نظر به اینکه سابقا بواسطه تکمیل نبودن قوانین عدلیه، احتیاجات آتی وضع نظاماتی را ایجاب نموده و برای نیل به این مقصود تصویب‌نامه‌هائی که صرف دولت صادر شده و پس از آنکه متدرجاً قوانین عدلیه تکمیل و رفع حاجت شده نسخ، و الغای تصویبنامههای مزبوره اعلام نگریده است، لذا هیئت وزراء در جلسه ۱۰ خرداد ۱۳۰۵ بر طبق پیشنهاد نمره ۲۸۵۴۶ ماده واحده ذیل را تصویب نمودند:
ماده واحده – تصویبنامههای ذیل منسوخ و از درجه اعتبار ساقط است:
۱- تصویب‌نامه ۷ رمضان ۱۳۳۰ نمره ۹۰۷ راجع به شکایت از احکام محاضر شرع.
۲- تصویب‌نامه ۱۲ ذیقعده ۱۳۳۰ نمره ۱۲۸۸ راجع به توقیف محکوم به احکام محاضر شرع که مورد شکایت شده.
۳- تصویب‌نامه ۴ رجب ۱۳۳۴ نمره ۸۷۷ راجع به ورشکستگی تجارتی.
۴- تصویب‌نامه ۱ ربیع الثانی ۱۳۳۵ راجع به ترفیع رتبه .
۵- تصویب‌نامه ۸ جمادی الثانیه ۱۳۳۵ راجع به معافیت از خدمت .
۶- تصویب‌نامه ۱۸ شوال ۱۳۳۵ راجع به هیئت منصفه.
۷- تصویب‌نامه ۱۹ عقرب ۱۲۹۷ راجع به صلحیه های نواحی تهران.
۸- تصویب‌نامه ۱۹ اسد ۱۲۹۸ راجع به اجرای فقره ۶ ماده ۳۴۲ قانون جزای عرفی.
۹- تصویب‌نامه ۱۲ میزان ۱۳۳۴ نمره ۷۰۴ راجع به لازم الاجراء بودن اجاره نامه های رسمی.
۱۰- تصویب‌نامه ۵ دلو ۱۲۹۷ نمره ۲۶۰۰ راجع به رفع اختلافات مالک و مستاجر.
۱۱- تصویب‌نامه ۱۲ جمادی الثانی ۱۳۳۲ راجع به دعاوی قبل از بیست سال.