فصل اول ـ ورود و خروج اسلحه و مهمات جنگی و مواد محترقه
ماده ۱ ـ اشخاصی که بخواهند اسلحه و مواد محترقه فشنگ و مهمات جنگی وارد یا خارج کنند باید تقاضانامه به هیئت دولت تقدیم نمایند تا در صورت اقتضاء دستور صدور پروانه به اداره مربوطه صادر گردد.
ماده ۲ ـ تقاضانامه باید متضمن نکات زیر باشد:
تعیین نام و نشان کامل ـ محل اقامت ـ نوع جنس با ذکر کلیه مشخصات مقدار ـ محل و ترتیب تحصیل آن ـ طریق حمل ـ علل و موجبات تقاضا ـ موارد مصرف.
فصل دوم ـ ساختن اسلحه و مواد محترقه و مهمات جنگی
ماده ۳ ـ اشخاصی که بخواهند اسلحه و مواد محترقه (اعم از باروت و غیره) و فشنگ و مهمات جنگی بسازند و یا کارخانه برای ساختن اشیاء مزبور تأسیس نمایند باید تقاضانامه مشتمل بر مراتب زیر به وزارت جنگ تسلیم نمایند:
تعیین نام و نشان کامل تقاضاکننده ـ محل اقامت او ـ تعیین نام و نشان هر یک از شرکاء و ترتیب تحصیل مواد مربوطه به ساختن اسلحه یا مهمات و غیره ـ نقشه و محل ساختمان کارخانه ـ انواع اسلحه و مهمات و غیره که ساخته میشود با کلیه مشخصات فنی لازمه ـ میزان سرمایه کارخانه.
ماده ۴ ـ وزارت جنگ پس از وصول تقاضانامه به وسایل مقتضی تحقیقات کامل نسبت به مورد تقاضا و صلاحیت تقاضاکننده به عمل آورده و در صورت اقتضاء پروانه صادر خواهد نمود.
ماده ۵ ـ سازندگان اسلحه و مهمات و غیره مذکور در ماده ۳ باید دارای دفاتر زیر باشند:
الف ـ دفاتر لازمه طبق قانون تجارت.
ب ـ دفاتر فنی طبق نمونه که وزارت جنگ تصویب نماید.
ماده ۶ ـ در موقع تغییر مکان کارخانه اسلحه‌سازی یا مهمات و غیره صاحبان پروانه باید قبلاً وزارت جنگ را مستحضر و نقشه محل جدید را که در نظر گرفته‌اند تسیلم و پس از جلب موافقت اقدام نمایند.
ماده ۷ ـ سازندگان اسلحه و مهمات و غیره باید موادی را که پروانه ساختن آن را تحصیل نموده‌اند بدواً به وزارت جنگ تسلیم نمایند تا در مخزن ضبط و هر مقدار که بعداً ساخته میشود مطابق با نمونه مزبور باشد و در صورتی که بخواهند تغییراتی در نوع و شکل اسلحه و مهمات و غیره بدهند باید قبلاً از قصد خود وزارت جنگ را مستحضر و نمونه آن را نیز تسلیم و در صورت تسلیم شروع به ساختن نمایند.
ماده ۸ ـ کسانی که بخواهند مواد محترقه اعم از باروت و غیره بسازند باید پس از اخذ پروانه از وزارت جنگ مواد محترقه را طبق دستور اداره قورخانه با اطلاع شهربانی بسازند.
ماده ۹ ـ هر موقع که وزارت جنگ بخواهد هر نوع بازرسی در کارخانه اسلحه‌سازی و مهمات و غیره و متعلقات آنها به عمل آورد متصدیان کارخانه باید علاوه بر ارائه دفاتر اطلاعات و توضیحات کافیه به مأمورین بازرسی بدهند.
ماده ۱۰ ـ در مواقع مقتضی وزارت جنگ می‌تواند کلیه اسلحه و مهمات و متعلقات آنها را در هر یک از کارخانه‌ها و مخازن توقیف و جمع‌آوری و یا ساختن آن را ممنوع نماید.
