ماده ۲ – کلیه شهریه ها مطابق دفتر مرتبه که از طرف دولت در تاریخ دوم قوس ۱۳۰۰ به مجلس شورای ملی فرستاده شده و مشتمل بر ششصد و سی و نه (۶۳۹) قلم (دفتر اول ششصد و سی و یک (۶۳۱) قلم ضمیمه هشت (۸) قلم) و بالغ بر چهل و دو هزار و دویست و پنجاه و پنج تومان و سه هزار و پانصد دینار (۴۲۲۵۵/۳۵) است اعم از اینکه مستمری بوده و بصورت شهریه در آمده یا آنکه از اصل مالیات برقرار شده است باستثنای اقلامی که مشمول ماده ۲ قانون مورخه ۱۶ جوزا و متوفیات و اقلامی که در کمیسیون بودجه مطابق صورت ضمیمه این قانون قطع شده تا مبلغ پنجاه تومان بدون کسر پرداخت شود.
ماده ۳ – شهریه‌ای که از پنجاه تومان تجاوز نماید پنجاه تومان اول مشمول ماده ۲ و از مازاد آن تومانی چهار قران کسر میشود.
ماده ۴ – میزان تأدیه شهریه پس از کسر تومانی چهار قران از پانصد تومان نباید تجاوز نماید.
ماده الحاقیه
ماده ۱۰- هیچکس نمیتواند بصیغه شهریه و صیغه مستمری تواماً حقوق دریافت نماید و اگر اشخاصی دارای حقوق بهردو صیغه باشند مخیر خواهند بود که یکی را اختیار نمایند.
این تفسیر قانونی و ماده الحاقیه منضمه بآن در جلسه ۱۸ سنبله سنه ۱۳۰۱ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملّی -مؤتمن الملک