قانون راجع به عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری اندونزی

تاریخ انتشار: ۱۳۴۴/۱۰/۰۴

مصوب ۱۳۴۴/۹/۷


ماده واحده – قرارداد مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری اندونزی که در تاریخ هشتم دیماه یکهزار و سیصد و سی هفت در‌ تهران امضاء گردیده و مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده می‌باشد تصویب میشود.

قانون بالا مشتمل بر یک ماده که در تاریخ روز دوشنبه هیجدهم اسفند ماه 1337 به تصویب مجلس سنا رسیده بوده در جلسه روز یکشنبه هفتم آذر ماه 1344 شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی



قرارداد مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری اندونزی

اعلیحضرت همایون پادشاه ایران ‌و ‌حضرت رئیس جمهور اندونزی
‌بمنظور تحکیم و تشیید روابط دوستی بین ایران و اندونزی و با توجه باینکه توسعه مناسبات دوستانه بین این دو کشور وسیله موثری برای حفظ‌ صلح جهان است برای این مقصد نمایندگان مختار خود را بشرح ذیل تعیین نمودند:
‌اعلیحضرت همایون پادشاه ایران
جناب آقای علی‌اصغر حکمت وزیر امور خارجه دولت شاهنشاهی
حضرت رئیس جمهوری اندونزی
‌جناب آقای اس باحمید وزیر مختار و نماینده فوق‌العاده دولت جمهوری اندونزی در تهران و نمایندگان مزبور پس از مبادله اعتبارنامه‌های خود که واجد‌ صحت و اعتبار بود بشرح ذیل توافق حاصل نمودند: ‌


ماده اول ) هر یک از طرفین معظمین متعاهدین بعهده میگیرند که صلح دائمی و مناسبات دوستانه را با طرف دیگر برقرار سازند و در تشیید علائق ‌دوستانه و مناسبات معنوی و مادی که اتباع طرف را به یکدیگر نزدیک میکند بکوشند. ‌


ماده دوم ) هر دو طرف معظم متعاهد موافقت میکنند که روابط سیاسی و کنسولی خود را براساس حقوق و سنت متداول بین‌المللی حفظ کنند با ‌نمایندگان سیاسی و کنسولی هر طرف که در قلمرو و طرف دیگر مقیم باشند طبق سنت متداول در حقوق بین‌المللی رفتار خواهد شد.


ماده سوم ) هر یک از طرفین معظمین متعاهدین تسریع در انعقاد قراردادهای ذیل را با درج صمیمیت و همکاری مورد توجه قرار خواهد داد. ‌
قرارداد بازرگانی و کشتیرانی – قرارداد کنسولی و فرهنگی قراردادهائی در باب حفظ حقوق ادبی و هنری – قراردادهائی که مربوط به کلیه مسائل مورد‌ علاقه هر دو طرف باشد.


ماده چهارم ) هر دو طرف معظم متعاهد موافقت دارند که کلیه اختلافاتی که ممکن است بین آنان حادث شود و حل آن در موقع خود از طریق عادی‌ سیاسی میسر نشود دوستانه فیصله بخشد و هر گاه در مدت معقولی به رفع اختلافات نایل نشوند با رعایت قواعد و مقررات منشور سازمان ملل به هر‌ اقدام عملی که مناسبتر تشخیص دهند متوسل خواهند شد.


ماده پنجم ) این قرارداد به تصویب خواهد رسید و از تاریخ تبادل اسناد تصویب که در تهران صورت خواهد گرفت اعتبار خواهد یافت. ‌


ماده ششم ) این قرارداد برای مدت پنج سال دارای اعتبار میباشد و خود بخود برای مدتهای پنجساله تمدید خواهد شد مگر اینکه یکی از طرفین بوسیله اخطار کتبی یک سال قبل از انقضاء مدت پنج سال لغو آن را تقاضا کند.

‌برای تائید مراتب بالا نمایندگان تام‌الاختیار این قرارداد را امضاء و به مهر خود ممهور نمودند. ‌
در تاریخ هشتم دیماه یکهزار و سیصد و سی و هفت شمسی در سه نسخه به زبانهای فارسی و اندونزی و انگلیسی تنظیم شد و در صورت اختلاف‌ در تفسیر این قرارداد متن انگلیسی ملاک اعتبار خواهد بود. ‌
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت جمهوری اندونزی


‌قرارداد فوق مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده ضمیمه قانون راجع به عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری اندونزی مصوب‌ هفتم آذر ماه یکهزار و سیصد و چهل و چهار شمسی میباشد.

‌رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی