ماده واحده
موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ممالک متحده آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای اعمال اقدامات تأمینی، که مشتمل بر یک مقدمه و سی و سه بخش است و در تاریخ ۱۳ اسفند ماه ۱۳۴۷ برابر ۴ مارس ۱۹۶۹ در وین به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در تاریخ روز شنبه ۱۳۴۸.۳.۳۱ در جلسه روز پنجشنبه نوزدهم تیر ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه بین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دولت شاهنشاهی ایران و دولت ممالک متحده آمریکا
برای اجرای اقدامات تأمینی
از آنجا که دولت شاهنشاهی ایران و دولت ممالک متحده آمریکا در مورد استفاده‌های غیر نظامی از انرژی اتمی به موجب موافقتنامه همکاری فیمابین مورخ پنجم مارس ۱۹۵۷ به نحوی که اصلاح شده همکاری می‌نموده‌اند و طبق این موافقتنامه‌ها تجهیزات و ادوات و موادی که از طرف ممالک متحده آمریکا در اختیار ایران گذارده می‌شود باید منحصراً در موارد صلح‌جویانه به کار رود و بدین منظور در این موافقتنامه یک سیستم تأمینی ایجاد و استقرار یافته است
– و از آن جا که موافقتنامه همکاری نمودار تصدیق متقابل دو دولت در لزوم ایجاد ترتیبات به منظور عملی نمودن هر چه سریعتر اقدامات تأمینی از طرف آژانس می‌باشد
– و از آنجا که آژانس به موجب اساسنامه و اقدام هیأت حکام خود اکنون در موقعیتی است که می‌تواند اقدامات تأمینی را طبق نظامنامه اقدامات تأمینی و نظامنامه بازرسان آژانس اجرا نماید
– و از آن جا که دولتین تمایل خود را تأکید نموده‌اند که تجهیزات و ادوات و موادی که به موجب موافقتنامه همکاری از طرف دولت آمریکا تحویل می‌گردد – یا ضمن استفاده از آنها به دست می‌آید یا این که به علت دیگری مشمول اقدامات تأمینی این موافقتنامه می‌باشد – به هیچ گونه مصارف نظامی نخواهد رسید. و از آژانس خواستار گردیده‌اند که اقدامات تأمینی را در مورد چنین مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی که مشمول مفاد این موافقتنامه می‌شود اجرا نماید
و از آن جا که هیأت حکام آژانس با این تقاضا در ۲۵ فوریه ۱۹۶۹ موافقت نموده است.
بنا به مراتب آژانس و دو دولت به شرح زیر موافقت می‌نمایند:
فصل اول – تعاریف
بخش ۱ – از لحاظ این موافقتنامه منظور از:
(الف) “آژانس” آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.
(ب) – “هیأت” هیأت حکام آژانس است.
(ج) – “موافقتنامه همکاری” – موافقتنامه مورخ پنجم مارس ۱۹۵۷ بین دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا برای همکاری در زمینه استفاده‌های غیر نظامی از انرژی اتمی (به نحو اصلاح شده) و یا یک موافقتنامه همکاری دیگر که جایگزین آن گردد (به نحو اصلاح شده) می‌باشد.
(د) – “نظامنامه بازرسان” – ضمیمه سند شماره GC(V)/INF/39 آژانس می‌باشد که در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۶۱ از طرف هیأت حکام به مورد اجرا‌گذارده شده است.
(ه) – “فهرست کالا” – هر یک از لیستهای مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی است که در بخش ۱۰ توصیف شده است.
(و) – “مواد هسته‌ای” – هر نوع مواد اولیه یا مواد شکافتنی ویژه به نحوی که در ماده بیستم اساسنامه آژانس تعریف گردیده – می‌باشد.
(ز) – “نظامنامه اقدامات تأمینی” سند شماره Infcirc/ 66/ rev.2 آژانس می‌باشد که مواد مصوبه در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۹۶۵ و ۱۷ ژوئن ۱۹۶۶ و ۱۳ ژوئن ۱۹۶۸ از طرف هیأت حکام در آن مندرج است.
(ح) – “موافقتنامه اجرای اقدامات تأمینی” – موافقتنامه مورخ ۴ دسامبر ۱۹۶۴ بین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا برای اجرای اقدامات تأمینی می‌باشد.
فصل دوم – تعهدات دولتین و آژانس
بخش ۲ – دولت ایران متعهد می‌شود که هیچ یک از مواد و تجهیزات و یا وسایل تسهیلاتی را مادام که در فهرست مربوط به دولت ایران درج شده در راه گسترش مقاصد نظامی به کار نبرد.
بخش ۳ – دولت ممالک متحده آمریکا متعهد می‌شود که هیچ یک از مواد هسته‌ای ویژه و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی را مادام که در فهرست مربوط به دولت ممالک متحده درج شده در راه گسترش مقاصد نظامی به کار نبرد.
بخش ۴ – آژانس متعهد می‌شود که سیستم اقدامات تأمینی خود را طبق مفاد این موافقتنامه نسبت به مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی مادام که در فهرستها درج شده – تا حدود مقدورات خود به طریقی اجرا نماید که این ملزومات در راه گسترش مقاصد نظامی به کار برده نشود.
بخش ۵ – دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا متعهد می‌شوند که اجرای اقدامات تأمینی را تسهیل نموده و بدین منظور با آژانس و با یکدیگر همکاری نمایند.
بخش ۶ – دولت ممالک متحده آمریکا موافقت می‌نماید حقوقی را که ضمن موافقتنامه همکاری برای اجرای اقدامات تأمینی در مورد تجهیزات و ادوات و مواد مشمول مقررات موافقتنامه دارا می‌باشد مادامی که صورت مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی در فهرست دولت ایران وجود دارد معلق بماند.
تفاهم حاصل است که به هیچ یک از سایر حقوق و تعهدات دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا که به موجب موافقتنامه همکاری فیمابین آنها وجود دارد – از بابت موافقتنامه حاضر خللی وارد نخواهد آمد.
بخش ۷ – چنان چه به موجب مقررات بخش ۲۳ (الف) آژانس از تعهد مذکور در قسمت ۴ مبرا گردد یا چنان چه به هر دلیل دیگر هیأت حکام آژانس تأیید نماید که آژانس قادر نیست عدم استفاده از مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی مندرج در فهرستی را برای مقاصد نظامی تأمین نماید مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی مورد نظر خود به خود تا هنگامی که هیأت حکام مجدداً تشخیص دهد که آژانس قادر به اجرای اقدامات تأمینی می‌باشد از فهرست مزبور حذف خواهد شد. چنانچه به موجب مقررات این بخش یکی از اقلام فهرست هر یک از دو دولت حذف گردد – آژانس می‌تواند به تقاضای دولت دیگر اطلاعاتی را که درباره مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی مذکور در دست دارد در اختیار آن دولت قرار دهد تا آن دولت بتواند حقوق خود را در این مورد به نحو مؤثری اعمال نماید.
بخش ۸ – دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا اصلاحات وارده به موافقتنامه همکاری و یا اعلام ختم آن را فوراً به اطلاع آژانس خواهند رسانید.
فصل سوم – فهرست اقلام و اطلاعیه‌ها
بخش ۹ –
(الف) – فهرستهای مربوط به مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی واقع در قلمرو قضایی دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا که هنگام شروع اجرای موافقتنامه حاضر – طبق موافقتنامه اجرای اقدامات تأمینی مشمول اقدامات تأمینی آژانس بود به عنوان فهرستهای اولیه دول مربوطه که در این موافقتنامه پیش‌بینی شده – تلقی خواهد گردید و آژانس به اجرای اقدامات تأمینی در مورد این مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی ادامه خواهد داد.
(ب) – از آن پس دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا مشترکاً آژانس را از مراتب زیر مطلع خواهند نمود:
(۱) – کلیه انتقالات مواد و تجهیزات و وسایل و تسهیلاتی که به موجب موافقتنامه همکاری فیمابین از طرف دولت ممالک متحده آمریکا به ایران انجام‌می‌شود.
(۲) – کلیه انتقالات مواد شکافتنی ویژه از ایران به آمریکا که به موجب بخش ۱۲ در فهرست دولت ایران وارد شده است.
(ج) – همچنین از آن پس دولت ایران و دولت ممالک متحده آمریکا حسب مورد آژانس را از کلیه وسایل تسهیلاتی دیگر که بایستی طبق بخش ۱۰ -(ب) یا (ه) در یکی از فهرستها درج گردد – مطلع خواهند نمود.
(د) – آژانس ظرف ۳۰ روز از تاریخ دریافت اطلاعیه مذکور در این بخش به دولتین اعلام خواهد نمود که یا:
1 – اقلام مندرج در اطلاعیه مذکور از تاریخ اعلام آژانس در فهرست مربوطه وارد گردیده یا:
2 – این که آژانس نمی‌تواند اقدامات تأمینی را نسبت به این اقلام اجرا نماید ولی در این صورت آژانس می‌تواند اعلام نماید که در آینده در چه تاریخی و یا تحت چه شرایط قادر خواهد بود در صورت تمایل دولتین اقدامات تأمینی مربوطه را اجرا نماید.
بخش ۱۰ – آژانس فهرست مربوط به هر دولت را که بر سه طبقه تقسیم‌بندی می‌گردد تهیه و نگهداری خواهد نمود:
الف – طبقه اول فهرست مربوط به دولت ایران شامل اقلام زیر خواهد بود:
1 – تجهیزات و وسایل تسهیلاتی منتقل به ایران.
2 – مواد منتقل به ایران یا موادی که طبق بند ۲۵ یا ۲۶ (د) از نظامنامه اقدامات تأمینی جایگزین این مواد گردد.
3 – مواد شکافتنی ویژه تولید شده در ایران به نحو مشخص در بخش ۱۲ یا کلیه موادی که به موجب بند ۲۵ یا ۲۶ (د) نظامنامه اقدامات تأمینی جایگزین این مواد گردد – و
4 – مواد هسته‌ای به غیر از مواد مندرج در بندهای (۲) و (۳) فوق که در هر یک از مواد تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مذکور در بندهای (۱) و (۲) و (۳) فوق عملی روی آنها انجام گیرد یا به کار برود یا کلیه موادی که به موجب بند ۲۵ یا ۲۶ (د) نظامنامه اقدامات تأمینی جایگزین این مواد گردد.
ب – طبقه دوم فهرست مربوط به دولت ایران شامل اقلام زیر خواهد بود:
1 – کلیه وسایل تسهیلاتی مادام که شامل تجهیزات مندرج در طبقه اول فهرست مربوط به دولت ایران باشد.
2 – کلیه وسایل تسهیلاتی مادام که مواد مندرج در طبقه اول فهرست مربوط به دولت ایران را شامل باشد یا مصرف نماید یا بسازد و یا روی آن عملی انجام دهد.
ج – طبقه سوم فهرست مربوط به دولت ایران شامل کلیه مواد هسته‌ای خواهد بود که قاعدتاً باید در طبقه اول فهرست مربوط به دولت ایران درج گردیده باشد لیکن به علل زیر درج نشده است:
1 – از اقدامات تأمینی طبق مقررات بندهای ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ نظامنامه اقدامات تأمینی معاف بوده باشد – یا
2 – اجرای اقدامات تأمینی در مورد این مواد – طبق مقررات بندهای ۲۴ یا ۲۵ نظامنامه اقدامات تأمینی معلق مانده باشد.
