ماده اول – سرمایه بانک ملی ایران به سیصد میلیون ریال ترقی داده میشود که هفتاد و پنج و یک سیم درصد آن بقرار ذیل محسوب و پرداخته خواهد شد.
الف – هشت میلیون ریال که سابقاً تأدیه شده است.
ب – دویست و شانزده میلیون و هشتصد و شش هزار و چهار صد و سی و پنج ریال و بیست و پنج دینار (۲۵ر۲۱۶۸۰۶۴۳۵ ریال) از بابت قیمت پانزده میلیون و هشتصد و هفتاد و پنج هزار و سیصد و نود و پنج گرم و سی و نه صدم (۳۹/۱۵۸۷۵۳۹۵) گرم طلای خالص دولت (موضوع قانون ۳۰ شهریور ۱۳۱۳) بشرح قانون ۲۲ اسفند ماه ۱۳۱۰.
ج – یک میلیون و یکصد و نود و سه هزار و پانصد و شصت و چهار ریال و هفتاد و پنج دینار ۷۵ر۱۱۹۳۵۶۴ ریال از محل منافع خالص بانک ملی از بدو تأسیس آن که در ظرف چند سال به دولت تعلق گرفته و بموجب ماده چهارم قانون مصوب ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ برای افزایش سرمایه تخصیص داده شده بود.
ماده دوم – مواد ۲ – ۳ – ۴ (باستثنای تبصره ماده ۴) و ۹ – ۱۳ – ۱۴ قانون اجازه تأسیس بانک ملی ایران مصوب ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ نسخ میشود.
ماده سوم – این قانون پس از تصویب بموقع اجرا گذاشته میشود.
این قانون که مشتمل بر سه ماده است در جلسه هفدهم تیرماه یکهزار و سیصد و چهارده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری