«هیئت وزیران در جلسه مورخ 24/4/1340 بنا بپیشنهاد شماره 30/8064 مورخ 19/4/1340 وزارت دارائی تصویب نمودند که ماده 6 قانون اصلاح مالیات بر درآمد مصوب تیر ماه 37 و تبصره های ذیل آن و همچنین ماده 2 قانون اصلاح مالیات بر درآمد مصوب 14 خرداد 39 کمیسیون مجلسین بشرح زیر اصلاح میشود:
ماده 6 – مالیات بر درآمد سال 1340 و بقایای کسبه و صنعتگران دستمزدبگیر که اساسی آنها ذیلاً اعلام میشود:
1 – آئینه و آئینه فروش 2 – آبکار و قلمزن و ورشوساز 3 – آب نبات ساز 4 – آجیل فروش 5 – آرایشگاه 6 – آهنگر 7 – اغذیه فروش 8 – اوراقچی اتومبیل و خرده فروش 9 -ابزارفروش 10 – اتوشوئی 11 – الوارفروش 12 – باطری سازی 13 – بزاز ذرعی فروش 14 – بلیاردچی 15 – بستنی فروش 16 – بلورفروش 17 – بنزین و نفت و روغن فروش 18 – پیراهن دوز و پیراهن فروش 19 – تخته سه لائی فروش 20 – تراشکار فلزات و جوشکار 21 – تعمیرکار اتومبیل و مکانیک 22 – تیر فروش 23 – جوراب بافی که خود فروشنده باشد و جوراب فروش 24 – چلوکبابی و چلوخورشتی و رستوران 25 – چاپخانه 26 – چرم فروش 27 – خرازی فروش 28 – خواربارفروش 29 – خیاط و خیاط اتومبیل 30 – دباغ 31 – دوچرخه ساز و دوچرخه کرایه بده 32 – داروخانه ( باستثناء عمده فروش) 33 – ریخته گر و چدن ریز 34 – سوهان کار و ترازوساز 35 – رنگرز 36 – رنگ فروش 37 – زردوز و ملیله دوز 38 – زرگر که جواهرفروش نباشد 39 – ذغال فروش و هیزم فروش 40 – سراج و چمدان ساز و صندوق ساز 41 – سمسار 42 – سیگار و توتون و تنباکوفروش 43 – سیمانکار 44 – سبزی فروش 45 – شیشه بر، شیشه فروش، شیشه گر 46 – صابون فروش 47 – ظرف کرایه بده 48 – علاقبند 49 – قناد 50 – قندریز 51 – قهوه فروش52 – قهوه چی 53 – عطار و سقط فروش و تخم گل فروش 54 – عکاس و ظاهرکننده فیلم 55 – کتاب فروش باستثناء ناشرین کتاب و مجله فروش 56- کفاش 57 – کلاهدوز و کلاه فروش 58 – کاروانسرادار و قپاندار و سرایدار 59 – گراورساز و پلاک ساز و مهرساز 60 – گرمابه دار 61 – گل فروش 62 – گیوه فروش 63 – لبنیات فروش و ماست بند 64 – لباس دوخته و نیمدارفروش 65 – لباسشو و اطوکشی 66 – لحاف فروش 67 – لوازم الکتریک فروش 68 – لاستیک کهنه فروش، آپاراتچی 69 – مسافرخانه دار و پانسیون دار 70 – مهمانخانه دار 72 – میوه فروش 72 – مصالح بنائی 73 – نانوا 74 – نجار و مبلساز و مبل فروش اطاق ساز ماشین 75 – نوشابه فروش 76 – یخچال دار 77 – فخار 78 – پرنده فروش
و همچنین سایر مؤدیانی که وضع و شغل و کسب آنها مشابه مؤدیان مذکور در فوق بوده و از طرف وزارت دارائی تشخیص و اعلام خواهد شد بترتیب زیر مقطوعاً تشخیص و وصول میشود.
مالیات بر درآمد کسبه و صنعتگران دستمزدبگیر به این ترتیب تشخیص میشود که بزرگترین سابقه مالیات قطعی آنان در نظر گرفته شده و نسبت بسنوات قطعی نشده قبل از آن عین مبلغ مزبور و نسبت بسالهای بعد از آنکه بمرحله قطعیت نرسیده باشد به ازاء هر سال صدی ده مالیات مزبور اضافه و مالیات سال مورد نظر تعیین گردد.
تبصره 1 – کسبه دوره گرد بطور کلی از پرداخت مالیات معاف و مؤدیان ذیل از پرداخت مالیات اعم از جاری و بقایا بخشوده اند به شرطی که کرایه ماهانه محل کسب آنها در تهران از دو هزار ریال و در شهرستانها از یک هزار ریال و با سابقه مالیات قطعی آنها در تهران از ده هزار ریال و در شهرستانها از پنج هزار ریال تجاوز ننماید.
1 – شیرفروش و فرنی پز و حلیم پز و کله پز و کبابی و جگرکی و یخنی پز 2 – آهنگر خرده کار3 – الک ساز و غربال و ماهوت پاک کن ساز 4 – اطوکش بدون دستگاه بخار 5 – پرده دوز و چادردوز 6 – پنبه دوز 7 – پرنده فروش زنده 8 – حلواپز 9 – حصیرفروش 10 – چینی بندزنی 11 – چراغساز ( تعمیرکار) 12 – دواتگر 13 – رفوگر 14 – زهتاب و موتاب 15 – سازنده آلات موسیقی 16 – سرکه و آبغوره فروش و ترشی فروش 17- سنگتراش دستی 18 – ساعت ساز ( غیر از ساعت فروش) 19 – صحاف 20 – قفل ساز و چاقوساز 21 – کوزه فروش 22 – کشک ساب 23 – کهنه فروش 24 – لباف و شعرباف 25 – لبوفروش 26 – لیمونادفروش 27 – نعلبند و نعل ساز 28 – نمک کوب 29 – نمدمال و کلاه مال 30 – واکسی 31 – کتاب فروشی در شهرستان ها.
تبصره 2 – در مورد مؤدیان مشمول مالیات فوق هرگاه مطلقاً سابقه مالیاتی وجود نداشته باشد و همچنین صاحبان و مشاغل مندرج در تبصره 1 این تصویبنامه به شرط تجاوز کرایه ماهانه محل کسب و یا سابقه مالیات قطعی آنها از میزان مقرر مالیات آنها طبق مقررات ماده 7 قانون اصلاح مالیات بر درآمد مصوب تیر ماه 1337 راساً تشخیص و مطالبه خواهد گردید.
تبصره 3 – هرگاه مؤدیان مشمول مالیات فوق مالیات بر درآمد سال 1340 و بقایای خود را که بترتیب فوق مقرر گردیده تا پایان مرداد 1340 بپردازند از پرداخت جریمه و زیان دیرکرد معاف والا مشمول صدی 30 مالیات بابت جریمه و همچنین زیان دیرکرد بمأخذ صدی یک در ماه از تاریخ اول شهریور ماه 1340 خواهند بود که در صورت استنکاف از پرداخت از طریق عملیات اجرائی وصول خواهد گردید.
وزارت دارائی موظف است پس از افتتاح دوره قانونگذاری مجوز قانونی این تصویبنامه را تحصیل نماید.»
تصویبنامه فوق که در اجرای ماده واحده مصوبه بیستم آذر ماه 1342 تقدیم شده بود در کمیسیون دارائی مجلس شورای ملی مطرح و کمیسیون مذکور نظر داد که (مفاد تصویبنامه مزبور جز در مورد مقرراتی که بموجب قانون مالیاتهای مستقیم مصوب اسفند ماه 1345 باید مورد عمل قرار گیرد از تاریخ اجرای قانون مذکور لغو میشود.)
نظر مزبور پس از تأیید مجلس شورای ملی در جلسه روز سه شنبه 29 فروردین ماه 1346 در تاریخ روز دوشنبه هیجدهم اردیبهشت ماه 1346 مورد تصویب مجلس سنا قرار گرفت.