شورای امنیت،
پس از شنیدن اظهارات نمایندگان جماهیر متحد شوروی و ایران در طول جلسه‌ی ۲۸ و ۳۰ ژانویه ۱۹۴۶،
و با در نظر گرفتن اسنادی که توسط نمایندگان شوروی و ایران ارائه شدند و اسنادی که در طول بحث‌های شفاهی مورد ارجاع قرار گرفتند،
و با در نظر گرفتن این نکته که هر دو طرف آمادگی خود را برای یافتن راه حل از طریق گفت و گو اعلام کرده‌اند و اینکه این گفت و گوها در آینده‌ی نزدیک تجدید شود،
از هر دو طرف می‌خواهد که شورا را از هر گونه نتیجه‌ای که در چنین مذاکراتی به دست می‌آید مطلع سازند. در عین حال شورا حق خود می‌داند تا در هر زمانی که صلاح دید خواستار کسب اطلاع از نتایج مذاکرات شود.
این قطعنامه در پنجمین جلسه شورای امنیت با اتفاق آرا به تصویب رسید.