که در تاریخ ۲۸ شهریور و اول مهرماه ۱۳۰۸ به صحه ملوکانه و تصویب مجلس شورای ملی رسیده است.
ماده اول – اتباع خارجه اعم از اینکه مدعی اصلی باشند و یا بعنوان شخص ثالث وارد دعوی گردند مکلفند در صورت تقاضای مدعی‌علیه برای تادیه مخارج محاکمه و خساراتی که ممکن است به پرداخت آن محکوم گردند تامین بدهند.
تقاضای مزبور فقط از مدعی‌علیه تبعه ایران پذیرفته میشود و باید در محاکمه عادی ضمن اولین لایحه که بمحکمه داده میشود و در محاکمه اختصاری در اولین جلسه بعمل آید و الا مسموع نخواهد بود.
ماده دوم – محکمه در ضمن قراری که راجع به تأمین میدهد میزان آن را معین خواهد کرد و مادام که تامین داده نشده محاکمه متوقف خواهد ماند.
ماده سوم – تبعه خارجه که در خاک دولت متبوع او اتباع ایران از دادن تامین معاف هستند از دادن تامین در ایران معاف خواهند بود.
این قانون که مشتمل بر سه ماده است در جلسه بیست و هشتم شهریورماه ۱۳۰۸ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – دادگر