هیئت وزراء در جلسه ۱۷ بهمن ۱۳۰۷ مواد سه‌گانه ذیل را نسبت به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران تصوب نمودند:
۱) مامورین مربوط لشگری و کشوری مکلف هستند که هر یک از اتباع خارجه بدون داشتن ویزای مامورین ایران داخل خاک دولت علّیه میشوند در حوزه‌های ایالتی به مرکز و در حوزه های ولایتی به مرکز ولایت برسانند.
۲) اتباع خارجه فوق الذکر باید وسیله اعاشه خود را به نظمیه آن ایالت یا ولایت اعلام نمایند.
۳) هر یک از این اشخاص که در آتیه معلوم شود رفتارش نامطلوب است یا وسیله اعاشه مشروعی نداشته است از ایران اخراج خواهد شد.