که در سیزدهم مهرماه ۳۰۹ به تصویب مجلس شورای ملی رسیده و در ۲۶ مهرماه ۱۳۰۹ به صحه ملوکانه موشح گردیده است
فصل اول – ورود به خدمت
ماده اول – افراد و ردیف افراد نظمیه جزء مستخدمین رسمی دولت محسوب خواهند شد.
تبصره ۱ – افراد عبارتند از مامورین پلیس انتظامی و ردیف افراد از مامورین پلیس تامیناتی و حقوق هر دو قسمت در هر سال مطابق بودجه مصوب تشکیلات نظمیه تادیه خواهد شد.
تبصره ۲ – مستخدمین جزء نظمیه – پیشخدمت سرایدار و امثال آن- تابع مقرراتی خواهند بود که برای مستخدمین جزء سایر وزارتخانه ها مدون است.
ماده دوم- داوطلبان باید دارای شرایط ذیل باشند:
الف – تبعیت ایران.
ب – عدم محکومیت به قیام و اقدام بر علیه حکومت ملی.
ج – عدم محکومیت به جنایت و همچنین جنحه که مستلزم محرومیت از حق استخدام دولتی باشد.
د – عدم معروفیت به فساد عقیده و اخلاق.
ه – معتاد نبودن به استعمال افیون و الکل.
و – مبتلا نبودن به امراض مسریه.
ز – [به موجب ماده ۵ قانون اصلاح قسمتی از قانون استخدام افراد و ردیف افراد و مستخدمین جزء تشکیلات نظمیه، مصوب ۱۳۱۰ لغو شده است.]
[سن داوطلبان پلیس انتظامی کمتر از ۲۲ سال و زیادتر از ۳۵ و سن داوطلبان مأمورین پلیس تأمیناتی کمتر از ۲۵ و زیادتر از ۳۵ سال نباشد.]
ح – داشتن بنیه قوی و صحت مزاج.
ط – قد مامورین پلیس انتظامی کمتر از یک گز و ۶۴ صدم نباشد.
ی – نسبت به مامورین پلیس تامیناتی دارا بودن تصدیق تحصیلات شش‌ساله ابتدائی یا دادن امتحان موادی که برای او معین شده است.
تبصره – داوطلبانی که دوره نظام وظیفه را بپایان رسانیده‌‌اند نسبت به سایرین حق اولویت خواهند داشت و در موقع لزوم استخدام افراد و ردیف افراد اداره تشکیلات نظمیه از نظام وظیفه داوطلب خواهند خواست.
ماده سوم – ابتدای مدت خدمت مامورین پلیس انتظامی و پلیس تامیناتی پس از طی دوره سه ماهه تعلیمات اختصاصی مدرسه نظمیه خواهد بود.
ماده چهارم – افرادی که به خدمت نظمیه داخل میشوند باید بر طبق مادۂ هفت قانون استخدام کشوری قسم یاد نمایند.
ماده پنجم – افراد و ردیف افراد در موقع ورود بخدمت باید ورقه تعهد نامه دائر به این که تا مدت سه سال حق استعفای از خدمت را نخواهند داشت امضاء و تسلیم نمایند و چنانچه در ظرف یک ماه پس از مدت انقضاء مدت سه سال تقاضای معافیت از خدمت ننمودند و آمدند سه سال دیگر حق استعفا نخواهند داشت و اداره نظمیه نیز مکلف است در ظرف مدت یک ماه مزبوره ورقه تعهدنامه برای سه سال دیگر از آن ها دریافت دارد.
تبصره – مامورین که بخدمت پذیرفته میشوند چنانچه پس از طی دوره مدرسه تا مدت ۶ ماه از عهده انجام خدمت محوله برنیامده یا ابراز عدم لیاقت نمایند بدون رعایت مقررات فصل چهارم از خدمت نظمیه اخراج خواهند شد.
ماده ششم – مراتب خدمت بقرار ذیل است:
افراد – ردیف افراد
1- تابین درجه ۳
2- تابین درجه ۲
3- تابین درجه ۱
4- وکیل درجه ۳ مفتش درجه ۶
5 – وکیل درجه ۲ مفتش درجه ۵
6 – وکیل درجه ۱ مفتش درجه ۴
ماده هفتم – بدون طی رتبه مادون به رتبه مافوق نمی‌توان ارتقاء یافت افرادی که در جریان خدمت و ایفای وظیفه لیاقت و استحقاق خود را بمعرض ظهور رسانیده باشند مطابق مقررات فصل دوم مستحق ترفیع خواهند بود.
ماده هشتم – مقرری ماهیانه افراد مذکور در ماده ۶ بر طبق بودجه مصوبه در هر سال معین میشود.
ماده نهم – افراد و ردیف افراد سالی ۱۵ روز حق مرخصی با استفاده از حقوق دارند ترتیب استفاده از مرخصی های سالیانه را نظامنامه های اداری معین خواهد نمود.
فصل دوم – ارتقاء
ماده دهم – مدت خدمت در هر یک از مراتب سه‌گانه تابینی دو سال خواهد بود و شرط ارتقاء تابین اول بوکیل سومی به اضافه شرایط فوق داشتن لیاقت و معلومات اداری بر طبق نظامنامه های اداری است.
ماده یازدهم – دوره خدمت در هر یک از مراتب سه‌کانه وکیلی یا مفتشی سه سال خواهد بود و در صورت داشتن تصدیق سه ساله متوسطه یا دادن امتحان مواد آن دو سال و در صورت داشتن تصدیق شش‌ساله متوسطه با دادن امتحان مواد آن یگسال خواهد بود.
ماده دوازدهم – وکلای درجه اول در صورتی به رتبه یک قانون استخدام کشوری و درجه نایب سومی نائل میشود که سواد کافی داشته و مراتب مذکوره در ماده ۶ را طی نموده باشند.
تبصره – ارتقاء مامورین پلیس تامیناتی برتبه یک قانون استخدام کشوری نیز منوط بطی دوره درجات سه‌گانه مذکور در ماده ۶ خواهد بود و در هر صورت رعایت احتیاج اداره و طرز خدمت و استعداد مستخدم و بودن محل شرط حتمی است.
فصل سوم – طریقه اعطاء پاداش
ماده سیزدهم – پاداش های اداره نظمیه نسبت به افراد و ردیف افراد بشرح ذیل است:
1 – تمجید کتبی با درج در ورقه خدمت.
ب – پاداش نقدی تا یک ثلث حقوق ماهیانه از اعتبار انعام بودجه نظمیه.
ج – مدال مس
د – مدال نقره.
ه – اعطای یک درجه بدون رعایت مقررات فصل دوم.
تبصره – طریقه اعطای پاداشهای فوق بر طبق نظامنامه جداگانه خواهد بود.
فصل چهارم – طریقه محاکمه و مجازات
ماده چهاردهم – مجازاتهای اداره نظمیه نسبت به افراد و ردیف افراد بشرح ذیل خواهد بود:
۱ – اخطار کتبی بدون درج در ورقه خدمت.
ب – توبیخ کتبی با درج در ورقه خدمت.
ج – محرومیت از مرخصی سالیانه.
د – خدمت فوق العاده تا یک ماه.
ه – توقیف یک درجه بدون کسر حقوق تا یک سال.
و – توقیف یک درجه با کسر حقوق تا یک سال.
ز – تنزل یک درجه.
ح – انفصال از خدمت نظمیه.
ماده پانزدهم – اجرای مجازاتهای مقرره در فقرات الف – ب – ج – د – ماده فوق بدون محاکمه در حدود اختیار رئیس کل نظمیه است و در ولایات با رعایت درجه‌بندی که در نظامنامه محاکمات اداری کل نظمیه قید شده است در حدود اختیار رؤسای نظمیه خواهد بود و اجرای فقرات ه – الی- ح- چه در مرکز و چه در ولایات بر طبق مقررات مواد ۳۶ و ۳۹ و۴۰ قانون استخدام کشوری بعمل خواهد آمد.
ماده شانزدهم – افراد و ردیف افراد در صورتی که در محکمه اداری یا محاکم مربوطه دیگر تبرئه حاصل نمودند باید حقوق ایام تعلیق آنها که در بودجه نظمیه محفوظ میماند به انها تادیه شود.
فصل پنجم – در تقاعد و وظایف
ماده هفدهم – از تاریخ تصویب این قانون از مقرری ماهیانه تمام افراد و ردیف افراد وجوه ذیل کسر و به صندوق تقاعد کشوری تحویل میشود:
۱- از مقرری ماهیانه صدی دو
ب – مبلغ اضافه مقرریهائی که بعدها به انها داده میشود در ماه اول اخذ آن اضافه.
ج – وجوهی که ممکن است در موقع مرخصی علاوه بر مدت قانونی از مقرری آنها کسر شود.
د – وجوه حاصله از محکومیت و جرائم اداری.
تبصره – وجوه مذکور در فوق فقط از حقوق مامورین کسر خواهد شد وجوه دیگر از قبیل مدد معاش انعام و غیره و کسور تعلق نخواهد گرفت.
ماده هیجدهم – عموم افراد و ردیف افراد نظمیه با رعایت یکی از مقررات ذیل میتوانند تقاعد خود را از خدمت بخواهند:
1 – از ۱۵ الی ۲۰ سال خدمت به شرط داشتن ۴۵ سال عمر نصف از آخرین حقوق.
ب – از بیست سال خدمت ببالا دو ثلث آخرین حقوق نظمیه نیز میتوانند مطابق مقررات مندرجه در ماده فوق افراد و ردیف افراد را با تصویب وزارت داخله متقاعد نماید.
ماده نوزدهم – مستخدمینی که قبل از رسیدن بسن تقاعد فوت میشوند دو ثلث از کسوراتی که بصندوق تقاعد پرداخته‌اند و حقوق ایام سه ماهه مرخصی قانونی که استفاده ننموده‌اند دفعه بطور تساوی بورثه قانونی آنها پرداخته میشود مستخدمینی که در راه انجام وظیفه تلف شده یا میشوند ورثه آنها مطابق ماده واحده مصوب ۱۲ مرداد ماه ۱۳۰۹ مستحق دو ثلث از آخرین حقوق تلف شده خواهند بود.
ماده بیستم – وراث افراد و ردیف افراد وقتی مستحق وظیفه از دولت میشوند که شرایط ذیل را دارا باشند:
1 – ورثه ذکور کمتر از ۲۱ سال داشته باشد.
ب – ورثه اناث شوهر اختیار نکرده باشد.
سهم ورثه ذگور که از بیست سال تجاوز کند و سهم ورثه اناث که شوهر اختیار نماید و همچنین سهم آنهائی که فوت میشوند بسهم سایر وراث افزوده میشود.
تبصره – اولاد ذکور یا اناثی که علیل المزاج باشند تا موقعی که علت مزاج باقی است و نیز اولاد ذکور یا اناثی که ناقص الخلقه باشند و از عهده کار‌بر نیاید مادام العمر از وظیفه سهمی خود استفاده خواهند کرد.
ماده بیست و یکم – افراد و ردیف افراد مشمول مواد ۴۴ و ۴۶ و ۴۷ و ۵۲ و ۵۳ و ۵۴ و ۵۵ و ۵۶ قانون استخدام کشوری میباشند.
فصل ششم – مواد مخصوصه
ماده بیست و دوم – کلیه افراد و ردیف افراد نظمیه که در تاریخ تصویب این قانون مستخدم نظمیه هستند جزء مستخدمین دولت محسوب و تمام مواد این قانون شامل حال آنها خواهد بود.
ماده بیست و سوم – اشخاصی که در قشون و یا سایر ادارات دولتی سابقه خدمت داشته با شرایط مقرره در این قانون بخدمت نظمیه پذیرفته میشوند خدمت گذشته آنها جزء سابقه محسوب و در صورتی که کسور تقاعد را به صندوق تقاعد نپرداخته باشند باید مطابق ماده ۱۷ تادیه نمایند.
ماده بیست و چهارم – وزارت مالیه مکلف است تعرفه خدمت کلیه مستخدمین نظمیه را که مشمول مقررات این قانون و قانون استخدام کشوری باشند پذیرفته و با در نظر گرفتن سوابق خدمت گذشته آنها سند خدمت صادر نماید.
ماده بیست و پنجم – عموم مستخدمین با رتبه نظمیه می توانند پس از بیست سال اشتغال به خدمت بدون رعایت سن از مقررات ماده ۴۳ فصل چهارم قانون استخدام کشوری استفاده نمایند.
نظمیه نیز میتواند پس از بیست سال خدمت مقررات ماده ۴۳ قانون استخدام کشوری را درباره مستخدمین خود بموقع اجرا گذارد.
ماده بیست و ششم – وزارت داخله مامور اجرای این قانون است.
این قانون که مشتمل بر بیست و شش ماده است در جلسه سیزدهم مهرماه یک هزار و سیصد و نه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر