مصوبه ۲۴ جمادی الثانیه ۱۳۲۹ قمری
ماده ۱- قیمت مخابرات تلگرافی در تمام خاک ایران به خط فارسی تا ده کلمه اول دو هزار و ده شاهی و بعد هر کلمه پنج شاهی است.
ماده ۲ – پرداخت قیمت مخابرات تلگرافی اعم از سؤال یا جواب بعهده تسلیم کننده صورت تلگراف است.
ماده ۳ – سؤال کننده میتواند مطالبه جواب کند در صورتی که هنگام مخابره سؤال قیمت هر عده کلمه را که برای جواب خود کافی میداند به دفتر تلگراف تحویل نماید که اول آن ده کلمه خواهد بود تلگراف خانه در آن صورت مکلف است عده کلماتی که وجه آن دریافت شده بمخاطب اعلام نماید.
ماده ۴ – هر گاه بعد از انقضای مدت پانزده روز جواب نرسید اداره قیمت جواب را بسؤال کننده رد خواهد کرد و پس از آن اگر مخاطب بخواهد جواب بدهد باید از عهده قیمت بر آید.
ماده ۵ – اداره تلگراف در برابر قیمت مخابرات معادل وجهی که دریافت میدارد تمبر روی قبض که بحامل میدهد الصاق خواهد نمود که نصف آن روی قبض و نصف روی سوش (ته ورق کتابچه) خواهد بود.
ماده ۶ – قیمت قبض تلگرافی پنج شاهی است.
ماده ۷ – در مواقعی که اداره تلگراف بتواند قبول مخابرات فوری و حضوری نماید قیمت مخابرات حضوری دو برابر و مخابرات فوری سه برابر تلگرافات معمولی است.
ماده ۸ – مدلول ماده سوم و چهارم و هفتم در روی تمام اوراق تلگرافی بطبع خواهد رسید.
ماده ۹ – اسم مقصد جزو کلمات محسوب میشود.
ماده ۱۰ – اشخاصی که خواسته باشند میتوانند آدرس خود را بطور اختصار به اداره تلگراف معرفی نمایند و در این صورت اداره تلگراف مبلغ سه تومان سالیانه برای ثبت آدرس دریافت خواهد داشت.
ماده ۱۱ قیمت مخابرات تلگرافی به خط لاتین به هر زبانی که باشد در داخله مملکت تا ده کلمه اول سه هزار و ده شاهی است و بعد هر کلمه هفت شاهی است و در صورتی که عده کلمات معلوم نباشد هر دوازده حرف یک کلمه محسوب خواهد شد.
ماده ۱۲ – مواد این قانون شش ماه پس از امضاء در تمام مملکت مطابق نظامنامه اداری وزارت تلگراف بموقع اجرا گذاشته میشود و تمام مقررات سابق راجع به این مواد منسوخ خواهد شد.
ماده ۱۳ – مخابرات تلگرافی سوای مخابرات سلطنتی مجانی نخواهد بود و وجه گرفته میشود ولی برای هر وزارتخانه و انجمن های ایالتی و ولایتی مبلغی اعتبار داده میشود که اگر از آن مبلغ زیاد شد وجه آن را بدهند.
ماده ۱۴ – برای اخذ سواد هر تلگراف موافق قوانین مقرره از هر یک کلمه تا صد کلمه اداره تلگراف مبلغ دو هزار دینار دریافت میدارد.
ماده ۱۵ – هر گاه سواد تلگراف از یکصد کلمه تجاوز کرد به هر یکصد کلمه پانصد دینار دریافت خواهد شد.