ماده اول – به دولت اجازه داده میشود مسکوکات ریال نیکلی را که در داخله کشور رواج قانونی خواهد داشت طبق مشخصات ذیل ضرب و به جریان بگذارد.
الف – مسکوک نیکل یک ریالی به قطر ۱۸.۵ میلیمتر و به وزن ۱.۷۵ گرم
ب – مسکوک نیکل دو ریالی به قطر ۲۲.۵ میلیمتر و به وزن ۳ گرم
ج – مسکوک نیکل پنج ریالی به قطر ۲۶ میلی متر و به وزن ۵ گرم
د – مسکوک نیکل ده ریالی به قطر ۳۱ میلی متر و به وزن ۹ گرم
ماده دوم – ترکیب فلز مسکوکات نامبرده در ماده اول عبارت خواهد بود از ۲۵ درصد نیکل و ۷۵ درصد مس.
ماده سوم – مسکوکات مزبور مدور و دور آن زنجیره دار و در یک طرف آنها نقش شیر و خورشید با برگ بلوط و زیتون و بهای قانونی به حروف و در طرف دیگر نام شاهنشاه ایران و سال ضرب با برگ بلوط و زیتون و عدد مشخص بهای قانونی خواهد بود.
ماده چهارم – حد ترخیص قانونی مسکوکات ریال نیکلی از حیث عیار سی و از حیث وزن بیست در هزار می‌باشد.
ماده پنجم – بانک ملی ایران میزان ضرب ریال نیکلی و مقدار هر یک از انواع آن را که از لحاظ گردش پول لازم و مقتضی بداند معین خواهد کرد – در هر حال جمع کل مسکوکات نیکلی که از سابق در جریان بوده یا بموجب این قانون ضرب خواهد شد نباید از یک میلیارد ریال تجاوز کند.
ماده ششم – ضرب مسکوکات ریالی نیکلی مختص به دولت بوده و باید منحصراً در ضرابخانه شاهنشاهی بعمل آید.
ماده هفتم – معادل صد درصد ارزش اسمی مسکوکاتی که بموجب این قانون به جریان گذاشته میشود پس از وضع هزینه ضرب در حساب مخصوص نزد بانک ملی ایران به امانت سپرده خواهد شد.
ماده هشتم – وزارت دارائی مأمور اجراء این قانون می‌باشد.
قانون فوق که مشتمل بر هشت ماده است در جلسه یک‌شنبه بیست و سوم آذرماه یک هزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رییس مجلس شورای ملی – عماد تربتی
لایحه فوق مشتمل بر ۸ ماده در جلسه روز چهارشنبه ۱۷ دیماه ۱۳۳۷ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
نایب رئیس مجلس سنا