ماده اول – جمله زیر به ماده اول قانون ازدواج اصلاح شده بموجب قانون مصوب ۲۹ اردی بهشت ماه ۱۳۱۶ اضافه میشود.
(در حوزه هائی که آگهی فوق الذکر از طرف وزارت دادگستری نشده است. شوهر مکلف است در صورتی که در غیر دفاتر رسمی ازدواج و طلاق مبادرت بازدواج یا طلاق یا رجوع نماید تا بیست روز پس از وقوع عقد یا طلاق یا رجوع بیکی از دفاتر رسمی ازدواج و طلاق رجوع کرده قباله مزاوجت یا طلاق نامه یا رجوع را بثبت برساند و الا بیک ماه تا شش ماه حبس تأدیبی محکوم خواهد شد)
ماده دوم – کلیه دفاتر ازدواج مکلفند که قبل از وقوع ازدواج از نامزدها گواهینامه پزشک را بر نداشتن امراض مسریه مهم که نوع آنها از طرف وزارت دادگستری معین و اعلام میگردد مطالبه نموده و پس از بایگانی آن بعقد و ازدواج و ثبت آن با قید موجود بودن گواهی پزشک بر تندرستی نامزدها اقدام نمایند.
تبصره – دختران از داشتن گواهینامه پزشک در قسمت امراض زهروی معاف هستند.
ماده سوم – پزشکهائی میتوانند گواهینامه صادر نمایند که پروانه مخصوص از وزارت دادگستری برای اینکار داشته باشند.
تبصره – ترتیب صدور گواهینامه پزشک و تعیین دستمزد آنها بموجب آئین نامه ایست که به تصویب وزارت دادگستری و وزارت کشور خواهد رسید.
ماده چهارم – هر سردفتری که بدون رعایت ماده ۲ این قانون بعقد و ثبت ازدواج مبادرت نماید بحبس تأدیبی از دو ماه الی یک سال محکوم خواهد شد.
ماده پنجم – هر پزشکی که برخلاف واقع گواهی تندرستی به نامزد بدهد و یا بدون جهت و از روی غرض از دادن گواهینامه خودداری نماید به حبس تأدیبی از شش ماه تا دو سال محکوم خواهد شد.
ماده ششم – اجرای مواد ۲ و ۳ و ۴ و ۵ این قانون در هر محل از تاریخی است که از طرف وزارت دادگستری معین و اعلام خواهد شد.
این قانون که مشتمل بر شش ماده است در جلسه سیزدهم آذرماه یکهزار و سیصد و هفده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری