این ماده اضافه می شود.
ماده 7- شرایط لازم برای بیمه متقاضیانی که بیش از پنجاه سال سن دارند، به شرح زیر تعیین می شود:
الف – در زمان تقاضا سن آنان بیش از پنجاه و پنج سال نباشد.
ب – حق بیمه مازاد را یکجا بپردازد.
پ – بین پذیرش تقاضا توسط سازمان تأمین اجتماعی و پرداخت یکجا بیش از یک ماه فاصله نباشد.
ت – هر فرد می تواند یک بار متقاضی استفاده از امکان پرداخت یکجا شود.
ماده 8 - بیمه شدگانی که دارای کارفرما باشند، از مزایای مندرج در ماده (3) قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1354- و همچنین حمایت های مندرج در قانون بیمه بیکاری – مصوب 1369- برخوردار می باشند.
تبصره- حوادث ناشی از کار موضوع این آیین‌نامه که منجر به برقراری مستمری از کارافتادگی و فوت مشمولان می شود، عبارت است از حوادثی که در ارتباط با حرفه بافندگی و صنایع دستی موضوع بندهای «ب» و «پ» این أیین نامه (با تشخیص سازمان تأمین اجتماعی) متوجه بیمه شدگان می شود.
ماده 9 - سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با همکاری وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سامانه اطلاعات جامع مشمولان را ایجاد نماید.
ماده 10- سوابق مشمولان قانون بیمه بازنشستگی، فوت و از کارافتادگی بافندگان قالی، قالیچه، گلیم و زیلو – مصوب 1376- که به نحوی از انحا از شمول قانون مذکور خارج شده و مشمول این آیین‌نامه قرار گرفته و یا در کارگاه های مشمول قانون تأمین اجتماعی- مصوب 1354- اشتغال به کار می‌یابند، با درخواست بیمه شده و یا پرداخت مابه التفاوت حق بیمه مربوط، جزء سنوات خدمت قابل قبول آنان در اجرای قانون تأمین اجتماعی محسوب می شود، در غیر این صورت سابقه آنان به نسبت پنجاه درصد سنوات پرداخت حق بیمه به منظور بهره مندی از تعهدات قانونی ملاک عمل خواهد بود.
ماده 11- از تاریخ 27/11/1388، هزینه اجرای این آیین‌نامه در سال جاری از محل اعتبار برنامه 30441 مذکور در بند (34) ماده واحده قانون بودجه سال 1388 کل کشور تأمین می شود .
ماده 12 - معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور موظف است براساس پیشنهاد وزارتخانه های رفاه و تأمین اجتماعی و بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعتبار لازم برای اجرای قانون در سال 1389 و بعد از آن را در لوایح بودجه سالانه پیش بینی نماید. اجرای این آیین‌نامه در سال 1389و بعد از آن منوط به تأمین اعتبار در قوانین بودجه سالانه کشور است و سازمان تأمین اجتماعی متناسب با اعتبار پیش بینی شده و متناسب با تعداد افراد معرفی شده توسط وزارت بازرگانی و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موظف به بیمه نمودن مشمولان می باشد.
این تصویبنامه در تاریخ 3/11/1388به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
محمدرضا رحیمی – معاون اول رییس جمهور