ماده واحده – مجلس شورای ملی عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان را که در تاریخ ۲۹ بهمن ماه ۱۳۲۸ به امضاء رسیده و مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده میباشد تصویب و به دولت اجازه مبادله نسخ صحه شده آن را میدهد.
این قانون که مشتمل بر یک ماده و متن عهدنامه ضمیمه است در جلسه سه‌شنبه چهاردهم خردادماه یکهزار و سیصد و سی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۲۹ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
متن عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان
دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان
نظر باینکه مایلند روابط مودت بین ایران و پاکستان مستحکم گردد و نظر به لزوم ایجاد همکاری نزدیکتر بین دو کشور برای توسعه روابط بین‌المللی خود بر اساس صلح و عدالت و اصول منشور ملل متحد تصمیم به انعقاد عهدنامه مودت گرفته و برای این منظور نمایندگان خود را بشرح زیر تعیین نمودند:
جناب آقای دکتر علی‌اکبر سیاسی وزیر امور خارجه بنمایندگی دولت شاهنشاهی ایران.
جناب آقای غضنفر علیخان سفیرکبیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار بنمایندگی دولت پاکستان.
مشارالیهما پس از ارائه اختیارنامه‌های خود که در کمال صحت و اعتبار بود در موارد زیر موافقت حاصل نمودند:
ماده اول – طرفین متعاهدتین معظمین در کشورهای متبوع خود صلح و دوستی دائمی را بین ایران و پاکستان و همچنین بین اتباع دو کشور مستقر خواهند نمود.
ماده دوم – طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که روابط سیاسی و کنسولی خود را بر اساس اصول و قواعد معمول بین‌المللی ایجاد و برقرار نمایند و نیز موافقت دارند نمایندگان سیاسی و کنسولی هر یک از طرفین در خاک طرف متعاهد دیگر از معامله‌ای بموجب اصول و قواعد معمول بین‌المللی و رفتار معموله نسبت به نمایندگان سیاسی و کنسولی دول کاملة‌الوداد مقرر است به شرط معامله متقابله برخوردار گردند.
ماده سوم – طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که قراردادهای مخصوصی بر اساس معامله متقابله کامل نسبت به امور کنسولی – بازرگانی – گمرکی – کشتیرانی بازرگانی – هواپیمائی کشوری و روابط فرهنگی تنظیم و اجرا نمایند و همچنین موافقت می‌نمایند عهدنامه استرداد مجرمین و عهدنامه‌های مربوط به اقامت و توقف اتباع خود را در خاک یکدیگر تنظیم و بمورد اجرا گذارند.
ماده چهارم – طرفین متعاهدین معظمین موافقت دارند که کلیه اختلافات حاصله بین خود را از هر نوع که باشد بوسائل دوستانه در مدت مناسبی از مجرای دیپلماسی و به نحو مسالمت‌آمیز تصفیه نمایند و هر یک از طرفین این حق را برای خود محفوظ میدارند که در این قبیل موارد طرز عملی را که باید تعقیب شود پیشنهاد کنند همچنین طرفین موافقت دارند در صورتی که قضاوت دیوان دادگستری بین‌المللی را قبول داشته باشند عنداللزوم کلیه اختلافات مذکور در ماده ۳۶ اساسنامه دیوان دادگستری بین‌المللی را با توجه باصول کلی این عهدنامه به آن دیوان مراجعه کنند.
ماده پنجم – این عهدنامه به زبان فارسی و انگلیسی منعقد و هر دو متن معتبر است.
ماده ششم – این عهدنامه به تصویب خواهد رسید و اسناد مصوبه مربوطه در اسرع اوقات ممکنه در تهران مبادله خواهد گردید. این عهدنامه پانزده روز پس از مبادله اسناد مصوبه بموقع اجرا گذارده خواهد شد.
بنا بمراتب بالا نمایندگان طرفین این عهدنامه را امضاء و مهر کرده‌اند.
تهران بتاریخ ۲۹ بهمن ماه ۲۸ مطابق ۱۸ فوریه ۱۹۵۰
از طرف دولت شاهنشاهی ایران از طرف دولت پاکستان
دکتر علی‌اکبر سیاسی
غضنفر علیخان
متن عهدنامه فوق ضمیمه قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان بوده و صحیح است.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت