ماده واحده ـ موافقتنامه تأسیس و چهارچوب فعالیت مراکز فرهنگی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه مشتمل بر یک مقدمه و هجده ماده به شرح پیوست با رعایت موازین شرعی تصویب و به دولت اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره ـ در اجرای این موافقتنامه و اصلاحات بعدی آن رعایت اصول هفتاد و هفتم (77)، یکصد و بیست و پنجم (125) و یکصد و سی و نهم (139) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.
موافقتنامه تأسیس و چهارچوب فعالیت مراکز فرهنگی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه که از این پس «طرفها» نامیده خواهند شد ، با هدف تقویت روابط فرهنگی، دوستی و همکاری متقابل،
با امعان نظر به موافقتنامه فرهنگی ۳۱ مرداد ۱۳۴۵ هجری شمسی (۲۲ اوت ۱۹۶۶ میلادی) که همچنان بین جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه لازم الاجراء می باشد و معاهده اساس روابط متقابل و اصول همکاری بین جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه مورخ ۲۲ اسفند ۱۳۷۹ (۱۲مارس ۲۰۰۱ میلادی)،
در خصوص موارد زیر به توافق رسیدند:
ماده ۱ ـ
1 ـ طرف ایرانی، مرکز فرهنگی ایران را در مسکو و طرف روسی، مرکز فرهنگی روسیه را در تهران تأسیس می کنند که از این پس «مراکز» نامیده خواهند شد .
۲ ـ طرفـها می توانند با توافق مـتقابل از طریق مجـاری سیاسـی (دیپلماتیـک) نسبت به تأسیس دفاتر محلی مراکز در سایر شهرهای دولت پذیرنده طبق قوانین آن اقدام نمایند.
۳ ـ فعالیت مراکز بر اساس مفاد این موافقتنامه و موازین حقوق بین الملل خواهد بود و طبق قوانین دولت پذیرنده انجام خواهد شد .
ماده ۲ ـ
1 ـ مرکز فرهنگی ایران در شهر مسکو تحت نظارت کلی رئیس نمایندگی سیاسی (دیپلماتیک) جمهوری اسلامی ایران در فدراسیون روسیه فعالیت های خود را انجام خواهد داد .
۲ ـ مرکز فرهنگی ایران در مسکو توسط سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی جمهوری اسلامی ایران مدیریت خواهد شد.
۳ ـ مرکز فرهنگی روسیه در شهر تهران تحت نظارت کلی رئیس نمایندگی سیاسی (دیپلماتیک) فدراسیون روسیه در جمهوری اسلامی ایران، فعالیت خواهد کرد.
۴ ـ مرکز فرهنگی روسیه در تهران توسط آژانس فدرال در امور کشورهای مستقل مشترک المنافع، هموطنان خارج از کشور و همکاری های بشردوستانه بین المللی مدیریت خواهد شد.
ماده ۳ ـ
1 ـ مراکز در راستای انجام فعالیت های خود، می توانند با نهادهای اجرایی دولتی، مراجع محلی و سازمان ها، بدون توجه به شکل سازمانی و حقوقی یا نوع مالکیت آنها و همچنین افراد در چهارچوب قوانین و مقررات دولت پذیرنده، ارتباطات مستقیم برقرار نمایند .
2 ـ مراکز می توانند رویدادها را خارج از اماکن خود و در سایر شهرهای دولت پذیرنده طبق قوانین آن برگزار کنند.
ماده ۴ ـ
مراکز طبق قوانین دولت پذیرنده از حق داشتن شخصیت حقوقی برخوردار خواهند بود.
ماده ۵ ـ
وظایف اصلی مراکز عبارتند از:
۱ ـ شرکت در اجرای برنامه های همکاری دوجانبه در زمینه های بشردوستانه، فرهنگی، علمی و فنی و اطلاع رسانی؛
۲ ـ شرکت در اجرای خط مشی های کشور خود در زمینه حمایت از هموطنان خارج از کشور با هدف تأمین حقوق و منافع اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و دیگر حقوق و منافع قانونی آنها، تسهیل همبستگی روزافزون آنها، حفظ زبان مادری، هویت ملی و فرهنگی و توسعه ارتباطات همه جانبه بین سازمان های کشور خود با هموطنان خارج از کشور از جمله تشکل های آنها؛
3 ـ آشناسازی مردم دولت پذیرنده با تاریخ و فرهنگ، سیاست داخلی و خارجی و نیز تحولات اجتماعی و اقتصادی کشور خود؛
۴ ـ تسهیل تماس و همکاری های گسترده تر بین مؤسسات و سازمان های دولت های پذیرنده در زمینه های فرهنگ، هنر و ادبیات؛
۵ ـ ارتقای مطالعه زبان های مردمان دولت های پذیرنده؛
۶ ـ استفاده از ظرفیت های مراکز در زمینه های فضای مجازی، اطلاع رسانی و رسانه های جمعی در جهت ا یجاد شرایط مساعد برای همکاری های گسترده تر در زمینه های فرهنگی و هنری بین دولت های پذیرنده؛
۷ ـ تسهیل ایجاد و گسترش همکاری های فرهنگی بین شهرها و نواحی دو کشور در چهارچوب خواهرخواندگی شهرها و انجمن های دوستی؛
۸ ـ سازماندهی فعالیت های خبری، تبلیغی و آموزشی در زمینه های فرهنگ، هنر و ادبیات .
ماده ۶ ـ
مراکز طبق وظایفی که بر عهده آنها نهاده شده است:
۱ ـ بانک های داده های خبری و مرجع مربوط به پیشرفت های فرهنگی، هنرهای زیبا، علمی و فنی، اجتماعی و سیاسی، اقتصادی و دستاوردهای هنری کشورهای خود را ا یجاد نموده، فراهمایی ها، هم نشست ها، هم اندیشی ها و مشورت هایی را در خصوص مسائل همکاری فرهنگی بین المللی برگزار خواهند کرد؛
۲ ـ تحقیق در زمینه مطالعات ایران شناسی در فدراسیون روسیه و مطالعات روسیه شناسی در جمهوری اسلامی ایران را ارتقاء خواهند داد؛
۳ ـ از برقراری ارتباط سازمان ها و افراد علاقه مند در دولت پذیرنده با سازمان های فرهنگی و هنری کشورهای خود حمایت اطلاعاتی و مشورتی نموده و چنین روابطی را حفظ خواهند کرد؛
۴ ـ برای هموطنانی که در دولت پذیرنده اقامت دائم دارند، فعالیت های فرهنگی، آموزشی و اطلاع رسانی را ترتیب داده، ارتباط با تشکل های آنان را حفظ و این تشکل ها را مورد حمایت قرار خواهند داد؛
۵ ـ اجرای گروههای هنری و مجریان منفرد و نمایش های تلویزیونی و سینمایی را ترتیب خواهند داد؛
۶ ـ جشنواره های فرهنگی و هنری، هفته های فرهنگی و سینما، نمایشگاههای عکس، هنرهای زیبا، هنر بومی، کتاب و سایر نمایشگاهها را برگزار خواهند کرد؛
۷ ـ به ترجمه و انتشار آثار ادبی داستانی و علمی به صورت چاپی و الکترونیکی کمک خواهند کرد؛
۸ ـ مسابقات گوناگون علمی، فرهنگی، ادبی و هنری و مسابقات همراه با اعطای جوایز به برندگان را برگزار خواهند کرد؛
۹ ـ انجمن ها و باشگاهها و شوراهای فرهنگی و عمومی را در حوزه های گوناگون با جلب مشارکت فعالان برجسته در حوزه فرهنگ و هنر، نمایندگان جوامع محلی و همچنین نمایندگی های خارجی و سازمان های دولت پذیرنده ایجاد خواهند کرد؛
۱۰ ـ دوره هایی را برای آموزش زبان های ملی و فرهنگ های مردم کشور خود برگزار خواهند کرد و به پژوهشگران و استادان زبان و ادبیات که در مؤسسات علمی و آموزشی دولت پذیرنده مشغول به فعالیت هستند، به طور نظام مند کمک خواهند کرد.
۱۱ ـ در زمینه اعطای راتبه (بورسیه) تحصیلی، گزینش و اعزام شهروندان دولت پذیرنده به کشور خود جهت تحصیل مساعدت خواهند کرد؛
۱۲ ـ فعالیت انجمن ها و باشگاههای فارغ التحصیلان مؤسسات آموزشی کشور خود در دولت پذیرنده را تسهیل، و به حفظ ارتباطات بین انجمن ها و باشگاههای مزبور و مؤسسات آموزشی مربوط کمک خواهند کرد و نیز هم نشست هایی را برای فارغ التحصیلان در دولت پذیرنده ترتیب خواهند داد؛
۱۳ ـ از فعالیت کتابخانه های مراکز و سایر خدمات اطلاعاتی برای سازمان ها و افراد علاقمند در دولت پذیرنده حمایت خواهند کرد؛
۱۴ ـ ضمن استفاده از ظرفیت فضای مجازی جهت معرفی کشور، زبان، ادبیات و فرهنگ خود، فعالیتهای فرهنگی، هنری و اطلاع رسانی را در فضای مذکور انجام خواهند داد؛
15 ـ با سازمان های غیردولتی، تشکل ها و انجمن های دوستی، مؤسسات آموزشی و فرهنگی ـ هنری دولت پذیرنده و مراکز فرهنگی و اطلاع رسانی کشورهای ثالث همکاری خواهند کرد؛
۱۶ ـ فعالیت های دیگری را در راستای اهداف مراکز طبق قوانین دولت پذیرنده انجام خواهند داد.
ماده ۷ ـ
۱ ـ طرفها تا حد امکان دسترسی بدون مانع عمومی به رویدادهایی را که مراکز برگزار می کنند فراهم خواهند آورد.
۲ ـ طرفها اقدامات مقتضی را برای تأمین امنیت اماکن مراکز، کارکنان مستقر در این اماکن و نیز رویدادهایی که مراکز برگزار می کنند، اتخاذ خواهند کرد.
ماده ۸ ـ
۱ ـ مراکز، سازمان های تجاری نخواهند بود . در عین حال مراکز به منظور پوشش بخشی از هزینه های مربوط به نگهداری و فعالیت آنها، می توانند هزینه موارد زیر را دریافت نمایند:
۱ ـ ۱ ـ بازدید از رویدادهایی که توسط مراکز میزبانی می شوند؛
۲ ـ ۱ ـ شرکت در دوره های آموزشی آنها و فعالیتهای دیگر؛
۳ ـ ۱ ـ فروش نشریات دوره ای، کالانماها (کاتالوگ)، اعلان ها (پوستر)، برنامه ها، کتاب ها، تابلوها و تکثیر نشریات، محصولات دیداری و شنیداری صرف نظر از روش ذخیره اطلاعات و همچنین محصولات دیگر که ارتباط مستقیمی با رویدادهایی که برگزار می کنند، دارند، مشروط بر اینکه این امر قواعد تجاری، قوانین مالیاتی یا دیگر قوانین دولت پذیرنده و حقوق مالکیت معنوی را نقض ننماید.
2 ـ مراکز همچنین می توانند در اماکن خود غرفه های فروش کتاب، سوغات، چایخانه (کافه) و قهوه خانه (کافه تریا) برای مراجعه کنندگان داشته باشند .
ماده 9 –
۱ ـ طرفها بر اساس اصل رفتار متقابل در زمینه انتخاب قطعه زمین و همچنین اجاره، خرید و احداث بناها (اماکن) برای مراکز، بر اساس قوانین دولت پذیرنده به یکدیگر مساعدت خواهند کرد .
۲ ـ طراحی، ساخت و بهبود بناهای (اماکن) مراکز پس از دریافت مجوزهای لازم توسط طرف اعزام کننده، بر اساس مقررات شهرسازی دولت پذیرنده انجام خواهد شد . طرف اعزام کننده همچنین می تواند با صلاحدید خود پیمانکارانی را برای انجام کارهای مربوطه تعیین نماید .
ماده 10 ـ
نظام مالیاتی حاکم بر مراکز و کارکنان آن بر اساس قوانین ملی دولت پذیرنده و موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه به منظور اجتناب از أخذ مالیات مضاعف و جلوگیری از فرار مالی در مورد مالیات بر درآمد و سرمایه مورخ 14 اسفند 1376 برابر با 5 مارس 1998 خواهد بود .
ماده ۱۱ ـ
۱ ـ هر یک از طرفها کارکنان لازم برای مرکز خود را استخدام خواهد کرد . کارکنان می توانند شامل شهروندان کشور اعزام کننده، دولت پذیرنده یا کشور ثالث باشند.
۲ ـ رؤسای مراکز و معاونان آنها شهروند کشور اعزام کننده خواهند بود و می توانند از وضعیت سیاسی (دیپلماتیک) برخوردار باشند.
3 ـ طرفها یکدیگر را از استخدام کارکنان مراکز و همچنین آغاز به کار کارکنان و پایان کار آنها در مراکز مطلع خواهند کرد.
ماده ۱۲ ـ
۱ ـ کارکنان مراکز و اعضای خانواده آنها که شهروند کشور اعزام کننده هستند و سکونت دائم در دولت پذیرنده ندارند، مشمول قانون کار کشور اعزام کننده خواهند بود.
۲ ـ سایر کارکنان مراکز مشمول قانون کار دولت پذیرنده خواهند بود .
ماده ۱۳ ـ
۱ ـ هر یک از طرفها بر اساس اصل رفتار متقابل، طبق قوانین ملی کشور خود، مرکز طرف دیگر را از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی در خصوص وسایل وارد شده به شرط تعهد به برگشت آنها معاف خواهد کرد، مشروط بر اینکه وسایل وارد شده برای انجام فعالیت های مرکز به موجب این موافقتنامه ضروری باشند.
۲ ـ مالکیت وسایلی که به صورت موقت توسط مراکز به قلمرو دولت پذیرنده وارد شده اند، تنها پس از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی و انجام دیگر الزامات مقرر در قوانین دولت پذیرنده قابل واگذاری است.
ماده ۱۴ ـ
1 – هر یک از طرفها طبق قوانین ملی کشور خود به کارکنان مرکز طرف دیگر و اعضای خانواده آنها که با آنها زندگی می کنند، اجازه می دهند در طول کل مدت فعالیت در مرکز، وسایل شخصی، خانوادگی و خانه و سایر نیازها را که به فعالیت های کسب و کاری مربوط نمی شوند با معافیت از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی وارد کنند.
۲ ـ مالکیت وسایل مذکور تنها پس از پرداخت حقوق گمرکی و سود بازرگانی پیش بینی شده در قوانین دولت پذیرنده و انجام دیگر الزامات قوانین گمرکی دولت پذیرنده در قلمرو دولت پذیرنده قابل واگذاری است.
۳ ـ این ماده شامل کارکنان مراکز که شهروند دولت پذیرنده هستند یا افرادی که اقامت دائم در قلمرو آن دارند، نخواهد شد.
ماده ۱۵ ـ
هر یک از طرفها طبق قوانین ملی کشور خود و بر اساس اصل رفتار متقابل، در کوتاه ترین زمان ممکن برای کارکنان اعزامی مرکز طرف دیگر و اعضای خانواده آنها که با آنها زندگی می کنند روادید و همچنین در صورتی که قوانین دولت پذیرنده ایجاب کند، پروانه اقامت صادر خواهند کرد .
ماده ۱۶ ـ
۱ – هر یک از طرفها، در صورت مقتضی، در زمینه انتخاب اماکن مسکونی برای کارکنان مرکز طرف دیگر کمک خواهد کرد.
۲ ـ هر یک از طرفها در چهارچوب اختیارات موجود در دریافت مجوزهای لازم از مراجع محلی برای فعالیت مراکز، به مراکز مساعدت خواهند کرد.
ماده ۱۷ ـ
هر گونه اختلاف نظر در خصوص تفسیر یا اجرای این موافقتنامه، با مذاکره بین طرفها از طریق مجاری سیاسی (دیپلماتیک) حل و فصل خواهد شد .
ماده ۱۸ ـ
1 ـ این موافقتنامه از تاریخ دریافت آخرین اطلاعیه کتبی از طریق مجاری سیاسی (دیپلماتیک) مبنی بر تکمیل تشریفات داخلی لازم برای اجرائی شدن آن توسط طرفها، لازم الاجرا خواهد شد.
۲ ـ این موافقتنامه برای مدت ۵ سال منعقد خواهد شد. این موافقتنامه برای دوره های ۵ ساله بعدی، به صورت خودکار تمدید خواهد شد، مگر این که یکی از طرفها حداقل ۶ ماه پیش از پایان اعتبار دوره مربوطه، طرف دیگر را به صورت مکتوب از طریق مجاری سیاسی (دیپلماتیک) از قصد خود برای فسخ آن مطلع سازد.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ ۲۴ فروردین ماه سال ۱۴۰۰ هجری شمسی برابر با ۱۳ آوریل ۲۰۲۱ میلادی در دو نسخه به زبان های فارسی، روسی و انگلیسی امضا گردید که همه متن ها از اعتبار یکسانی برخوردار هستند . در صورت بروز هر گونه اختلاف نظر در تفسیر مفاد این موافقتنامه، متن انگلیسی ملاک عمل خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت فدراسیون روسیه
قانون فوق مشتـمل بر ماده واحده و یک تبصره منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و هجده ماده که گزارش آن توسط کمیسیون فرهنگی به صحن علنی تقدیم شده بود، پس از تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیست و سوم اردیبهشت ماه یکهزار و چهارصد و سه مجلس، در تاریخ 1403/03/10 به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمد باقر قالیباف