مقررات مربوط به جزای عرفی و منع تکدی در معابر عمومی

[به موجب بند ۸ ماده واحده نسخ تعدادی از تصویبنامه‌های دولت مربوط به تکمیل قوانین عدلیه، مصوب ۱۳۰۵/۳/۱۰ لغو شده است.]

شماره ۲۷۷۵ – ۱۲۹۸/۵/۸

نظر به اجراء مواد مبحث پنجم از فصل سوم قسمت دوم، همچنین فقره ششم ماده (۳۴۲) قانون جزای عرفی در منع تکدی در معابر عمومی، هیئت وزراء عظام در جلسه ۸ برج اسد ۱۲۹۸ تصویب فرمودند که مقررات ذیل توسط مأمورین نظمیه و محاکم صالحه بموقع اجرا گذاشته شود:

اوّلاً – تکدی و سئوال در طُرُق و معابر عمومی و راهها ممنوع است.

ثانیاً – کلیه سائلین که از حیث مزاج و خلقت بعلل و نواقصی مبتلا نیستند بوسیله مأمورین نظمیه از تکدی ممنوع و در صورت مقاومت یا تجدید تکدی بمحاکم صالحه جلب و مجازات خواهند شد.

ثالثاً – در باب اطفالی که به تکدی اشتغال دارند:

1 – چنانچه پدر یا مادری داشته باشند که از آنها نگاهداری کنند مأمورین نظمیه آنها را به والدینشان سپرده و از آنها التزام کتبی خواهند گرفت که مجدداً به تکدی اقدام ننمایند.
جریمه و مجازات تأدیبیه اقوام این قبیل اطفال، بر حسب حکم محکمه صالحه معین خواهد گردید.

2 – چنانچه اطفال یتیم و بی باعث باشند مأمورین نظمیه مکلفند آنها را با تصدیق کمیسری محل به دارالایتام دولتی تحویل دهند.

رابعاً – کلیه سائلین که بواسطه علت مزاج یا نقص خلقت، قادر به کار کردن و تحصیل معانی نیستند بوسیله کمیسری‌‌‌های نظمیه به دارالعجزه دولتی اشتغال خواهند یافت.

خامساً – وزارت جلیله عدلیه و اداره نظمیه هر یک در حدود وظایف خود در اجرای این حکم هستند.