۱۵۰۳۶ – 1316/02/18
[قانون راجع به مؤسسات حمل و نقل]
هیئت وزراء در جلسه 11 اردیبهشت ماه 1316 نظر به پیشنهاد شماره ج 1726ر71809 مورخ 12ر12ر15 وزارت داخله نظامنامه مؤسسات حمل و نقل را که مشتمل بر سه فصل و چهل و چهار ماده است بشرح ذیل تصویب نمودند:
ماده 1 ـ مؤسسات مربوط بحمل و نقل که مشمول مقررات این نظامنامه میباشند عبارت است از:
الف ـ مؤسسه حمل و نقل
ب ـ کارخانه تعمیر
ج ـ گاراژ عمومی
مؤسسات حمل و نقل دولتی مشمول مقررات این نظامنامه میباشند.
ماده 2 ـ هیچکس نمیتواند بدون اجازه شهربانی محلی را که برای مؤسسه حمل و نقل یا کارخانه تعمیر یا گاراژ عمومی اتومبیل انتخاب نماید. شهرداری هر شهر با توافق نظر یکدیگر نقاطی را که برای مؤسسه حمل و نقل باری و سواری و کارخانه تعمیر و گاراژ عمومی مناسب و مقتضی بدانند تعیین و اعلان نموده و در اجازه نامة که برای تاسیس مؤسسات فوق از شهربانی داده میشود محل تاسیس تصریح گردد خیابانهائی که در هر شهر نباید در آنجا گاراژ دائر شود از طرف شهربانی و شهرداری معین خواهد شد.
به مؤسسات حمل و نقل و کارخانه تعمیر و گاراژ عمومی که طبق دستور شهربانی و شهرداری باید از محل فعلی انتقال پیدا نماید یکسال بعد از انتشار این نظامنامه مهلت داده میشود.
ماده 3 ـ تاسیس هر یک از مؤسسات مذکوره در فوق موکول بتقدیم تقاضانامه و تحصیل اجازه نامه مخصوص از شهربانی محل میباشد .
اجازه‌نامه مؤسسه حمل و نقل نمونه نمره 1 اجازه تاسیس کارخانه تعمیر مطابق نمونه نمره 2 و اجازه نامة گاراژ عمومی بر طبق نمره 3 صادر خواهد شد.
ماده 4 ـ اجازه تاسیس مؤسسات مذکوره در ماده یک باشخاصی داده میشود که واجد شرایط ذیل باشند:
الف ـ صحت عمل و عدم محکومیت بجنایت و خیانت در امانت و کلاهبرداری و تقلب در کسب و تجارت
ب ـ سرقت و عدم ورشکستگی به تقصیر.
ج ـ تابعیت ایران با سرمایه داخلی.
تبصره ـ نسبت بعموم اتباع خارجه که قصد تاسیس هر یک از مؤسسات مذکوره در ماده یک را دارند باید تقاضای خود را به اداره کل شهربانی تسلیم دارند تا از مجرای وزارت داخله در صورت اقتضاء بتحصیل اجازه آن از هیئت دولت اقدام و بوسیله اداره کل شهربانی بانها ابلاغ گردد .
این ترتیب حتی نسبت بمؤسسات خارجی که سرمایه آنها در داخله بوده و به ثبت قانونی نیز رسیده‌اند مجری میگردد.
متصدیان کارخانه تعمیر غیر از آلات و ادواتی که مربوط بکارخانه تعمیر است باید دارای پانزده هزار ریال اعتبار یا ضامن بتصدیق شهربانی محل باشند و هر سه ماه یکمرتبه از طرف شهربانی بقاء اعتبار مزبور رسیدگی و تصدیق شود.
فصل اول- مؤسسات حمل و نقل
ماده 5 ـ مؤسسه حمل و نقل بمؤسسة اطلاق میشود که عهده‌دار حمل و نقل مسافر یا بار بوده و مطابق مقررات این نظامنامه توسط یک نفر مدیر مسئول اداره شده و دارای دفاتر رسمی باشد.
ماده 6 ـ هر مؤسسه حمل و نقلی که در طهران دائر میشود اگر مخصوص حمل مسافر باشد باید اقلا مالک ده دستگاه اتومبیل سواری بوده و بعلاوه بیست دستگاه اتومبیل سواری دیگر هم مختصاً در اختیار خود داشته باشد و چنانچه مخصوص حمل و نقل بار باشد باید بهمان تناسب اتومبیلهای باری داشته باشد
در شهرهای ذیل – تبریز- زنجان- رشت- قزوین- همدان- کرمانشاهان- ساری. مشهد – کرمان- شیراز. بوشهر- اهواز- اصفهان- بروجرد- عراق- قم. یزد- کاشان- زاهدان. گرگان- سنندج هر مؤسسه باید لااقل پنج دستگاه اتومبیل سواری (اگر مخصوص حمل مسافر باشد) و یا پنج دستگاه باری (در صورتی که مخصوص حمل بار باشد) بوده و بعلاوه ده دستگاه اتومبیل باری و یا سواری دیگر نیز مختصاً در اختیار خود داشته باشد.
در سایر نقاط برای مؤسسات حمل و نقل پنجاه هزارریال اعتبار و یا اقلاً مالکیت چهار دستگاه اتومبیل کافی خواهد بود.
ماده 7 ـ اسم هر مؤسسه حمل و نقل از طرف شهربانی روی اتومبیلهای باری و یا سواری کرایه نقش خواهد شد.
ماده 8 ـ مؤسسات حمل و نقل مرکز و شهرهای درجه اول ولایات میتوانند تا اجازه شهربانی در شهرهای دیگر با دادن اعتبار مصرحه در شق اخیر ماده 6 و معرفی مدیرمسئول شعبة تاسیس نمایند در صورتی که باین ترتیب موفق نگردند میتوانند یکی از مؤسسات حمل و نقل مجاز را با ورقه قبولی آن که بتصدیق شهربانی محل رسیده بعنوان نمایندگی خود بدائره وسائط نقلیه شهربانی معرفی کنند.
ماده 9 ـ مؤسسات حمل و نقل باید متناسب با نصف تعداد اتومبیلهائی که در اختیار خود دارند حجرات مخصوص مسقف برای نگاهداری اتومبیلها داشته و محوطه مؤسسه نیز بقدر کفایت وسیع بوده و بناهای ضروری مطابق دستور شهرداری ساخته شده باشد و وسائل روشنائی کافی و سایر احتیاجات ضروری مطابق اصول صحی واجد و نظافت کامل در تمام محوطه و اماکن مؤسسه رعایت شود و نیز باید کارخانه اختصاصی کوچک برای تعمیرات بشرح ماده10 داشته باشد.
ماده 10 ـ محل تعمیر در مؤسسه حمل و نقل لوازم مطابق صورت ذیل را باید داشته باشد:
1ـ محل مسقفی که دارای چاله (دیبا) برای تعمیر و روغن گیری.
2ـ آهنگری کوچکی برای بادگیری فنر و کارهای متفرقه مختصر.
3ـ یکدستگاه مته بزرگ و یک عدد کوچک بارقام مختلفه شمع و مته.
4ـ یکدستگاه کامل حدیده قلاویز برای پیچ و مهره‌های مختلف الشکل.
5 ـ یک یا دو میز آهنی.
6 ـ تابلو یا قفسه برای نگاهداری ابزار.
7ـ همه گونه آچارهای مختلفه مورد احتیاج از قبیل آچار فرانسه ـ آچاردوسر ـ آچارچپق (بکس) یکدست کامل آچار شمع آچار پیچ‌گوشتی کوچک و بزرگ چرخ گوشت چرخ سنباده چکشهای بزرگ و کوچک اره‌آهن برگلیس و غیره.
ماده 11 ـ علاوه بر حجرات مخصوص اتومبیلها در هر مؤسسه باری باید انبار مخصوص جهت نگاهداشتن بار ساخته شده و محل مزبور بدون رطوبت بوده و یا آسفالت یا آجرمفروش و دیوارهای آن نیز آجری و سفید باشد و بعلاوه درب بزرگ محکمی نیز داشته باشد.
ماده 12 ـ مؤسسات حمل و نقل ولایات که مسافر حمل مینمایند باید لااقل 5 باب اطاق نیز مطابق اصول صحی با تخت خواب و روشنائی و وسائل کافی داشته باشند.
ماده 13 ـ متصدیان حمل و نقل شخصاً مسئول مستقیم انجام کلیه مقررات این نظامنامه در قسمت مربوطه بحمل و نقل مسافر یا بار میباشند و چنانچه برای مدت معینی غیبت کنند باید قبلاً موضوع را بدایره وسائط نقلیه شهربانی محل اطلاع داده و متصدی مسئول را با رعایت مقررات ماده 4 این نظامنامه و با توافق نظر شعبه وسائط نقلیه معین نماید.
