ماده ۱ – بمنظور ایجاد حداکثر آمادگی در وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و شهرداریها و مؤسسات تابع و وابسته به آنها و سایر سازمانهای بخش عمومی و خصوصی و مردم در مقابله با رویدادهای اضطراری همچنین ایجاد هم‌آهنگی بین وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و شهرداریها و مؤسسات تابع و وابسته به آنها در این خصوص سازمان آمادگی ملی و بسیج غیر نظامی زیر نظر نخست وزیر تشکیل میگردد. رئیس سازمان مذکور سمت معاونت نخست‌وزیر را خواهد داشت و بنا بر پیشنهاد نخست وزیر و فرمان همایونی منصوب میگردد.
تبصره – مؤسسات دولتی که شمول قوانین و مقررات عمومی بآنها مستلزم ذکر نام آنها در قوانین و مقررات میباشند نیز مشمول این قانون خواهند بود.
ماده ۲ – در زمان اضطرار برای حفظ ادامه حیات مردم و منافع ملی در زمان صلح و جنگ همچنین پشتیبانی از نیروهای مسلح شاهنشاهی در زمان جنگ بمنظور تأمین حداکثر توانائی و بسیج غیر نظامی دولت مکلف است بمیزان مورد احتیاج از تمام نیروی انسانی و امکانات و منابع کشور با حفظ حقوق صاحبان آنها استفاده کند.
ماده ۳ – زمان اضطرار از لحاظ این قانون و قانون و مقررات سازمان دفاع غیر نظامی عبارت از وضعی است که تمامیت ارضی کشور، امنیت ملی یا زندگی عادی مردم در اثر اقدامات عناصر ضد ملی داخلی یا دشمنان خارجی یا حوادث و سوانح غیر مترقبه طبیعی و بروز آفات به مخاطره افتد که در این حالت بنا بر ضرورت در یک یا چند منطقه یا سراسر کشور با تصویب هیئت وزیران و صدور فرمان همایونی زمان اضطرار اعلام میگردد.
ماده ۴ – آئین‌نامه‌های اجرائی این قانون بوسیله سازمان آمادگی ملی و بسیج غیر نظامی تهیه و پس از تصویب هیئت وزیران به مرحله اجرا گذارده میشود.
[آیین‌نامه اجرایی قانون آمادگی ملی و بسیج غیرنظامی]
ماده ۵ – وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و شهرداریها و مؤسسات تابع و وابسته به آنها و سایر سازمانهای بخش عمومی و خصوصی و افراد مکلف هستند دستورالعملهائی را که در حدود این قانون و آئین‌نامه‌های اجرائی آن تهیه و با امضای نخست وزیر صادر میشود اجرا کنند.
قانون فوق مشتمل بر پنج ماده و یک تبصره پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۱۹ر۱۲ر۱۳۵۳ در جلسه روز سه‌شنبه بیست و سوم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی