ماده ۱- [اصلاحی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
تعطیلات رسمی کشور به قرار زیر است:
۲۹ اسفند تا ۴ فروردین
۱۲ فروردین ـ روز جمهوری اسلامی
۱۳ فروردین
۱۵ خرداد
۲۲ بهمن – روز انقلاب
عید سعید مبعث
نیمه شعبان
۲۱ رمضان – شهادت حضرت امیر (ع)
عید سعید فطر – دو روز (اول و دوم شوال)
[اصلاحی ۱۳۹۰/۶/۶]
تاسوعا
عاشورا
اربعین
۲۸ صفر
میلاد حضرت رسول (ص)
عید قربان
عید غدیر
ولادت حضرت امیر (ع) ۱۳ رجب
ولادت حضرت رضا (ع) ۱۱ ذیقعده
وفات حضرت صادق (ع) ۲۵ شوال
تبصره ـ این لایحه قانونی، جایگزین لایحه قانونی برابری ساعات کار کارگران و کارمندان و تعیین تعطیلات رسمی کشور مصوب ۱۳۵۸/۱۰/۲ می باشد.
ماده ۲- [الحاقی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
هیأت وزیران با کسب نظر موافق روسای قوه مقننه و قوه قضائیه می‌‌تواند به مناسبت بروز بعضی حوادث و وقایع بسیار مهم، بعضی نقاط یا سراسر کشور را تعطیل رسمی (عمومی) اعلام کند.
تبصره ۱- [الحاقی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
کلیه مراجع قضائی و اجرائی در این گونه موارد مکلفند برای حفظ حقوق مردم، اقدامهای قضائی و اجرائی مقرر در روزی را که تعطیل اعلام شده است در وقت مناسب دیگری که از یک ماه تجاوز نکند معمول دارند.
تبصره ۲- [الحاقی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
هیأت دولت مجاز می باشد تدابیر لازم را برای ارائه خدمات ضروری توسط دستگاههای مربوط در روزهائی که تعطیل اعلام می کند اتخاذ و اعمال نماید.
تبصره ۳- [الحاقی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
کلیه مصوبات هیأت وزیران در مورد اعلام تعطیل رسمی (عمومی) تعدادی از روزها در سال‌‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی تنفیذ می‌‌گردد.
ماده ۳- [الحاقی ۱۳۷۸/۵/۲۵]
روز سوم جمادی الثانی به عنوان روز شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) تعطیل رسمی (عمومی) اعلام می‌‌شود و تعطیلی روز بیست و نهم اسفند ماه لغو می‌‌گردد.
[قانون راجع به تعطیل روز ملی‌شدن صنعت نفت، مصوب ۱۳۷۸/۸/۱۸]