ماده 14 ـ علاوه بر دفاتری که قانوناً برای مؤسسات تجارتی مقرر است اداره شهربانی میتواند دفاتر دیگری برای مؤسسات حمل و نقل بموجب نمونة که خود میدهد مقرر دارد در این صورت دفاتر مزبوره را دائرة وسائط نقلیه شهربانی محل باید پلمپ نموده و انتهای آن را امضاء نماید .
صفحات دفاتر مؤسسه حمل و نقل باید نمره‌دار بوده و در موقع ثبت تراشیدگی و قلم خوردگی نداشته باشد و بعلاوه از پاره کردن اوراق یا اضافه کردن بین سطور خودداری و چنانچه اشتباهی رخ دهد با مرکب قرمز اصلاح شود.
ماده 15 ـ حمل مسافر بیش از میزان ظرفیتی که برای هر اتومبیلی معین شده ممنوع است.
ماده 16 ـ در مدخل هر یک از مؤسسات حمل و نقل برای ثبت ورود و خروج اتومبیلها باید تابلوئی نصب شود نمره و سیستم اتوموبیلهای موجوده در آن مؤسسه با ذکر باری یا سواری برای اطلاع مراجعه‌کنندگان روی آن ثبت گردد.
ماده 17 ـ صدور بلیط مسـافر یا بارنامه منحصرا مختص مؤسسـات حمل و نقل داخلی بوده و متصدیان آن مکلفند در مقابل وجهی که جهت حمل مسافر یا بار می گیرند بلیط یا بارنامه رسمی صادر نمایند.
مؤسسات حمل و نقل باری حق قبول مسافر و فروش بلیط مسافری نداشته و بالعکس مؤسسات حمل و نقل سواری هم حق حمل بار را ندارند اتوموبیلهای شخصی و یا کرایه که در شهر و حومه کار میکنند حق قبول مسافر یا بار را از یک شهر بشهر دیگر نداشته و شهرداری هم باید از صدور بلیط مسافرت بغیر از مؤسسات مجاز خودداری نمایند.
تبصره ـ فروش بلیط مسافرت در داخله توسط مؤسسات مسافرتی خارجه ولو بعنوان وساطت یا دلالی ممنوع است.
ماده 18 ـ متصدیان حمل و نقل باید مال‌التجاره‌ای که برای حمل و نقل قبول میکنند رسیدگی کرده پس از تطبیق آن با صورتی که صاحب مال فرستاده بارنامه در سه نسخه طبق نمونة نمره 4 تهیه و امضاء نموده و بامضای فرستند مزبور نیز رسانیده و دو نسخه آن را بفرستنده تسلیم و یک نسخه را همراه مال بمقصد فرستاده و در طهران از تحویل گیرنده رسید بگیرند و در صورتی که فرستنده مال تهیه نموده با ته چک بارنامه و رسید واصله از مقصد در دفتر خود ضبط که لدی الاقتضاء بمامورین شهربانی ارائه شود برای مسافرت بلیط مسافرت طبق نمونه (5) که ضمیمه این نظامنامه است در دو نسخه صادر می شود در نامه و بلیط مسافرت در دفاتر مخصوص ثبت خواهد شد.
ماده 19 ـ متصدیان مؤسسات حمل و نقل موظف اند مال التجارة و بار را از تاریخ صدور بارنامه منتها در ظرف 48ساعت حمل نموده (مگر اینکه بین طرفین ترتیب خاصی مقرر شده باشد و در موقع مقرر در بارنامه آن را به مقصد تحویل نمایند مگر در مواردیکه در اثر جاده خارق العاده در حین مسافرت مانعی جهت آنها پیش آمد کرده باشد و در این صورت باید از حکومت یا کدخدا محل و یا مامورین محل امنیه تصدیق لازم تحصیل و ارائه دهند و در غیر این صورت مسئول تاخیر در تحویل بار بوده و باید از عهده خسارت آن برآیند بعلاوه متصدیان حمل و نقل موظف‌اند در موقع صدور بلیط مسافرتی یا بارنامه کلیه نکات مندرجه در بلیط یا بارنامه را بدون کم و بیش مراعات و بموقع اجراء گذارند.
ماده 20 ـ ارسال کننده باید با مال‌التجارة که برای حمل و نقل میفرستد بیجکی همراه نماید که نکات ذیل در آن قید شده باشد:
الف ـ تاریخ و ساعت ارسال جنس به مؤسسه حمل و نقل.
ب ـ نوع جنس بطور اجمال یا تفصیل به اختیار فرستنده.
ج ـ تعداد عدل یا صندوق و علائم آنها و وزن صحیح هر عدل یا صندوق نسبت بمال‌التجاره‌های قابل شماره تعداد جنس محتوی عدل یا صندوق.
د ـ مقصد.
هـ ـ اسم و آدرس فرستنده و تحویل گیرنده.
و ـ محل تحویل.
ز ـ میزان کرایه در صورتی که قبلاً یا متصدی مؤسسه حمل و نقل قطع شده باشد.
ماده 21 ـ ارتفاع بارگیری هر اتومبیل از سطح اطاق بیش از دو متر و نیم نباید باشد.
ماده 22 ـ مؤسسات حمل و نقل بار باید در جور کردن نوع محصول دقت نمایند تا مال التجاره‌هائی که در یک اتومبیل بار میکنند باعث فاسد کردن یکدیگر نشوند.
ماده 23 ـ اتومبیلهای باری باید روپوش غیرقابل نفوذی (امیرمایل) داشته باشند که در موقع حمل بار روی مال‌التجاره بکشند.
ماده 24 ـ مؤسسات حمل و نقل باری مسافرتی غیر از وجه کرایه یا پیشکرایه که قبلاً با مسافر قطع و بلیط صادر نموده تحت هیچ عنوانی از قبیل قیمت بلیط یا عوارض شهرداری و غیره حق مطالبه وجه از مسافر را ندارند.
ماده 25 ـ مؤسسات حمل و نقل حق ندارند به اتومبیلهای شخصی (پلاک زمینه سفید) بار یا مسافر بدهند.
ماده 26 ـ چنانچه بار یا مال‌التجاره براثر اعتراض گیرنده در مؤسسه باقی بماند و پس از رسیدگی معین شود ذیحق بوده صاحب مؤسسه برای مدتی که اختلاف باقی بوده است حق مطالبه کرایه انبارداری را ندارند.
ماده 27 ـ نصب چراغهای خیره کننده جلوی مؤسسه حمل و نقل و در داخل آن ممنوع است.
ماده 28 ـ مؤسسات حمل و نقل نباید بشوفر بدون تصدیق مسافر یا بار بدهند.
ماده 29 ـ موقعی که موسسات میخواهند بماشین مسافر یا بار بدهند باید دقت نمایند که ماشین از معاینه متخصص گذشته و مدت آن متقضی نشده باشد.
ماده 30 ـ محصولات باید بکیلوگرام وزن شود و تعیین وزن بطور تخمین ممنوع است هر مؤسسه باید میزان یا قپان صحیح برای وزن داشته باشد.
ماده 31 ـ متصدی حمل و نقل مقصد یا شعبه مؤسسه مبداء موظف است بمحض وصول بار کتبا گیرنده آنرا مطلع نماید و گیرنده هم باید در ظرف 48 ساعت از تاریخ اطلاع بار را تحویل بگیرد هرگاه مرسل‌الیه پیدا نشود متصدی مؤسسـه باید به اسرع وسائل توسط مؤسسه مبداء ارسال کننده را از قضیه آگاه نماید و چنانچه اتفاقاً بمرسل الیه و ارسال کننده دسترس نداشته باشد به شهربانی محل کتبا اطلاع دهد.
ماده 32 ـ اتومبیل هائی که مسافر قبول کرده‌اند باید در ساعت معین که در بلیط مسافرت قید شده در مؤسسه بدون هیچ نقصی با داشتن ورقه معاینه شهربانی و رعایت مقررات ذیل مهیای حرکت باشد.
الف ـ در صورتی که اتومبیل دربست کرایه نشده باشد و یک یا چند نفر از مسافرین در موقع معین حاضر نباشند متصدی مؤسسه مکلف است تا دو ساعت بعد از ساعت مقرره منتظر رسیدن تاخیر کنندگان بوده و بعد از دو ساعت اساسی مسافرین غایب و نمره اتومبیل را کتبا به دایره تامین عبور و مرور راپورت داده اتومبیل را با هرچند نفر از مسافرین که حاضر باشند حرکت دهند.
ب ـ مسافرین که بیش ازدو ساعت فرجه تاخیر نمایند حق استرداد پیش کرایه که داده‌اند نخواهند داشت مگر اینکه روز قبل مسافر عدم حرکت خود را اطلاع بدهد در این صورت نیز یکدهم از قیمت کل کرایه بنفع مؤسسه حمل و نقل کسر میشود.
ج ـ هرگاه در ساعت مقرر در بلیط اتومبیل حرکت نکند تاخیر تا دو ساعت قابل اغماض اسـت چنانچه از دو ساعت بیشتر تاخیر شود هر مسافری مخیر است یا از مسافرت با اتومبیل مزبور منصرف شده یا برای هر یک ساعت تاخیر علاوه بر دو ساعت یک عشر از قیمت معین در بلیط را کمتر بدهد.
ماده 33 ـ در صورتی که اتومبیل حامل بار یا مسافر در راه معیوب شود شوفر مکلف است که فورا مراتب را بنزدیکترین شعبه و یا طرف مؤسسه خود و یا مؤسسه حمل و نقل اطلاع دهد و متصدی حمل و نقل موظف است بفوریت اتومبیل دیگری برای اعزام مسافر یا حمل بار به مقصد فراهم نموده اعزام دارد. مسافرین میتوانند در صورت تاخیر به شهربانی محل اطلاع دهند.
ماده 34 ـ متصدیان حمل و نقل حق پذیرفتن اتومبیل و شوفری که قبلاً در مؤسسه دیگر بوده ندارند مگر پس از رؤیت رضایت نامه کتبی مؤسسه سابق بعلاوه باید مراتب را به شهربانی اطلاع دهد چنانچه متصدی مؤسسه من‌غیرحق از دادن رضایت نامه خود داری کند شهربانی محل پس از رسیدگی تصدیق لازم خواهد داد.
ماده 35 ـ اشخاص متفرقه یا مالکین وسائط نقلیه و شوفرها بهیچوجه حق قبول مسافر یا بار را نداشته این امر میبایستی بوسیله حمل و نقل مجاز با دادن مدرک (صدور بلیط مسافرت یا بارنامه) انجام گیرد مسافرت های حوالی شهر و حومه تا چهل کیلومتر از این قاعده مستثنی است.
ماده 36 ـ مؤسسات حمل و نقل مادامی‌که اتومبیل جهت شهر یا محل معین ندارند حق قبول مسافر یا صدور بلیط را بمؤسسه حمل و نقل دیگر نداشته بعلاوه احاله مسافر از یک مؤسسه به مؤسسه دیگر از صدور بلیط ممنوع است.
ماده 37 ـ مؤسسات حمل و نقل برای جلوگیری و اطفاء حریق‌های غیرمنتطره میبایستی به نسبت وسعت گاراژ دارای کپسول‌های ضد حریق بوده آنها را در نزدیکترین دسترس بداخله گاراژ نصب و طرز استعمال آنرا بکلیة کارکنان گاراژ بیاموزند (برای تهیه کپسول مزبور مدت شش ماه از تاریخ انتشار این نظامنامه مهلت داده میشود).
فصل دوم- شرائط کارخانه تعمیر
ماده 38 ـ کارخانه جات تعمیر به دو درجه تقسیم میشوند. درجه اول – درجه دوم.
کارخانجات تعمیر درجه اول باید دارای متخصص فنی دیپلمه خارجه و ماشین آلات و لوازم ذیل باشند.
الف ـ یکدستگاه موتور برای گردانیدن چرخ تراش و برقوزدن سیلندر و مته کاری و گردانیدن دینام برای احتیاجات الکتریکی.
ب ـ ماشین چرخ تراشی و فرز برای صفحة تراشی پیستون- دنده – لوله- میل و غیره.
ج ـ ماشین مخصوص برقوزنی با لوازم مخصوص آن آهنگری در محل مخصوص بانضمام انبرهای کوچک و بزرگ آهنگری و سندان بزرگ و کوچک و پتکهای مختلف.
هـ ـ یک دستگاه کامل حدیده و قلاویز برای پیچ و مهره‌های مختلف الشکل کوچک و بزرگ.
و ـ لوازم و افزار مخصوص ریخته‌گری با پمپ برای اقسام یاطاقانها.
ز ـ میزهای آهنی متعدد برای بازکردن و بستن و تعمیر قسمتهای ماشین از قبیل موتور و دیفرانسیال و غیره.
ح ـ سه تابلو و یا سه قفسه از آچارهای مختلفه از قبیل آچاردوسره- آچاربوکس کوچک و بزرگ. آچارچرخ کشی. منگنه. چرخ سمباده- قلم- سنباده. انبردست- کلیل. پرگار کوچک و بزرگ- میکرومتر که روی هم بالغ بر دویست پارچه باشد.
ط ـ دستگاه لحیم کاری کامل بزرگ.
ی ـ گیرة کوچک و بزرگ 3عدد.
ک ـ جراثقال با زنجیر. جک بزرگ و کوچک کارخانجات تعمیر درجه دوم باید از متخصصین فنی شهربانی برای تخصص خود دارای مدرک کافی بوده و به استناد آلات ذیل سایر لوازمات تعمیر و ماشین آلات مندرجه در شرایط کارخانجات درجة اول را نیز دارا باشند.
موتور برای گردانیدن چرخ تراش و برقوزدن سیلندر و مته‌کاری- ماشین چرخ تراشی و فرز برای صفحه تراش و پیستون و دنده و لوله و میل و غیره- ماشین مخصوص برقوزنی با لوازم مخصوص آن.
شرایط قبول تعمیر
ماده 39 ـ صاحب کارخانه باید برای قبول تعمیر دفتر مخصوصی با صفحات شماره دار ترتیب دهد که کیفیت تعمیرات لازمه مشروحاً با تعیین مدت تعمیر و میزان اجرت و لوازم یدکی که مصرف خواهد شد در آن قید شده و صاحب کارخانه و تعمیردهنده تسلیم هر دو ذیل آنرا امضاء نمایند و سواری هم از مراتبی که قید شده بامضاء طرفین بتعمیردهنده تسلیم گردد نمونه مزبور از طرف دائره وسائط نقلیه شهربانی تهیه میشود. هرگاه در حین تعمیر مشاهده شود علاوه بر آنچه قبلاً تعیین گردیده تعمیرات یا عوض کردن قسمتی از ادوات خود مورد لزوم است قبل از شروع باید بتعمیردهنده اطلاع و بطریق مذکور در فوق در صفحات دفتر درج و بامضای طرفین رسیده بعد اقدام نمایند صاحب کارخانه در موقع تحویل باید رسید تکمیل تعمیر را از تعمیردهنده بگیرد.
ماده 40 ـ صاحب کارخانه از هر جهت مسئول محافظت مال مورد تعمیر بوده و باید همه قسم مراقبتهای لازمه بعمل آورد و خسارت وارده را که ناشی از غفلت و مسامحه در تعمیر باشد جبران نماید.
ماده 41 ـ در مواردیکه اتومبیلی را برای تعمیری‌که دلالت از تصادف با شخص یا شیئی مینماید بکارخانه تعمیر میاورند متصدیان کارخانه موظف‌اند پس از ثبت شماره اتومبیل و مشخصات راننده یا آورنده آن بمراجعه کننده تکلیف نمایند که از کلانتری مربوطه دائره عبور و مرور شهربانی اجازه تعمیر را تحصیل و بعدا مبادرت بتعمیر نمایند.
فصل سوم- گاراژ عمومی
ماده 42 ـ گاراژ عمومی باید دارای مدیر معتبر و صلاحیتدار بوده و متضمن شرایط ذیل باشد:
الف ـ حجرات مخصوص و مسقف برای نگاهداری و محافظت لااقل ده دستگاه اتومبیل.
ب ـ یک دیبا (چاله) جهت گریسکاری و روغن‌گیری و نظافت.
ج ـ آب انبار محفوظ با تلمبه برای شست و شو.
د ـ محل مخصوص اسفالته بمساحت حداقل 10ر8 متر بانضمام یک حلقه چاه فاصل آب.
ماده 43 ـ گاراژ عمومی مجاز بقبول تعمیر اتومبیلهای شخصی یا باری نبوده و هم چنین بهیچ وجه حق ندارند که در امور مربوط بحمل و نقل مسافر یا بار چه مستقیم و چه غیرمستقیم مداخله نماید.
ماده 44 ـ متخلفین از هر یک از مواد این نظامنامه به پنج الی هفت روز حبس تکدیری و بتادیه سی الی پنجاه ریال غرامت محکوم خواهند شد و در صورتی که هر یک از صاحبان مؤسسات مزبوره بیش از پنج بار محکومیت جزائی پیدا کنند در دفعه ششم از یک الی سه سال شغل مزبور ممنوع بوده و مؤسسه او بسته خواهد شد.