ماده واحده
بمنظور ایجاد مرکز تحقیقات مخابراتی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ژاپن موافقت‌نامه‌ای شامل یک مقدمه و ده ماده و پنج ضمیمه که در تاریخ ۲۵ امردادماه ۱۳۴۹ برابر با ۱۶ اوت ۱۹۷۰ در تهران به امضای نمایندگان مختار طرفین رسیده و پیوست این قانون است تصویب و بدولت اجازه داده میشود اسناد تصویب را مبادله نماید.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقت نامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز سه‌شنبه ۱۳۴۹/۱۰/۱۵ در جلسه روز دوشنبه دهم اسفندماه یکهزار و سیصد و چهل و نه شمسی به تصویب مجلس سنا رسیده است
رئیس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
موافقتنامه تاسیس مرکز تحقیقات ارتباطی
بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ژاپن
دولت شاهنشاهی ایران و دولت ژاپن که بتوسعه همکاریهای اقتصادی و فنی بین دو کشور و نیز تقویت روابط دوستانه که از دیرباز مابین دو کشور برقرار است اشتیاق فراوان دارند روی نکات زیر موافقت میکنند.
ماده ۱ –
1 – دولتین در تأسیس یک مرکز تحقیقات ارتباطی در دانشگاه تهران بنام مرکز تحقیقات ارتباطی ایران «که در این موافقتنامه» مرکز خوانده خواهد شد همکاری خواهند کرد.
2 – وظایف مرکز عبارتست از انجام پژوهش های نظری و عملی در امور مخابراتی (تله کمونیکاسیون) و تربیت اتباع ایرانی در پژوهش های مخابراتی (تله کمونیکاسیون) و افزایش و توسعه سیستم‌ها و وسائل و دستگاههای مخابراتی (تله‌کمونیکاسیون) و کمک به ایجاد مقررات و روشهای مربوط بخدمات مخابراتی (تله‌کمونیکاسیون) در ایران.
ماده ۲ –
1 – دولت ژاپن در تأمین خدمات یک مشاور و چند کارشناس ژاپنی مورد نیاز طبق آنچه در ضمیمه ۱ ذکر شده است بهزینه خود طبق قوانین و مقررات معتبر در ژاپن اقدامات لازم بعمل خواهد آورد.
2 – کارشناسان ژاپنی و خانواده‌های ایشان در ایران از امتیازات و معافیت های مندرج در ضمیمه ۲ این موافقتنامه و مزایا و معافیت‌های مندرج در آئین‌نامه مورخ ۲۳ تیر ماه ۱۳۴۵ و (۱۴ ژوئیه ۱۹۶۶) و یا مزایا و معافیت‌های مقرره در آئین‌نامه‌هائی که ممکن است پس از امضای موافقتنامه حاضر لازم‌الاجرا گردد و مساعدتر باشد بهره‌مند خواهد شد
ماده ۳ –
1 – دولت ژاپن در مورد تأمین ماشین آلات، دستگاهها، ابزار و وسائلی که طبق صورت ضمیمه ۳ برای تأسیس مرکز لازم است بهزینه خود طبق قوانین و مقررات معتبر در ژاپن اقدام لازم بعمل خواهد آورد.
2 – لوازم مزبور پس از تحویل بمسئولین و مقامات ایرانی بصورت سیف در بندر خرمشهر جزو اموال دولت شاهنشاهی ایران محسوب خواهد شد.
3 – لوازم مزبور منحصراً برای مرکز تحقیقات بوده و طبق نظر کارشناسان ژاپنی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
ماده ۴ – دولت ژاپن در مورد تأمین آموزش کارکنان ایرانی که باید بعنوان جانشین کارشناسان ژاپنی انجام وظیفه کنند با امکانات فنی موجود در ژاپن بهزینه خود و طبق قوانین و مقررات معتبر در آن کشور اقدام لازم بعمل خواهد آورد.
ماده ۵ – مشاور و کارشناسان ژاپنی که بموجب این موافقتنامه به ایران اعزام میگردند هرساله انفراداً نزد شرکت سهامی بیمه ایران. تهران تا حداکثر مبلغ پنج میلیون ریال در مقابل هر نوع خسارت ناشی از اعمال غیر عمد مشاور و کارشناسان ژاپنی مربوط به انجام وظایف موضوع این موافقتنامه بیمه میشوند و حقوق بیمه مربوطه از طرف دولت شاهنشاهی ایران پرداخت خواهد شد.
ماده ۶ –
۱ – دولت شاهنشاهی ایران متعهد میشود که خدمات و وسائل زیر را بهزینه خود تأمین کند:
الف – یک رئیس ایرانی و سایر کارمندان مورد نیاز طبق صورت ضمیمه ۴.
ب – زمین و ساختمانهای لازم طبق صورت ضمیمه ۵ و نیز تسهیلات و لوازم مربوطه آنها.
ج – تعویض ماشین آلات، دستگاهها و لوازم موضوع ماده ۳ و لوازم یدکی مربوطه و تأمین لوازم اجزاء و غیره که برای کار و نگهداری مرکز لازم است.
