مصوب ۱۳۴۶/۱۰/۷
ماده واحده – عهدنامه مودت مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده و موافقتنامه فرهنگی مشتمل بر یک مقدمه و چهارده ماده و موافقتنامه همکاری فنی و علمی مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی مراکش که در تاریخ سی و یکم خرداد ماه 1345 برابر بیست و یکم ژوئن 1966 در ایفران (مراکش) بامضای نمایندگان مختار دولتین رسیده است تصویب و بدولت اجازه داده می‌شود اسناد تصویب مربوطه را‌مبادله نماید.
قانون بالا مشتمل بر یک ماده و یک عهدنامه و دو موافقتنامه ضمیمه که در تاریخ روز شنبه یازدهم آذر ماه یکهزارو سیصدو چهل و شش به تصویب مجلس سنا رسیده بود در جلسه روز پنجشنبه هفتم دی ماه یکهزار و سیصد و چهل و شش مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار گرفت.
رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
عهدنامه مودت بین کشور شاهنشاهی ایران و کشور پادشاهی مراکش
اعلیحضرت محمد رضا شاه پهلوی آریامهر شاهنشاه ایران و اعلیحضرت حسن دوم پادشاه مراکش با تمایل بتحکیم روابط دوستانه که همواره بین دو دولت موجود بوده تصمیم به انعقاد یک عهدنامه مودت گرفتند و برای این منظور نمایندگان مختار خود را بشرح زیر انتخاب نمودند:
اعلیحضرت محمد رضا شاه پهلوی آریامهر شاهنشاه ایران
جناب آقای عباس آرام وزیر امور خارجه.
اعلیحضرت حسن دوم پادشاه مراکش
جناب آقای محمد شرقاوی وزیر امور خارجه
و نمایندگان مختار مزبور پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که صحیح و معتبر تشخیص داده شد در موارد ذیل موافقت کردند:
ماده 1 – دولتین متعاهد تمایل قاطع خود را به استقرار روابط دوستی صمیمی و صلح پایدار بین خود ابراز میدارند.
ماده 2 – نمایندگان سیاسی و کنسولی هر یک از طرفین معظم متعاهد در قلمرو طرف دیگر به شرط معامله متقابله از طرز سلوکی که بموجب اصول و معمول و عرف حقوق بین‌المللی و مقررات قرارداد وین راجع بروابط سیاسی مورخ 29 فروردین ماه 1340 مقرر شده است برخوردار خواهند شد.
ماده 3 – طرفین معظم متعاهد بمنظور تأمین حداکثر مصالح دو کشور و تحکیم صلح قصد خود را مبنی بر همکاری در رشته‌های اقتصادی و بازرگانی و فرهنگی و علمی و اجتماعی از طریق انعقاد مقاوله‌نامه‌ها یا موافقتنامههای مطابق با حقوق بین‌المللی و اصول و مقاصد منشور ملل متحد و با رعایت تعهدات ناشی از موافقت نامه‌ها یا مقررات جاری دو جانبه یا ناحیه‌ای یا بین‌المللی که هر کدام از دولتین ممکن است جزو امضاکنندگان آن باشند و‌همچنین با رعایت مقررات و قوانین خاص هر یک از طرفین ابراز میدارند.
ماده 4 – طرفین معظم متعاهد موافقت دارند اختلافاتی را که ممکن است بین آنان بروز کند و در یک مدت معقول از مجرای سیاسی عادی فیصله نیابد با الهام گرفتن از مقررات منشور ملل متحد یا بهر وسیله مسالمت‌آمیز دیگر حل و فصل نمایند.
ماده 5 – این عهدنامه به تصویب خواهد رسید و بلافاصله پس از مبادله اسناد تصویب که در تهران بعمل خواهد آمد بمورد اجرا گذاشته خواهد شد.
بنا بمراتب فوق نمایندگان مختار طرفین معظم متعاهد این عهدنامه را امضاء و بمهر خود ممهور نمودند. این عهدنامه در دو نسخه به زبانهای فارسی و عربی و فرانسه در تاریخ 31 خرداد 1345 در ایفران تنظیم گردید.
عهدنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و پنج ماده منضم به قانون عهدنامه مودت و موافقت نامه‌های فرهنگی و همکاری فنی و علمی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی مراکش است.
رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
موافقتنامه همکاری فنی و علمی
بین
دولت شاهنشاهی ایران
و
دولت پادشاهی مراکش
نظر به اینکه.
دولت شاهنشاهی ایران از یک طرف و دولت پادشاهی مراکش از طرف دیگر تمایل دارند روابط دوستانه موجود بین دو کشور را تحکیم کنند و بر اساس اصل تساوی حدود کلی همکاری در رشته‌های فنی و علمی را بین طرفین‌معظم متعاهدین تعیین نمایند تصمیم گرفتند این موافقت نامه فنی و علمی را منعقد سازند و در نتیجه نمایندگان مختار خود را بشرح زیر تعیین نمودند:
دولت شاهنشاهی ایران
جناب آقای عباس آرام وزیر امور خارجه
دولت پادشاهی مراکش
جناب آقای محمد شرقاوی وزیر امور خارجه
نمایندگان مزبور پس از مبادله اختیارنامه‌های خود که صحیح و معتبر تشخیص داده شد نسبت به مقررات زیر موافقت حاصل کردند:
ماده 1 – دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی مراکش در اجرای این موافقت نامه که اساس اقدامات آنان خواهد بود تصمیم دارند همکاری فنی و‌علمی بین دو کشور را ترتیب بدهند.
این همکاری در رشته‌ها و طبق کیفیاتی خواهد بود که بعداً بموجب ترتیبات تکمیلی معین خواهد شد.
ماده 2 – این همکاری خاصه بوسایل زیر صورت خواهد گرفت: الف – گذاشتن افراد مورد نیاز در اختیار طرف دیگر.
ب – گذاشتن کارشناسان در اختیار طرف دیگر بمنظورهای زیر: خواه برای شرکت در مطالعات و تحقیقات.
خواه برای همکاری جهت تربیت متصدیان امور علمی و فنی و اداری.
خواه برای فراهم ساختن کمک فنی در مورد مسائل خاص.
خواه برای همکاری در مطالعه طرحهائی که در چهارچوب مؤسسات بین‌المللی تحقق یافته و یا موافقت نامه مشترک طرفین انتخاب شده است.
ج – شرکت در دوره‌های تحصیلی و برنامه‌های مربوط به آموزش حرفه‌ای و شناساندن طرز کار ادوات فنی و گروههای کار کارشناسان و محققین و‌صاحبان فن و سایر فعالیتهائی که با آنچه نامبرده شده مرتبط باشد.
د – ترتیب دادن دوره‌های کارآموزی یا تکمیلی و اعطاء بورس.
ه – تبادل اسناد و مدارک و تشکیل کنفرانس ها و نشان دادن فیلم و یا هر وسیله دیگر برای انتشار اطلاعات فنی و علمی.
و – فراهم ساختن هر قسم همکاری فنی و علمی دیگر که مورد موافقت طرفین قرار گیرد.
ماده 3 – برنامه‌های سالانه این همکاری فنی و علمی با توافق دو دولت و از مجرای سیاسی تنظیم خواهد شد.
ماده 4 – کارشناسانی که بنا بمفاد این موافقت نامه و ترتیبات تکمیلی ممکنه بعدی که از طرف یکی از دولتین در اختیار طرف دیگر گذاشته می‌شوند در مدت اقامت در قلمرو کشور پذیرنده از معافیت هر نوع مالیات و عوارض و سایر حقوق در موارد زیر بهره‌مند خواهند بود:
الف – حقوقی که در مدت اشتغال بخدماتی که بمناسبت همکاری انجام میدهند در کشور خودشان به آنان تعلق میگیرد و تأدیه آن بعهده کشور پذیرنده نیست.
ب – اثاث منزل و وسایل شخصی آنان و همسران و کودکان تحت تکفل آنان برای استقرار اولیه در کشور پذیرنده.
ج – افراد مذکور در این موافقتنامه میتوانند یک قسمت از حقوقی را که در کشور پذیرنده دریافت میدارند به کشور اصلی خود منتقل سازند و این انتقال طبق مقررات ارزی کشور پذیرنده انجام خواهد گرفت.
ماده 5 – افرادی که در حدود مقررات این موافقت نامه از طرف یکی از دولتین برای همکاری در اختیار دیگری گذاشته می‌شوند در مدت مأموریت خود‌در قلمرو طرف دیگر تابع مقررات قرارداد نمونه‌ای خواهند بود که بعداً با توافق طرفین معظم متعاهد تنظیم خواهد شد.
ماده 6 – هر یک از دولتین بموجب مقررات ماده اول مذکور در فوق میتواند برای دولت دیگر یا برای اتحادیه‌ها یا مؤسساتی که بنا بر توافق طرفین تعیین می‌شوند مجاناً ماشین آلات و ابراز و تجهیزات فراهم سازد.
در این صورت دولتی که از این امر منتفع می‌شود اجازه ورود لوازم مزبور و اجازه خروج احتمالی آن را خواهد داد.
این لوازم مشمول حقوق گمرکی و سایر عوارض و ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های مربوط به ورود و صدور مجدد و همچنین کلیه عوارض مالی دیگر نخواهد بود.
ماده 7 – ترتیبات تکمیلی پیش‌بینی شده در ماده اول مذکور در فوق علاوه بر مطالب دیگر تقسیم هزینه و مخارج مترتبه بر اجرای این ترتیبات را بین طرفین و نیز مدت اعتبار ترتیبات مزبور را تعیین خواهد نمود.
ماده 8 – این موافقت نامه طبق تشریفات جاری هر یک از دو کشور به تصویب خواهد رسید.
ماده 9 – این موافقت نامه سی روز پس از تاریخ مبادله اسناد تصویب که در تهران بعمل خواهد آمد بمورد اجرا گذاشته خواهد شد.
این موافقت نامه و ترتیبات تکمیلی که متعاقباً تنظیم میگردد جز با توافق دو دولت قابل تغییر نخواهد بود.
ماده 10 – هر یک از دولتین میتوانند این موافقت نامه را با اخطار قبلی 6ماهه فسخ نمایند، شروع مهلت مذکور از تاریخ ابلاغ بطرف دیگر خواهد بود.
بنا بمراتب فوق نمایندگان مختار طرفین این موافقت نامه را در دو نسخه اصل که بزبانهای فارسی و عربی و فرانسه تنظیم شده امضاء نمودند.
در ایفران بتاریخ 31 خرداد ماه 1345
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت پادشاهی مراکش
موافقت نامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده منضم بقانون عهدنامه مودت و موافقت نامه‌های فرهنگی و همکاری فنی و علمی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی مراکش است.
رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
موافقت نامه فرهنگی بین دولت شاهنشاهی ایران
و
دولت پادشاهی مراکش
دولت شاهنشاهی ایران از یک طرف و دولت پادشاهی مراکش از طرف دیگر
با توجه به روابط دیرین فرهنگی و دینی فیمابین و با تمایل بتحکیم و توسعه بیشتر این روابط بر اساس اصول اعلام شده در منشور ملل متحد و مقررات سازمان تربیت و علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) تصمیم به انعقاد این موافقت نامه فرهنگی گرفتند و نمایندگان مختار خود را بشرح زیر تعیین نمودند:
دولت شاهنشاهی ایران
جناب آقای عباس آرام وزیر امور خارجه
دولت پادشاهی مراکش
جناب آقای محمد شرقاوی وزیر امور خارجه
و نمایندگان فوق پس از تبادل اختیارنامه‌های خود که صحیح و معتبر تشخیص داده شد نسبت بمقررات زیر موافقت حاصل نمودند.
ماده 1 – طرفین معظم متعاهد متعهد می‌شوند بمنظور همکاری فرهنگی بین دو کشور به نحوی که بشناسائی بهتر فرهنگ و تمدن و فعالیت‌های فکری دو کشور کمک شود اهتمام لازم را بعمل آورند.
ماده 2 – طرفین معظم متعاهد بمنظور تسهیل و توسعه مبادله استادیاران و رؤسای دروس و استادان دانشگاه و محققین و متخصصین و صاحبان فن و کسان دیگری که در رشته‌های تربیتی و علمی و فرهنگی فعالیت میکنند با توافق مشترک مجاهدت خواهند کرد.
ماده 3 – هر یک از طرفین متعاهد متعهد می‌شود که با اعطای بورسهای تحصیلی اتباع طرف دیگر را بتحصیل یا ادامه تحصیل و یا کارآموزی در کشور خود تشویق نماید.
ماده 4 – هر یک از طرفین متعاهد متعهد می‌شود که موجبات تسهیل دسترسی به ابنیه تاریخی و انجمنهای علمی و مراکز تحقیقات و کتابخانه‌های ملی و مجموعه آرشیوها و زمینهای ورزش و سایر دستگاههای فرهنگی یا ورزشی دولتی یا تحت نظارت دولت را با همان شرایطی که اتباع خود آن‌کشور از آن استفاده مینمایند برای محققین علوم و دانشجویان و بورسیه‌ها و ورزشکاران طرف دیگر فراهم آورد.
ماده 5 – طرفین معظم متعاهد متعهد می‌شوند که در همکاری نزدیک بین گروههای فرهنگی و ورزشی و همچنین دستگاههای علوم تربیتی و انجمنها و مراکز فرهنگی موجود در دو کشور طبق قوانین و مقررات جاری دو کشور مساعدت نمایند.
ماده 6 – طرفین معظم متعاهد در مورد مسائل دانشگاهی اعم از شناسائی مدارک دانشگاهی و گواهی نامه‌های تحصیلی و اسناد تعیین ارزش تحصیلات صادره از طرف مقامات صالحه دو کشور موافقت نامه‌های خاصی منعقد خواهند نمود.
ماده 7 – طرفین معظم متعاهد همکاری فنی و مبادله برنامه‌های فرهنگی و هنری را بین فرستنده‌های رادیوئی خود تشویق و مشارکت در تهیه برنامه‌های رادیوئی و فیلمهای تلویزیونی را مساعدت و برای انجام این منظور موافقت نامه خاصی بین خود منعقد خواهند کرد.
ماده 8 – طرفین معظم متعاهد همکاری در امور سینمائی از طریق مبادله فیلمهای فرهنگی و ترتیب دادن روزهای مخصوص سینما و تهیه فیلم بطور مشترک را تشویق و تسهیل خواهند کرد.
ماده 9 – طرفین معظم متعاهد در حدود قوانین داخلی خود بمبادله و توزیع کتابها و جزوه‌ها و نشریه‌های ادبی و هنری و علمی و فنی و موسیقی ضبط شده و فیلمهای آموزشی مساعدت خواهند کرد.
ماده 10 – هر یک از طرفین متعاهد متعهد می‌شود که تشکیل نمایشگاههای هنری و یا علمی و کنفرانس‌ها و کنسرت‌ها و نشان دادن نمونه‌های تأتری و همچنین مسابقات ورزشی را در قلمرو طرف دیگر تسهیل کنند.
ماده 11 – طرفین معظم متعاهد مبادله دانشجویان و معلمان و گروه جوانان و ورزشکاران و پیشاهنگان و همچنین مبادله گروه روزنامه‌نگاران را بین دو کشور تشویق و سکونت و مسافرت آن ها را در داخل قلمرو خود حتی‌المقدور تسهیل خواهند نمود.
ماده 12 – طرفین معظم متعاهد مبادلات جهانگردی را بمنظور بسط شناسائی بهتر متقابل و تحکیم روابط دوستانه بین دو کشور تشویق خواهند کرد.
ماده 13 – هر یک از طرفین متعاهد مراقبت خواهد کرد که برنامه تدریس تاریخ و جغرافی در مؤسسات آموزشی خود حتی‌الامکان شامل فصولی باشد که شناختن صحیح و بقدر کفایت دقیق تمدن کشور طرف دیگر را میسر سازد.
ماده 14 – مدت اعتبار این موافقت نامه نامحدود میباشد و سی روز پس از تاریخ مبادله اسناد تصویب که در تهران بعمل خواهد آمد بمورد اجرا گذاشته خواهد شد.
هر یک از طرفین میتواند این موافقت نامه را با اخطار قبلی شش‌ماهه فسخ نماید.
شروع مهلت مذکور از تاریخ ابلاغ بطرف دیگر خواهد بود.
در صورت فسخ این موافقت نامه مزایای مربوط بکارمندانی که در برنامه‌های همکاری خدمت میکنند و در حال اشتغال هستند تا انقضای مدت خدمت آن ها باقی خواهد ماند مگر آنکه ترتیبات خاصی در این مورد اتخاذ گردد.
در مورد کسانی که از بورسهای تحصیلی استفاده میکنند وضع موجود آنها تا پایان سال تحصیلی ادامه خواهد داشت.
بنا بر مراتب فوق نمایندگان مختار طرفین این موافقتنامه را در دو نسخه اصلی بزبانهای فارسی و عربی و فرانسه امضاء کردند. بتاریخ 31 خرداد ماه 1345 در ایفران
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت پادشاهی مراکش
موافقت نامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و چهارده ماده منضم بقانون عهدنامه مودت و موافقت نامه‌های فرهنگی و همکاری فنی و علمی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی مراکش است.
رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی