مصوب ۹ عقرب [۱۲۹۴/۸/۹ شمسی] مطابق ۲۳ ذی‌حجه ۱۳۳۳ قمری
ماده اول – اساس قشون گیری دولت ایران به طرز بنیچه (خدمت اجباری خصوصی) است.
ماده دوم – افواج پیاده و دستجات سواره و توپخانه حتی الامکان از بلوکات و ایلاتی که تا کنون مطابق بنیچه قشون میداده‌اند گرفته میشود.
ماده سوم – ایلات و محلهای سوار بده کمافی السابق مکلف به دادن اسب سوار میباشند مگر مواردی که وزارت جنگ مطابق نظامنامه قشون گیری آنها را معاف نماید.
ماده چهارم – کلیه عده نفرات قشون بنیچه محلی فعلاً صد هزار نفر خواهد بود به این ترتیب که پس از تعیین عده پادار محلهای قشون بده حالیه محل کسر صد هزار نفر را از نقاط آباد دیگر معین نموده و بموجب لایحه مخصوص بمجلس شورای ملی پیشنهاد خواهد نمود.
ماده پنجم – کلیه افراد قشونی که داخل خدمت میشوند با رعایت مواد نظامنامه قشون گیری باید دارای شرایط ذیل باشند:
1 – تابعیت ایران.
2 – مسلمانی.
3 – نداشتن سن کمتر از بیست و زیاده از سی سال.
4 – صحت مزاج و کامل الخلقه بودن.
ماده ششم – کلیه افراد بنیچه تا درجه شمشیربند در سن چهل و پنج سالگی از خدمت صف معافند.
ماده هفتم – احضار و مرخصی افراد بنیچه برای صنوف مختلفه نظامی با تشخیص وزارت جنگ بحکم وزیر جنگ است.
ماده هشتم – مدت خدمت افراد قشونی دفعتاً نباید متجاوز از دو سال باشد.
ماده نهم – تعیین افراد قشونی هر محلی مطابق بنیچه به عمل خواهد آمد به این ترتیب که مأمورین سربازگیری اشخاص پادار محل را که دارای شرائط سربازی موافق ماده پنج باشند حاضر مینمایند هر گاه عده ایشان مساوی عده لازمه است تمام آن افراد مکلف به دخول در خدمت نظامی خواهند بود و اگر عده ایشان بیشتر باشد عده لازمه با قرعه معین خواهد شد.
ماده دهم – در صورت خرابی و عدم استعداد یکی از محلهای قشون بده که خرابی و عدم استعداد آن را وزارت مالیه نیز تصدیق نموده باشد وزارت جنگ می تواند محل مزبور را از دادن کلیه یا قسمتی از عده بنیچه معاف نموده از محلهای مربوط همان حوزه که استعداد داشته باشند با موافقت وزارت مالیه عوض بگیرد.
ماده یازدهم – محل هائی که مطابق فرامین و یا احکام از دادن نفرات قشونی معاف شده‌اند در صورتی که مطابق ماده دهم معافیت آنها تصدیق نشود از معافیت محروم و مکلف بدادن قشون خواهند بود و در صورتی که در عوض آن تخفیفات تحمیلات مالیاتی به محل شده باشد آن تحمیلات نیز منسوخ خواهد بود.
ماده دوازدهم – به هر یک از نفرات و دستجات قشونی مطابق میزانی که در بودجه وزارت جنگ از تصویب مجلس شورای ملی خواهد گذشت حقوق محلی داده میشود.
ماده سیزدهم – حقوق محلی افواج و دستجاتی که حاضر خدمت هستند برای مدتی که تحت سلاح میباشند از حقوق ایام خدمت آنها کسر خواهد شد.
ماده چهاردهم – افراد قشون اعم از حاضر خدمت و مرخص خانه از مالیات سرانه معاف و عوارض از اسب سوار نظام مطالبه نخواهد شد.
ماده پانزدهم – خانواری (مستمری) یا تخفیف محلی را موافق معمول سابق مالکین و رعایا و ایلات مطابق دستور وزارت جنگ به آحاد و افراد قشون مستقیماً تأدیه خواهد کرد.
ماده شانزدهم – خرج سفر تابین در موقع حاضر شدن در سر خدمت که موسوم به کمک خرج است کمافی السابق بر عهده مالکین و اهالی محل است به این ترتیب که از محل سکونت تابین تا مرکز اجتماع فوج یا دسته سوار و توپچی که وزارت جنگ تعیین مینماید هر منزلی دو قران به تابین پیاده و توپچی و چهار قران بسوار تأدیه نمایند ولی افواجی که خانواری ندارند کمافی السابق در موقع حرکت کمک و معاونت معمول را از صاحبان بنیچه دریافت مینمایند.
ماده هفدهم – نظامنامه های راجع به این قانون را وزیر جنگ تهیه کرده بموجب فرمان اعلیحضرت همایونی بموقع اجرا میگذارد.
ماده هیجدهم – وزیر جنگ مأمور اجرای این قانون است.