د – محلهای مسکونی مجهز و مناسب و نیز تسهیلات مربوط به ایاب و ذهاب کارشناسان ژاپنی
هـ – وسائل موتوری برای آزمایشهای خارج از شهر.
۲ – دولت شاهنشاهی ایران تعهد میکند که هزینه‌های زیر را تأمین کند:
الف – حقوق گمرکی، مالیاتهای داخلی و عوارض مشابهی که احتمالا از طرف دولت ایران به لوازم موضوع ماده ۳ تعلق خواهد گرفت.
ب – هزینه‌های مربوط به حمل و نقل لوازم موضوع ماده ۳ در داخل ایران و نیز لوازم مورد نیاز برای نصب، کار و نگهداری آنها.
ج – هر گونه هزینه‌های جاری برای کار و نگهداری مرکز.
ماده ۷ – رئیس ایرانی مرکز مسئول اداره کلی مرکز است و حال آنکه مشاور ژاپنی مسئول هدایت و سرپرستی تحقیقات و فعالیت‌های آموزشی مرکز با مشاور مدیر ایرانی خواهد بود.
مشاور ژاپنی با موافقت مدیر ایرانی مرکز در خصوص توسعه امور ارتباطی در ایران بمقامات مربوطه ایرانی نظر خواهد داد.
ماده ۸ – دو کشور ایران و ژاپن باید بمنظور کار صحیح و تأمین موفقیت فعالیت های مرکز با هم مشاوره و تبادل نظر کنند.
ماده ۹ – طول مدت خدمت کارشناسان ژاپنی موضوع ماده ۲ نباید از سه سال تجاوز کند.
ماده ۱۰ –
1 – این موافقتنامه در تاریخ آخرین ابلاغ هر یک از طرفین بطرف دیگر مبنی بر انجام تشریفات لازمه از نظر قوانین داخلی خود جهت لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه بمرحله اجراء در خواهد آمد و بمدت چهار سال از تاریخ مزبور معتبر خواهد بود.
2 – این موافقتنامه ممکن است با توافق طرفین برای مدت بیشتری تمدید گردد.
این موافقتنامه در دو نسخه به زبان انگلیسی در تاریخ در تهران به امضاء رسید.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران
از طرف دولت ژاپن
ضمیمه ۱
1 – مشاور.
2 – کارشناس مایکروویو.
3 – کارشناس رادیو.
4 – کارشناس مخابرات کاریر.
5 – کارشناس تأسیسات صحرائی.
6 – کارشناس تلگراف.
7 – کارشناس تلفن.
8 – کارشناس پخش صدا و مقررات رادیوئی.
9 – مسئول هم اهنگی.
ضمیمه ۲
امتیازات و معافیتها:
1 – معافیت از پرداخت حقوق گمرکی و عوارض سود بازرگانی متعلقه بمواد غذائی ژاپنی تا مبلغ ده هزار ریال (قیمت فوب بندر بارگیری ژاپنی) که بمنظور مصرف کارشناسان و خانواده‌شان در هر سال به ازاء هر نفر به ایران وارد میشود.
2 – خدمات و تسهیلات پزشکی مجانی برای کارشناسان ژاپنی و خانواده‌شان.
ضمیمه ۳
صورت ماشین آلات . دستگاهها، ابزارها و وسائل.
1 – دستگاهها و لوازم تحقیقاتی مربوط به مایکروویو:
رادیو، کاریر، تأسیسات صحرائی، تلگراف، تلفن و پخش صدا (مقررات رادیوئی).
2 – دستگاهها و وسائل اندازه‌گیری.
3 – وسائل و ماشین آلات آزمایشی.
4 – وسائل و ابزارهای ماشین‌سازی برای فلزکاری.
5 – سایر دستگاهها و وسائل جزئی لازم برای تحقیقات.
ضمیمه ۴
صورت کارکنان ایرانی مرکز.
1 – مدیر.
2 – کارکنان فنی لازم، شامل مهندسان تحقیقاتی و معاونان آنها.
3 – کارکنان دفتری و خدمتگزاران، شامل ماشین‌نویس، کارمندان دفتری، تلفنچی، نگهبان، راننده و امر بر و غیره.
ضمیمه ۵
زمین و ساختمانهائی که باید برای مرکز تأمین گردد.
الف – زمینی بمساحت لااقل ۳۱۰۰۰ متر مربع در دانشگاه تهران.
ب – ساختمانهائی بمساحت زیربنای ۳۸۰۰ متر مربع.
. ۱ – اطاقهای آزمایشهای عملی برای هفت بخش.
2 – اطاقهای کافی جهت کارهای دفتر و اداری.
3 – کارگاه آزمایش.
4 – انبار.
5 – گاراژ.
6 – مرکز نیروی الکتریکی.
7 – برج آنتن.
8 – اطاقهای متفرقه.
موافقت نامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده و پنج ضمیمه منضم به قانون موافقت نامه تأسیس مرکز تحقیقات ارتباطی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ژاپن میباشد.
رئیس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی