ماده اول – وزارت داخله مجاز است با رعایت مقررات قانون ۲۳ عقرب ۱۳۰۱ یک نفر از اتباع فرانسه را برای ریاست صحیه کل با مبلغ یکصد و هشتاد هزار فرانک فرانسه حقوق سالیانه که پرداخت نصف آن مسعرا با پول ایران و نصف به اسعار خارجی خواهد بود به مدت سه سال از روز ورود به طهران استخدام نماید.
ماده دویم – وزارت مالیه مجاز است برای کلیه مخارج آمدن متخصص مذکور از اروپا به طهران یکصد پهلوی بپردازد و چنانچه در انقضاء مدت مذکور در ماده اول استخدام مشارالیه تجدید نگردید یکصد پهلوی برای مخارج مراجعت به مشارالیه تادیه نماید.
ماده سوم – حقوقی که در ظرف ۱۳۱۱ باید بر طبق قرارداد به او داده شود از صرفه‌جوئی ده ماهه اول ۱۳۱۰ بودجه صحیه کل مقرر میشود.
ماده چهارم – در هر موقع دولت میتواند با تادیه سه ماه حقوق و مخارج معاودت به کنترات مشارالیه خاتمه دهد ولی در صورتی که این تقاضا از طرف خود او بشود حقوق اضافی پرداخته نخواهد شد.
ماده پنجم – ماده چهارم قانون تمرکز صحی مورخه ۱۳ بهمن ماه ۱۳۰۵ شامل مشارالیه نخواهد بود.
این قانون که مشتمل بر پنج ماده است در جلسه بیست و ششم اسفندماه یک هزار و سیصد و ده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی دادگر