ماده اول – سرمایه بانک ملی ایران به سیصد میلیون ریال ترقی داده میشود که هفتاد و پنج و یک سیم درصد آن بقرار ذیل محسوب و پرداخته خواهد شد.
الف – هشت میلیون ریال که سابقاً تأدیه شده است.
ب – دویست و شانزده میلیون و هشتصد و شش هزار و چهار صد و سی و پنج ریال و بیست و پنج دینار (25ر216806435 ریال) از بابت قیمت پانزده میلیون و هشتصد و هفتاد و پنج هزار و سیصد و نود و پنج گرم و سی و نه صدم (39/15875395) گرم طلای خالص دولت (موضوع قانون 30 شهریور 1313) بشرح قانون 22 اسفند ماه 1310.
ج – یک میلیون و یکصد و نود و سه هزار و پانصد و شصت و چهار ریال و هفتاد و پنج دینار 75ر1193564 ریال از محل منافع خالص بانک ملی از بدو تأسیس آن که در ظرف چند سال به دولت تعلق گرفته و بموجب ماده چهارم قانون مصوب 14 اردیبهشت 1306 برای افزایش سرمایه تخصیص داده شده بود.
ماده دوم – مواد 2 – 3 – 4 (باستثنای تبصره ماده 4) و 9 – 13 – 14 قانون اجازه تأسیس بانک ملی ایران مصوب 14 اردیبهشت 1306 نسخ میشود.
ماده سوم – این قانون پس از تصویب بموقع اجرا گذاشته میشود.
این قانون که مشتمل بر سه ماده است در جلسه هفدهم تیر ماه یکهزار و سیصد و چهارده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری