ماده واحده- [اصلاحی ۱۳۵۸/۹/۱۳]
به دولت اجازه داده میشود به منظور اختصاص درآمد حاصل از صادرات نفت به فعالیتهای عمرانی استانها، بطوری که سهم هر استان بطور متوسط برابر یک روز درآمد حاصل از صادرات نفت باشد مبلغ ۳۱ میلیارد ریال از محل درآمدهای عمومی، علاوه بر مبالغ مصوب در قانون بودجه ۱۳۵۸ بدین منظور اختصاص داده و از طریق حساب بانکی معینی زیر نظر وزارت کشور، مطابق با نیاز و قدرت جذب هر استان به تشخیص وزیر کشور و بنا به مورد در اختیار استانداران، مراکز جهاد سازندگی و یا هیئتهائی که بدین منظور توسط وزیر کشور ایجاد میشود قرار دهد. رعایت مقررات محاسبات عمومی ضرورت نداشته و اسناد با دو امضاء که از طرف وزیر کشور تعیین میشود بحساب قطعی منظور میگردد. مدت جذب اعتبار فوق الذکر یک سال پس از تصویب این قانون پیش بینی میشود.
تبصره ۱- [اصلاحی ۱۳۵۸/۹/۱۳]
سازمان برنامه و بودجه موظف است از تاریخ تصویب این قانون و با توجه به اعتباراتی که برای این قبیل امور در بودجه سال ۱۳۵۸ کشور منظور شده است سهم هر استان را تعیین و جهت اطلاع به وزارت کشور اعلام نماید.
تبصره ۲- [اصلاحی ۱۳۵۸/۹/۱۳]
وزارت امور اقتصادی و دارائی پس از تصویب این قانون وجوه فوق را بحساب مخصوصی در وزارت کشور واریز مینماید تا بتدریج بر حسب پیشرفت عملیات و براساس درخواست مجریان مربوط و با حواله وزیر کشور به استانها واریز گردد.
تبصره ۳- [اصلاحی ۱۳۵۸/۹/۱۳]
در مورد استانهائی که اعتبارات مصوب موجود آنها بیش از مبلغ ۴ میلیارد ریال بوده و همچنین در مورد استانهائی که قدرت جذب بیشتری داشته باشند وزیر کشور میتواند از محل اعتبار موضوع این ماده واحده مبالغ اضافی ضروری را از محل اعتبار پاره ای از استانها که قدرت جذب اعتبار موضوع تبصره یک را نداشته باشند کسر کرده و به آن استانها اختصاص دهد.
تبصره ۴ ـ اجرای عملیات و حدود تعهدات هر پروژه فقط در قالب اعتبارات مصوب فوق بوده و برای ادامه و توسعه و یا پرداخت تعهدات مربوط در سنوات بعد اعتبار دیگری منظور نخواهد شد.