مصوب ۲۰ دلو مطابق ۹ صفر ۱۳۲۹ قمری [۱۲۸۹/۱۱/۲۱]
ماده اول – سالی دو هزار و ششصد تومان باقساط اربعه در اول هر سه ماه ششصد و پنجاه تومان دولت علیه ایران بمسیو هازه در مدت کنترات که پنج ساله مقرر شده خواهد پرداخت.
ماده دوم – بعد از انقضای خدمت و مدت کنترات او اگر دولت مایل بتجدید کنترات نباشد مبلغ یکهزار و دویست فرانک مخارج مراجعت او را خواهد پرداخت.
ماده سوم – در صورتی که دولت قبل از انقضای مدت کنترات بخواهد مسیو هازه را از خدمت مرخص نماید حقوق یکساله و یکهزار و دویست فرانک خرج معاودت بوطن را به او خواهد پرداخت ولی در صورتی که مسیو هازه خدمات مرجوعه خود را انجام ندهد و دولت بخواهد باین دلیل کنترات او را ابطال نماید حقوق سه ماهه و خرج مراجعت را باو خواهد پرداخت.
مادۀ الحاقیه – چنانچه مسیو هازه در مدت کنترات بدرجة علیل گردد که استعداد جانی برای خدمت نداشته باشد بتصدیق اطبا لازم است سالی هشتصد تومان مادام‌العمر باسم پانسیون باقساط معینه بمشارالیه مرحمت شود و اگر در جنگ مقتول و مغلول شود همین مبلغ بعیال و اولاد او تا بیست سال داده میشود. و نیز پس از انقضاء مدت این پنج سال کنترات که ایام خدمت مشارالیه در ایران دوازده سال خواهد بود چنانچه دولت ایران وجود مسیو هازه را برای خدمت لازم نداند و تجدید کنترات با او ننماید در پاداش خدمات دوازده ساله مشارالیه دولت ایران این هشتصد تومان را مادام العمر به مسیو هازه بدهد. در صورتی که در ظرف مدت این کنترات پنج سال که موقع خدمت مسیو هازه منقضی نشده باشد و بدون تقصیر دولت ایران در ظرف این مدت او را از خدمت معاف کند مادام‌العمر سالی ششصد تومان باقساط معین در حق او برقرار کند ولی اگر در ظرف این مدت پنج‌سال که کنترات مشارالیه منقضی نشده باشد و از طرف او خلاف و تقصیر قانونی نظامی ظاهر گردد از خدمت معاف و حق دریافت پانسیون را نخواهد‌داشت.