ماده واحده – وزارت مالیه مجاز خواهد بود مخارج دولت را بابت دوماهه اردیبهشت و خرداد ۱۳۰۶ از قرار دو دوازدهم بودجه‌های مصوب و در حدود پرداختی که برای اسفند ماه ۱۳۰۵ تصویب شده است با رعایت قوانین مربوطه باین مخارج علی‌الحساب تأدیه نماید.
تبصره ۱ – برای مخارج وصول عوائد انحصار قند و شکر و چای و مالیات راه معادل پنج درصد عایدات مزبوره باین شرط به دولت اعتبار داده میشود که وجوه مزبوره فقط در سرحدات صرف تفتیش سواحل و جلوگیری از قاچاق و مخارج اداری گمرک از بابت وصول این عایدات شود و وزارت مالیه مجاز است فقط در فروردین و اردی بهشت و خرداد ماه هذه‌السنه از قرار سه دوازدهم صد پنج مذکور را پرداخت نماید.
تبصره ۲ – وزارت مالیه مکلف است بودجه وصول عوائد انحصار قند و شکر و چای و مالیات راه را که باید فقط در سرحدات صرف تفتیش سواحل و جلوگیری از قاچاق و مخارج اداری گمرک مرکز و سرحدات بشود از تیر ماه ۱۳۰۶ طوری تعدیل نماید که از صدی سه عوائد مزبوره تجاوز نکند.
تبصره ۳ – مصارف دوائر حق‌الثبت از محل اعتبار مذکوره در تبصره (۱) پرداخته خواهد شد.
تبصره ۴ – تبصره دوم قانون مصوب یکدوازدهم فروردین ۱۳۰۶ [قانون اجازه پرداخت یک دوازدهم بودجه‌های مصوب و پرداختی اسفند ۱۳۰۵ بابت مخارج دولت در فروردین ماه ۱۳۰۶] ملغی است.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه بیست و یکم خردادماه یکهزار و سیصد و شش شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسین پیرنیا