ماده واحده – دولت مجاز است که دو نفر معلم تبعه آلمان به جهت مدرسه صنعتی یکی برای تعلیم آهنگری و یکی برای تعلیم نجاری از تاریخ ۱۵شهریور ۱۳۰۷ مطابق شرایط ذیل استخدام نماید:
ا – مدت استخدام هر یک از معلمین مذکور سه سال خواهد بود.
ب – حقوق هر یک از معلمین مذکور سالی دو هزار و چهارصد تومان است که به اقساط ماهیانه تأدیه میشود.
ج – در موقع عزیمت به ایران بهر یک از معلمین سابق‌الذکر مبلغ دویست و پنجاه تومان خرج سفر داده میشود و پس از انقضاء قرارداد نیز چنانچه کنترات مشارالیهما تجدید نگردد به هر کدام معادل دویست و پنجاه تومان خرج معاودت پرداخت خواهد شد.
د – در صورتی که معلمین مزبور قبل از انقضاء مدت مقرره کنترات خود را فسخ نمایند حق اخذ خرج معاودت را نخواهند داشت.
هـ – دولت اختیار دارد سایر شرایط استخدام معلمین مذکور را بر طبق مقررات قانون مصوب ۲۳ عقرب ۱۳۰۱ تعیین و قرارداد مشارالیهما را امضاء نمایند.
تبصره -وزارت معارف مکلف است پرگرام مدرسه صنعتی را با توافق نظر رئیس آن بنحوی نوشته که اوقات متعلمین فقط صرف آموختن صنایع بشود.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه سوم تیرماه یکهزار و سیصد و هفت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسین پیرنیا