فصل سوم ـ ساختن اسلحه سرد جنگی
ماده ۱۱ ـ کسانی که بخواهند اسلحه سرد جنگی را که عبارت است از شمشیر ـ خنجر ـ دشنه ـ نیزه ـ قمه ـ قداره بسازند باید قبلاً تقاضانامه که متضمن نام و نشان ـ محل اقامت محل ساختن آن باشد به شهربانی تسلیم نمایند شهربانی پس از تحقیقات لازمه و جلب موافقت وزارت جنگ پروانه مقتضی صادر خواهد نمود.
ماده ۱۲ ـ سازندگان اسلحه سرد جنگی هرگاه بخواهند محل ساختن آن را تغییر دهند باید با اجازه کتبی شهربانی اقدام نمایند.
ماده ۱۳ ـ سازندگان اسلحه سرد جنگی باید دارای دفتری متضمن مشخصات اسلحه که ساخته شده و نام و نشان کامل خریداران (که نمونه آن از طرف شهربانی تسلیم خواهد شد) باشند.
فصل چهارم ـ اشتغال به کسب اسلحه‌فروشی و تعمیر اسلحه و فروش مواد محترقه و مهمات
ماده ۱۴ ـ برای اشتغال به اسلحه‌فروشی یا تعمیر اسلحه یا فروش مواد محترقه و مهمات باید قبلاً تقاضانامه مشتمل مراتب زیر به شهربانی تسلیم گردد تا پس از تحقیقات لازمه در صورت اقتضا پروانه داده شود.
محل اقامت و کسب ـ تعیین نوع موادی که فروش یا تعمیر آنها در نظر است.
ماده ۱۵ ـ تغییر محل کسب و تنظیم دفتر به ترتیب مقرر در مواد ۱۲ و ۱۳ خواهد بود این تفاوت که در دفتر مشخصات هر نوع از مواد که به فروش می‌رسد یا تعمیر میشود با نام و نشان کامل مراجعه کنندگان قید می‌گردد و به علاوه دفاتری هم طبق قانون تجارت نگاهداری میشود.
فصل پنجم ـ پروانه داشتن یا حمل اسلحه و غیره
ماده ۱۶ ـ [اصلاحی ۱۳۲۶/۳/۱۸]
پروانه داشتن یا حمل و نقل اسلحه که عبارت از دفترچههای چاپی میباشد بر هفت قسم است.
دفترچه جلد آبی مخصوص ته پر ساچمهزنی.
دفترچه جلد سبز مخصوص اسلحه فلزی.
دفترچه جلد نارنجی مخصوص تفنگ گلوله‌زنی فلزی.
دفترچه جلد سفید مخصوص تفنگ سالونی خفیف.
دفترچه جلد قرمز مخصوص سر پر ساچمهزنی.
دفترچه جلد زرد مخصوص اسحله سر پر کمری.
دفترچه جلد بنفش مخصوص تفنگ گلوله‌زنی سربی.
ماده ۱۷ ـ اشخاصی‌که بخواهند پروانه داشتن یا حمل ونقل یکی از اسلحه مندرج در ماده فوق را تحصیل نمایند باید تقاضانامه حاوی نکات زیر:
نام ـ نام پدر ـ نام خانوادگی ـ سن ـ تبعیت ـ حرفه ـ محل اقامت تعیین نوع اسلحه و شماره آن به انضمام دو عکس سربرهنه که کاملاً شبیه باشد و رونوشت شناسنامه خود در داخل شهرستان به شهربانی و در خارج به امنیه محل تسلیم نموده ضامن نیز معرفی نمایند.
ماده ۱۸ ـ شهربانی یا امنیه پس از اجرای تحقیقات لازمه در اطراف تقاضاکننده در صورت صلاحیت اقدام به صدور پروانه خواهد نمود.
ماده ۱۹ـ [اصلاحی ۱۳۲۶/۳/۱۸]
از دو قطعه عکس درخواست کننده یکی به دفترچه پروانه الصاق و دیگری در پرونده مخصوص بایگانی میشود.
ماده ۲۰ـ [اصلاحی ۱۳۲۶/۳/۱۸]
تقاضانامه پروانه در دفتر مخصوص ثبت و شماره دفتر در پروانه قید میشود.
ماده ۲۱ ـ پروانه حمل اسلحه را در هر محل رؤسای شهربانی و امنیه امضاء خواهند نمود و در نقاطی که شهربانی نیست امضای رئیس امنیه آنجا کافی خواهد بود.
ماده ۲۲ـ [اصلاحی ۱۳۲۶/۳/۱۸]
مدت دفترهای جدید پروانه حمل اسلحه پنج سال میباشد ولی اعتبار آن یک سال بوده و بایستی در اول فروردین هر سال ولو در هر ماه از سال گذشته صادر شده باشد تمدید شود و اگر تا آخر فروردین آن سال دارنده پروانه بدون عذر موجه پروانه را تمدید ننماید پروانه از درجه اعتبار ساقط و شهربانی و ژاندارمری مکلفند اسامی این قبیل اشخاص را در دفتر مخصوص ثبت نموده اسلحه آنها را ضبط نمایند و برای تعیین تکلیف اسلحه مذکور بر طبق مقررات قانون اقدام شود.
تبصره ـ [الحاقی ۱۳۲۶/۳/۱۸]
شکار در فصل بهار بطور کلی و در سایر فصول بوسیله اتومبیل و موتورسیکلت ممنوع است.
ماده ۲۳ ـ پروانه‌هائی که مدت اعتبار آنها منقضی می‌گردد بایگانی و با مهر مخصوص که روی آن نوشته شده است (باطله است) باطل میشود.
ماده ۲۴ ـ پروانه حمل اسلحه به اشخاصی که سن آنها کمتر از هیجده سال باشد داده نمی‌شود.
ماده ۲۵ ـ در موقعی که شخصی بخواهد اسلحه خود را به دیگری بفروشد یا واگذار نماید مراتب را قبلاً به شهربانی یا امنیه اطلاع داده و اسلحه خود را وقتی بفروشد یا واگذار نماید که شهربانی یا امنیه به‌شخص ثانوی پروانه حمل همان اسلحه را داده باشد و در این موقع صاحب اولیه اسلحه باید پروانه خود را که به علت فروش یا واگذاری خالی از اعتبار گردیده به دفتری که صادر شده است رد نماید و همچنین اشخاصی که اسلحه مجاز خود را گم کرده‌اند باید فوراً قضیه را به شهربانی یا امنیه اطلاع داده و پروانه خود را رد نمایند.
ماده ۲۶ ـ کسانی که پروانه اسلحه خود را گم کرده‌اند مکلفند بلافاصله به نزدیکترین شهربانی یا امنیه کتباً اطلاع دهند و در مقام اخذ پروانه جدید برآیند.
ماده ۲۷ ـ پروانه‌های حمل اسلحه مجانی و هر پروانه مخصوص یک قبضه اسلحه میباشد.
ماده ۲۸ـ پروانه تفنگ‌های گلوله‌زنی اعم از سربی یا فلزی در مرکز با موافقت ستاد ارتش در ولایات با موافقت فرماندهان پادگان ارتش صادر خواهد شد.
ماده ۲۹ ـ حمل اسلحه‌های مجاز به نقاط ممنوعه که در پشت پروانه نوشته شده ممنوع است همچنین حمل اسلحه‌های مجاز به نقاطی که ولو بطور موقت ممنوع شود مجاز نخواهد بود و شهربانی و امنیه بایستی قبلاً این ممنوعیت را به وسائل مقتضی به دارندگان پروانه اطلاع دهند و در مواقع لزوم ممکن است اسلحه‌های مجاز نیز جمع‌آوری و در موقع مقتضی رد شود.
ماده ۳۰ ـ مأمورین شهربانی در داخل و امنیه در خارج و عرض راهها باید پروانه هر قسم اسلحه را بررسی و با مشخصات آن اسلحه تطبیق کنند چنانچه با مواد مقرره فوق مطابقت ننمایند اسلحه مزبور توقیف و گزارش آن را با اسلحه توقیف شده به مقام مربوطه می‌فرستند.
فصل ششم ـ تکالیف سازندگان باروت و آتشبازی و پرکنندگان فشنگهای شکاری
ماده ۳۱ ـ باروت‌ساز نباید به باروت فروشهای شهری هر دفعه بیش از چهار من باروت بفروشد ولی به تجاری که قصد حمل به ولایات دیگر را دارند ممکن است با داشتن پروانه از شهربانی هر قدر باروت بخواهند بفروشند.
ماده ۳۲ ـ باروت‌فروشان شهری مجاز نیستند بیش از ۴ من باروت در دکان خود نگاهدارند.
ماده ۳۳ ـ دکاکین و نقاط باروت‌فروشی از طرف شهربانی تعیین میشود.
ماده ۳۴ ـ احتراق مواد محترقه برای امتحان و غیره در معابر عمومی ممنوع است.
ماده ۳۵ ـ استعمال دخانیات و افروختن آتش در محل باروت‌فروشی مطلقاً ممنوع است.
ماده ۳۶ ـ محل ساختن آتشبازی و پرکردن فشنگ شکاری از طرف شهربانی تعیین میشود.
ماده ۳۷ ـ فروش آتشبازی و فشنگ شکاری به کسانی که سن آنها کمتر از ۱۸ سال باشد ممنوع است.
ماده ۳۸ ـ امتحان کردن فشنگ شکاری و آتشبازی در داخل شهر ممنوع است.
ماده ۳۹ ـ سازندگان آتشبازی و فشنگ شکاری باید دارای تصدیق از قورخانه بوده و تصدیق مزبور را نیز رئیس کلانتری محل امضاء نماید.
ماده ۴۰ ـ فروشندگان آتشبازی و فشنگ شکاری و باروت باید اجناس خود را در داخل دکان در صندوق و محفظه‌هائی که از خارج با حلبی پوشیده شده باشد محفوظ نگاهدارند.
ماده ۴۱ ـ هیچ یک از باروت‌فروشان و آتشبازی‌سازان و پرکنندگان فشنگ شکاری مجاز نیستند تصدیق‌نامه خود را به شخص دیگری واگذار نمایند.
ماده ۴۲ ـ استعمال دخانیات و افروختن آتش در دکاکین فوق ممنوع است.
ماده ۴۳ ـ خرید و داشتن حمل و نقل فشنگ شکاری برای مصارف شخصی پروانه لازم ندارد.
فصل هفتم ـ مواد متفرقه
ماده ۴۴ ـ صدور پروانه داشتن و حمل ونقل اسلحه و غیره مندرج در آیین‌نامه برای مأمورین سیاسی موکول است به تقاضای کتبی رئیس مأموریت از وزارت امور خارجه.
ماده ۴۵ ـ مأمورین قنسولی اعضاء قنسولگری‌‌های دول خارجه تابع مقررات این آیین‌نامه می‌باشند.
ماده ۴۶ ـ هر نوع اسلحه گرم و سرد و مهماتی که ساخته میشود باید دارای مارک کارخانه یا سازنده آن باشند.
ماده ۴۷ ـ کسی حق ندارد پروانه خود را به دیگری بدهد و نیز هیچ کس حق ندارد پروانه دیگری را مورد استعمال قراردهد.
ماده ۴۸ ـ طرز نگاهداری، حمل و نقل و استعمال مواد محترقه طبق آئیننامهای خواهد بود که اداره قورخانه تنظیم می‌نماید.
فصل هشتم ـ مجازات متخلفین از مواد این آیین‌نامه
ماده ۴۹ ـ متخلفین از مقررات مواد ۵ ـ ۶ ـ ۷ ـ ۸ ـ ۹ـ ۱۲ ـ ۱۳ ـ ۱۵ ـ ۲۲ ـ ۲۵ قسمت اول و دوم مواد ۲۹ ـ ۳۱ ـ ۳۲ ـ ۳۴ ـ ۳۵ ـ ۳۷ ـ ۳۸ ـ ۳۹ ـ ۴۰ ـ ۴۱ ـ ۴۲ ـ ۴۶ ـ ۴۷ در غیر این مواردی که تخلف آنها طبق قوانین جزائی مستوجب مجازات شدیدتری است به حبس تکدیری از ۲۴ ساعت تا هفت روز یا به غرامت از ۳ تا پنجاه ریال محکوم خواهند شد و در صورت تکرار تخلف جزای مرتکب هر دو مجازات توأماً خواهد بود.
ماده ۵۰ ـ متخلفین از مقررات آئیننامه طرز نگاهداری حمل و نقل و استعمال مواد محترقه مندرج در ماده ۴۸ طبق ماده قبل مجازات خواهند شد.
ماده ۵۱ ـ عدم رعایت شرایطی که در مورد هر تقاضانامه تعیین گردیده فقط موجب عدم صدور پروانه آن خواهد بود