د – طبقه اول فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا شامل اقلام زیر خواهد بود:
1 – مواد شکافتنی ویژه که آژانس به موجب بخش ۹ (ب) (۲) انتقال آن را از ایران مطلع گردیده یا موادی که به موجب بند ۲۵ یا ۲۶ (د) نظامنامه اقدامات تأمینی جایگزین این مواد شده است – یا
2 – مواد شکافتنی ویژه تولید شده در ممالک متحده آمریکا به نحو مشخص در بخش ۱۲ یا کلیه موادی که به موجب بند ۲۵ یا ۲۶ (د) نظامنامه اقدامات تأمینی جایگزین این مواد گردد.
ه – طبقه دوم فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا کلیه وسایل تسهیلاتی را مادام که این ملزومات مواد مندرج در طبقه اول فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا را دارا باشد یا به کار برد یا بسازد یا روی آنها عملی انجام دهد – شامل خواهد بود.
و – طبقه سوم فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا شامل کلیه موادی خواهد بود که قاعدتاً باید در طبقه اول فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا درج گردیده باشد لیکن به علل زیر درج نشده است:
1 – از اقدامات تأمینی طبق مواد بندهای ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ نظامنامه اقدامات تأمینی از اقدامات تأمینی معاف بوده باشد – یا
2 – اجرای اقدامات تأمینی در مورد این مواد طبق مقررات بندهای ۲۴ یا ۲۵ نظامنامه اقدامات تأمینی معلق مانده باشد.
آژانس هر دوازده ماه یک بار و همچنین در مواقعی که هر یک از دولتین تقاضا نمایند ظرف حداقل دو هفته – نسخی از هر دو فهرست را برای هر دو دولت ارسال خواهد داشت.
بخش ۱۱ – اعلامیه دو دولت که در بخش ۹ (ب) (۱) و ۱۴ پیش‌بینی شده است قاعدتاً ظرف دو هفته بعد از ورود مواد و تجهیزات و وسایل تسهیلاتی به ایران و یا بالعکس به ممالک متحده آمریکا جهت آژانس ارسال خواهد گردید – ولی استثنائاً حمل مواد اولیه در مقادیری که بیش از یک تن متریک نباشد مشمول موضوع اطلاعیه دو هفته‌ای نمی‌باشد – بلکه در مواعدی که از سه ماه تجاوز نکند به آژانس گزارش داده خواهد شد.
کلیه اطلاعیه‌های موضوع بخش ۹ تا حدود مربوطه – شامل شرح ترکیبات هسته‌ای و شیمیایی و شکل فیزیکی و مقدار مواد و یا نوع و ظرفیت تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مربوطه و تاریخ حمل و تاریخ وصول و هویت ارسال‌کننده و گیرنده و دیگر اطلاعات مربوطه خواهد بود.
دو دولت همچنین متعهد می‌شوند که انتقال مقادیر زیاد مواد هسته‌ای یا تجهیزات و وسایل تسهیلاتی مهم را قبلاً و هر چه زودتر به آژانس اطلاع دهند.
بخش ۱۲ – هر یک از دولتین ضمن گزارشهای مقرر در نظامنامه اقدامات تأمینی – کلیه مواد شکافتنی ویژه مربوط به دوران گزارش را که به وسیله یا با استفاده از تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مشروح در بخش ۱۰ (الف) و ۱۰ (ب) (۱) یا ۱۰ (د) تولید نموده به آژانس اطلاع خواهد داد. پس از وصول این اطلاعیه به آژانس موادی که بدین ترتیب تولید گردیده در طبقه اول فهرست درج خواهد شد – مشروط بر این که موادی که به این نحو تولید شده قابل درج در فهرست و در نتیجه از زمان تولید مشمول اقدامات تأمینی آژانس تلقی گردد. آژانس می‌تواند محاسبات مربوط به مقادیر این نوع مواد را بررسی‌کند و با توافق طرفین در فهرست تعدیلات مقتضی به عمل آورد تا توافق نهایی بین طرفین محاسبات آژانس حاکم خواهد بود.
بخش ۱۳ – دولت ایران به موجب نظامنامه اقدامات تأمینی از طریق گزارشهای مقرره خود اطلاعیه‌ای در مورد کلیه مواد هسته‌ای که باید طبق بخش ۱۰ (الف) (۴) در طبقه اول فهرست مربوط به آن دولت درج گردد به آژانس خواهد فرستاد. پس از وصول این اطلاعیه به آژانس این قبیل مواد هسته‌ای در طبقه اول فهرست درج خواهد شد مشروط بر این که موادی که به این نحو روی آن عملی انجام یا مورد استعمال قرار گیرد قابل درج در فهرست و در نتیجه از تاریخی که روی آن عملی انجام یا مورد استعمال قرار گرفته مشمول اقدامات تأمینی آژانس تلقی گردد.
بخش ۱۴ – دولتین مشترکاً انتقال کلیه مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مندرج در فهرست دولت ایران به ممالک متحده آمریکا را به آژانس اطلاع خواهند داد. یا دریافت این ملزومات از طرف ممالک متحده آمریکا:
(الف) – مواد مشروح در بخش ۹ (ب) (۲) از فهرست مربوط به دولت ایران به طبقه اول فهرست مربوط به دولت ممالک متحده آمریکا منتقل خواهد‌گردید.
(ب) – سایر مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی از فهرست حذف خواهد شد.
بخش ۱۵ – دولتین مشترکاً انتقال مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مندرج در طبقه اول فهرست را به دریافت‌کننده‌ای که تابع قوانین هیچ یک از دو دولت نمی‌باشد – به آژانس اطلاع خواهند داد. این قبیل مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی ممکن است منتقل گردد و در این صورت از فهرست حذف خواهد شد مشروط بر این که:
(الف) – ترتیبات لازم برای اقدامات تأمینی مربوط به این قبیل مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی از طرف آژانس فراهم شده باشد – یا
(ب) مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی مشمول اقدامات تأمینی غیر از اقدامات تأمینی آژانس قرار گیرد به شرط آن که این اقدامات تأمینی به طور کلی با اقدامات تأمینی آژانس مطابقت داشته و آژانس آن را بپذیرد.
بخش ۱۶ – هر گاه یکی از دو دولت مایل باشد مواد یا تجهیزات مندرج در طبقه اول فهرست خود را به تأسیساتی در قلمرو خود که آژانس قبلاً درج در فهرست آن دولت نپذیرفته است منتقل نماید – قبل از انتقال اطلاعیه مقرر در بخش ۹ (ج) به آژانس ارسال خواهد گردید. دولت مذکور پس از پذیرش اطلاعیه از طرف آژانس می‌تواند در مورد این انتقال به تأسیسات مزبور اقدام نماید.
بخش ۱۷ – اطلاعیه‌های موضوع بخشهای ۱۵ و ۱۶ – جز در مواردی که با آژانس به نحو دیگری توافق شود – حداقل دو هفته قبل از انتقال مواد و تجهیزات یا وسایل تسهیلاتی جهت آژانس ارسال خواهد شد. مندرجات این اطلاعیه‌ها باید تا حدود مربوط با شرایط بخش ۱۱ مطابقت داشته باشد.
بخش ۱۸ – آژانس مواد هسته‌ای را در حدود مقررات بندهای ۲۱ و ۲۱ و ۲۳ نظامنامه اقدامات تأمینی از اقدامات تأمینی معاف خواهد نمود و در حدود مقررات بندهای ۲۴ و ۲۵ نظامنامه مزبور اقدامات تأمینی را در مورد مواد هسته‌ای معلق خواهد ساخت.
بخش ۱۹ – آژانس اقدامات تأمینی موضوع این موافقتنامه را در مواردی که باید به موجب مقررات بخش ۱۴ (ب) و بخش ۱۵ از فهرست حذف گردد خاتمه خواهد داد.
مواد هسته‌ای غیر از آن چه مشمول جمله قبل می‌باشد از فهرست حذف خواهد شد و اقدامات تأمینی آژانس در مورد آن به موجب بند ۲۶ نظامنامه اقدامات تأمینی خاتمه خواهد یافت.
بخش ۲۰ – دولتین و آژانس نسبت به شرایط معافیت و تعلیق یا خاتمه دادن به اقدامات تأمینی در مورد اقلامی که مشمول بخشهای ۱۸ و ۱۹ نمی‌باشد، توافق خواهند نمود.
فصل چهارم – روش اقدامات تأمینی
بخش ۲۱ – در اجرای اقدامات تأمینی آژانس اصول مقرر در بندهای ۹ تا ۱۴ نظامنامه اقدامات تأمینی را رعایت خواهد نمود.
بخش ۲۲ – اقدامات تأمینی که باید از طرف آژانس نسبت به موارد مندرج در فهرستها اجرا گردد آن روشهایی خواهد بود که در نظامنامه اقدامات تأمینی مشخص گردیده است.
آژانس با هر یک از دو دولت در مورد اجرای روشهای نظامنامه اقدامات تأمینی ترتیبات فرعی که شامل کلیه ترتیبات لازم برای اجرای اقدامات تأمینی نسبت به مواد و تجهیزات غیر هسته‌ای باشد – تنظیم خواهد نمود. آژانس حق دارد اطلاعات مذکور در بند ۴۱ نظامنامه اقدامات تأمینی را درخواست نموده و بازرسیهای مذکور در بندهای ۵۱ و ۵۲ نظامنامه اقدامات تأمینی را معمول دارد.
بخش ۲۳ – چنان چه هیأت حکام تشخیص دهد که مفاد این موافقتنامه رعایت نگردیده به دولت مربوطه اخطار خواهد نمود که بی‌درنگ در رفع آن اقدام نماید و هیأت گزارشهایی را که مقتضی بداند تنظیم خواهد کرد.
چنان چه آن دولت در ظرف مدت مناسبی اقدامات اصلاحی معمول ندارد:
(الف) – آژانس از تعهدات خود نسبت به اجرای اقدامات تأمینی موضوع بخش ۴ برای مدتی که به تعیین هیأت حکام – قادر به اجرای مؤثر اقدامات تأمینی مندرج در این موافقتنامه نمی‌باشد مبرا خواهد شد – و
ب – هیأت می‌تواند کلیه اقدامات موضوع ماده ۱۲ (ج) “اساسنامه” را معمول دارد.
آژانس تصمیمات هیأت حکام را در مورد مفاد این بخش بی‌درنگ به دولتین اطلاع خواهد داد.
فصل پنجم – بازرسان آژانس
بخش ۲۴ – بازرسان آژانس که به موجب این موافقتنامه انجام وظیفه می‌نمایند مشمول مقررات مندرج در بندهای ۱ تا ۷ و ۹ و ۱۰ و بندهای ۱۲ و ۱۴ نظامنامه بازرسان خواهند بود.
معهذا مقررات بند ۴ نظامنامه بازرسان در مورد وسایل تسهیلاتی یا مواد هسته‌ای که آژانس در تمام اوقات بدان دسترسی دارد جاری نخواهد بود.
روشهایی که برای اجرای بند ۵۰ نظامنامه اقدامات تأمینی در ممالک متحده آمریکا و ایران عملی می‌شود قبل از آن که وسایل تسهیلاتی یا مواد مذکور در فهرست درج گردد بین آژانس و دولت مربوطه مورد موافقت قرار خواهد گرفت.
بخش ۲۵ – دولت ایران مقررات مربوطه به موافقتنامه امتیازات و مصونیتهای آژانس را درباره بازرسان آژانس که به موجب این موافقتنامه انجام وظیفه می‌نمایند و همچنین نسبت به کلیه اموال آژانس که به وسیله این بازرسان مورد استفاده قرار می‌گیرد معمول خواهند داشت.
بخش ۲۶ – مفاد قانون ممالک متحده آمریکا در مورد مصونیتهای سازمانهای بین‌المللی در مورد بازرسانی که به موجب این موافقتنامه در ممالک متحده آمریکا انجام وظیفه می‌نمایند و در مورد کلیه اموال آژانس که به وسیله آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد اجراء خواهد شد.
فصل ششم – امور مالی
بخش ۲۷ – هر یک از طرفین کلیه مخارج اجرای تعهدات خود را که ناشی از این موافقتنامه می‌باشد پرداخت خواهد نمود. آژانس کلیه مخارج مخصوص منجمله مخارج مذکور در بند ۶ نظامنامه بازرسان را که از طرف دولت یا اشخاص تابع قوانین آن دولت بنا به تقاضای کتبی آژانس به عمل‌آمده بازپرداخت خواهد نمود مشروط بر آن که دولت مزبور قبل از انجام مخارج آژانس را از این که بازپرداخت آن مورد تقاضا خواهد بود – مطلع نماید. این مقررات به تخصیص مخارجی که ناشی از قصور یکی از طرفین در رعایت این موافقتنامه باشد لطمه‌ای وارد نخواهد آورد.
بخش ۲۸ –
(الف) آژانس و پرسنل آن در اجرای وظایف خود به موجب موافقتنامه حاضر در ممالک متحده آمریکا تا حدودی که اتباع ممالک متحده برخوردارند از حمایتهایی که قانون پرایس اندرسن در مورد مسئولیت در قبال شخص ثالث مقرر داشته از جمله بیمه یا پرداخت غرامتهای دیگری که ممکن است به موجب قانون مذکور در مورد سوانح در قلمرو ممالک متحده ضروری باشد بهره‌مند خواهند بود.
ب – دولت ایران تضمین می‌نماید که هر نوع حمایت در مورد مسئولیت در قبال شخص ثالث من جمله هر نوع بیمه یا تأمین مالی در قبال سوانح هسته‌ای که در تأسیسات هسته‌ای تحت قلمرو ایران رخ دهد – به نحوی که این حمایتها در مورد اتباع ایران معمول باشد – در مورد آژانس و بازرسان آژانس حین اجرای وظایف موضوع این موافقتنامه نیز مجری گردد.
فصل هفتم – رفع اختلافات
بخش ۲۹ – اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای این موافقتنامه که از طریق مذاکره بین طرفهای مربوطه مرتفع نشود یا به نحو دیگری بین آنها حل و فصل نگردد، بنا به تقاضای هر یک از طرفین به یک هیأت داوری متشکل به ترتیب زیر ارجاع خواهد شد:
الف – چنانچه اختلافات فقط مربوط به دو طرف این موافقتنامه باشد و هر سه طرف موافقت داشته باشند که اختلاف مربوط به طرف سوم نیست، دو طرف مربوطه هر یک داوری تعیین خواهند نمود، و داورانی که به این ترتیب تعیین می‌شوند داور ثالثی را که رییس هیأت داوران خواهد بود انتخاب می‌نمایند.
چنانچه ظرف ۳۰ روز از تاریخ تقاضای ارجاع اختلاف به داوری، طرفین یا یکی از آنها داور خود را تعیین ننموده باشد، هر یک از طرفین اختلاف می‌تواند از رییس دیوان دادگستری بین‌المللی تقاضای تعیین داور را بنماید. چنانچه ظرف ۳۰ روز از تاریخ تعیین یا انتصاب داور دوم، سرداور انتخاب نشود، مجدداً مطابق رویه فوق عمل خواهد شد – یا
ب – چنانچه اختلاف مربوط به هر سه طرف موافقتنامه حاضر باشد هر یک از سه طرف یک دارو را تعیین خواهد نمود و این سه داور به اتفاق آراء داور چهارمی را که رییس هیأت داوران خواهد بود و همچنین داور پنجمی را انتخاب می‌نمایند.
چنانچه ظرف ۳۰ روز از تاریخ تقاضای ارجاع امر به‌داوری هر یک از طرفها داور خود را تعیین ننموده باشد، هر یک از آنان می‌تواند از رییس دیوان دادگستری بین‌المللی تقاضای تعیین داور به تعداد لازم بنماید.
چنانچه ظرف ۳۰ روز از تاریخ تعیین یا انتخاب داور سوم از سه داور اولی رییس هیأت داوران یا داور پنجم انتخاب نشود مجدداً مطابق رویه فوق عمل خواهد شد.
حد نصاب برای اخذ تصمیم اکثریت داوران خواهد بود و کلیه تصمیمات به اکثریت آراء اتخاذ می‌شود. ترتیب رسیدگی داوری توسط هیأت داوری داده می‌شود. تصمیمات هیأت داوران منجمله تصمیمات مربوط به تشکیل و ترتیب رسیدگی و صلاحیت و تقسیم هزینه‌های داوری بین طرفها، برای کلیه طرفها لازم‌الاتباع خواهد بود.
حق‌الزحمه داوران بر مبنای حق‌الزحمه قضات مخصوص دیوان دادگستری بین‌المللی پرداخت خواهد شد.
بخش ۳۰ – تصمیمات هیأت حکام در مورد اجرای موافقتنامه حاضر، به جز موارد مربوط به فصل ۶ در صورتی که ضمن آن قید شده باشد، تا حل و‌فصل نهایی اختلافات به وسیله طرفها بلافاصله به مورد اجراء گذارده خواهد شد.
فصل هشتم – اصلاح و تغییرات و لازم‌الاجراء شدن و مدت
بخش ۳۱ – طرفهای موافقتنامه بنا به تقاضای هر یک از آنان در مورد اصلاح این موافقتنامه مشاوره خواهند نمود. چنانچه هیأت حکام در نظامنامه اقدامات تأمینی یا در حدود سیستم اقدامات تأمینی تغییراتی بدهد – و دولتین تقاضا نمایند که این تغییرات جزئاً یا کلاً در موافقتنامه منظور شود، موافقتنامه حاضر اصلاح خواهد شد.
چنانچه هیأت حکام در نظامنامه بازرسی تغییراتی بدهد و دولتین تقاضا نمایند که این تغییرات جزئاً یا کلاً در موافقتنامه منظور شود – موافقتنامه حاضر اصلاح خواهد شد.
بخش ۳۲ – این موافقتنامه پس از امضاء مدیر کل آژانس و یا به نمایندگی از طرف او و توسط نماینده مجاز هر یک از دولتین از تاریخی که مدیر کل گزارش اعلام کتبی هر یک از دولتین را مبنی بر این که مقررات قانون اساسی برای – لازم‌الاجراء شدن این موافقت نامه رعایت گردیده است – دریافت نموده – لامز الاجرا خواهد شد و از آن تاریخ جایگزین موافقتنامه اجرای اقدامات تأمینی خواهد گردید.
بخش ۳۳ – این موافقتنامه در مدت اعتبار موافقتنامه همکاری و نیز در موارد تمدید یا اصلاح آن معتبر خواهد بود مگر این که قبلاً به وسیله هر یک از طرفها با اخطار قبلی شش‌ماهه به طرفهای دیگر یا به هر نحو دیگری که مورد توافق قرار گیرد به مدت آن خاتمه داده شود. مدت موافقتنامه حاضر با توافق طرفها قابل تمدید می‌باشد و ممکن است قبلاً به وسیله هر یک از طرفها با اخطار قبلی شش‌ماهه به طرفهای دیگر یا به هر نحو دیگری که مورد توافق قرار گیرد به مدت آن خاتمه داده شود.
در هر حال در مورد کلیه مواد هسته‌ای مذکور در بخش ۱۰ الف (۳) یا بخش ۱۰ (د)، تا زمانی که آژانس خاتمه اجرای اقدامات تأمینی را در مورد این مواد طبق بخش ۱۹ به اطلاع هر دو دولت نرساند، این موافقتنامه به اعتبار خود باقی خواهد بود.
وین – به تاریخ ۴ مارس ۱۹۶۹ در سه نسخه به زبان انگلیسی.
از طرف آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از طرف دولت ایران از طرف دولت ممالک متحده آمریکا
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و سی و سه بخش، منضم به قانون موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ممالک متحده آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای اعمال اقدامات تأمینی می‌باشد.
رئیس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی