ماده ۱ – کلیه مؤدیان مشمول قانون مالیات بر درآمد به استثنای مشمولین مذکور در تبصره دو این ماده موظفند در تیر ماه هر سال اظهارنامه مالیاتی را روی نمونه چاپی مخصوص که از طرف وزارت دارایی تهیه و در دسترس آنها قرار داده خواهد شد نسبت به مجموع درآمدهایی که در سال قبل از یک منبع یا بیشتر تحصیل کرده‌اند تنظیم و امضاء و مالیات متعلقه را بر اساس کل درآمدهای تحصیلی خود از هر چند منبع که بوده است به نرخهای مقرر در ماده ۷ قانون اصلاح قانون مالیات بر درآمد مصوب اول تیر ماه ۱۳۳۷ احتساب و پس از وضع آنچه به موجب قوانین مربوطه بابت همان سال قبلاً‌پرداخته و این پرداخت محرز باشد بقیه راه به اداره دارایی یا بانک ملی به حساب خزانه‌داری کل یا محلهای دیگری که وزارت دارایی تعیین نماید‌پرداخت و رسید پرداخت وجه را به ضمیمه اظهارنامه به اداره دارایی یا محلهای دیگر که از طرف وزارت دارایی تعیین خواهد شد تا آخر تیر ماه تسلیم و رسید دریافت دارند.
تبصره ۱ – ادارات دارایی اظهارنامه‌های واصله را مورد رسیدگی قرار داده و در صورت عدم قبول میزان مالیات قلمدادی نتیجه را با میزان مالیات تشخیص شده منتهی تا آخر سال بعد به مؤدی ابلاغ خواهد نمود والا مالیات قلمدادی از طرف مؤدی برای همان سال قطعی تلقی خواهد شد.
چنانچه مؤدی نسبت به تشخیص ادارات دارایی معترض باشد می‌تواند برای رفع اختلاف به مراجع مقرر در قانون مالیات بر درآمد مصوب ۱۶ فروردین ماه ۱۳۳۵ مراجعه نماید و در صورتی که در نتیجه رسیدگی نهایی معلوم گردد میزان قلمدادی در اظهارنامه کمتر از میزان واقعی بوده مؤدی پرداخت نصف مابه‌التفاوت به عنوان جریمه ملزم خواهد بود.
تبصره ۲ – مشمولین مالیات املاک مزروعی و مستغلات و پیشه‌وران و کسبه جزئاً و سایر مؤدیانی که مالیات آنها مقطوعاً یا به نرخ نسبی (مانند حقوق) تعیین گردیده از مقررات این ماده مستثنی بوده و موظف به تسلیم اظهارنامه موضوع این قانون نخواهند بود مگر این که درآمدی غیر از موضوع مالیات املاک مزروعی و مستغلات و مالیات مقطوع یا به نرخ نسبی داشته باشند که در این صورت مکلفند مانند سایر اشخاص مشمول این قانون اظهارنامه لازم نسبت به درآمدهای دیگر خود تکمیل و تسلیم نمایند.
تبصره ۳ – در صورتی که مؤدی به قصد فرار از پرداخت مالیات اظهارنامه خلاف حقیقت تهیه و تسلیم نماید مشمول ماده ۱۹ قانون اصلاح مالیات بر درآمد مصوب اول تیر ماه ۱۳۳۷ خواهد بود و همچنین مأمورین دارایی که بدون در دست داشتن مدارک و بدون ذکر دلیل و به قصد اعمال غرض از مؤدیان مطالبه مالیات اضافی نمایند مشمول قسمت آخر ماده ۱۹ قانون مالیات بر درآمد فوق‌الذکر می‌باشند.
تبصره ۴ – مؤدیانی که درآمدهای مختلف مشمول مالیات دارند در یک سال بیش از یک دفعه نمی‌توانند از حداقل بخشودگی استفاده نمایند.
ماده ۲ – مؤدیانی که مکلف به تسلیم اظهارنامه یا ترازنامه هستند چنانچه در موعد مقرر از تسلیم اظهارنامه یا ترازنامه خودداری نمایند ملزم به پرداخت جرائم زیر می‌باشند:
شرکتها ۱۰۰۰۰ ریال.
سایرین ۵۰۰۰ ریال.
ماده ۳ – مؤدیانی که باید از درآمد و هزینه مربوط به تحصیل درآمد خود را در اظهارنامه قید نمایند مکلفند به قید سوگند تعهد نمایند که مندرجات اظهارنامه مطابق با حقیقت بوده و شامل ارقام واقعی می‌باشد.
ماده ۴ – به وزارت دارایی اجازه داده می‌شود مالیاتهای مورد مطالبه و کلیه اختلافات مالیاتی تا میزان پانصد هزار ریال برای هر سال مالیاتی را از طریق توافق تصفیه و حل و فصل نمایند و این توافق قطعی و لازم‌الاجرا است ولی هر گاه توافق حاصل نشود موضوع اختلاف به مراجع مقرر در قوانین مربوطه ارجاع خواهد شد.
مفاد این ماده شامل بقایای مالیاتی و کلیه مؤدیان مالیاتی نیز خواهد بود.
منظور از مالیاتهای مورد مطالبه مالیاتهایی است که در کمیسیون‌های تشخیص مالیاتی به مرحله قطعیت نرسیده.
ماده ۵ – ماده ۱۴ قانون اول تیر ماه ۱۳۲۷ ملغی است و وزارت دارایی مأمور اجرای این قانون می‌باشد.
قانون فوق که مشتمل بر پنج ماده و چهار تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه اول اسفندماه یک هزار و سیصد و سی و هشت به‌تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸.۱۱.۲۰ به تصویب مجلس سنا رسیده است